ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 254

ฝูงชนทั้งหลายก็กรูกันเข้าไป พบเพียงเสื้อคลุมตกอยู่ เมื่อทุกคนก็เจอสถานการณ์นี้เข้า ต่างก็พอจะเข้าใจ

โอ้ สวรรค์ หยวนซื่อกล้าที่ลักลอบมีความสัมพันธ์กับผู้อื่นในที่นี้!

ฮูหยินผู้เฒ่าโกรธจนหน้าเขียวคล้ำ “ใครก้ได้เข้ามา นำคนออกมาให้ข้า!”

ชั่วครู่นึงก็มีผู้คุมกฎของบ้านพากันเข้าไปในห้อง สองคนบนเตียงนั้นดูไม่เรียบร้อยมากนัก ไม่รู้ว่าตอนนี้ได้มีคนบุกเข้ามาแล้ว

เมื่อตอนที่ผู้คุมกฎของบ้านลากขึ้นมานั้น เฉินเอ้อร์และหลิวซื่อถึงได้มีสติขึ้นมา หวาดกลัวจนราวกับวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง

ผู้คุมกฎของบ้านใช้ผ้าห่มห่อร่างของทั้งสองเอาไว้ ยกออกไปแล้วโยนลงบนพื้น

ฝูงชนนึกว่าจะได้เห็นหยวนซื่อ กลับคาดไม่ถึงว่าจะเป็นฮูหยินของคุณชายรองตระกูลเซี่ยหลิวซื่อ ต่างพากันประหลาดใจ

คุณชายรองตระกูลเซี่ยมีปฏิกิริยาตอบกลับเป็นคนแรก พุ่งเข้าไปตบตีหลิวซื่อ และเฉินเอ้อร์อย่างรุนแรง

ฮูหยินผู้เฒ่าใบหน้าซีดขาว ราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาพบเห็น ทำไมถึงได้เป็นหลิวซื่อ? หยวนซื่อเล่า?

ฮูหยินหลิงหลงเองก็ตื่นตกใจเช่นกัน​ ขาสองข้างอ่อนแรง​ ไม่มีทางเป็นไปได้​ ทั้ง ๆ ที่วางแผนไว้ดีแล้ว​ ทำไมหลิวซื่อถึงได้มาอยู่ที่นี้ได้? และต่อให้หลิวซื่ออยู่ที่นี้​ เฉินเอ้อร์เข้าไปเจอแล้ว​ อย่างดีที่สุดก็แค่แผนการล้มเหลว​ ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเป็นสถานการณ์​แบบนี้กัน?

"น่าอับอาย​ น่าอับอาย​ น่าอับอายจริงๆ!" ชุยไท่เฟยเจอเข้ากับเหตุการณ์​นี้​ เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ​

มหาเสนาบดีเซี่ยจัดการกับเหตุการณ์​อย่างใจเย็น​ ก่อนอื่นส่งแขกกลับออกไป​ เอ่ยกำชับไว้ก่อนออกไป​ "อย่าเพิ่งตี​ ให้พวกเขาใส่เสื้อผ้าก่อน"

มหาเสนาบดีเซี่ยในตอนนั้น กลับรู้สึกว่าฟ้ากำลังถล่มทลายลงมา ในหัวมีเสียงดั่งปะทัดเกิดขึ้น ความคิดในขณะนั้นกลับว่างเปล่า

ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหจนดวงตาเปลี่ยนเป็นสีขาว สีเลือดบนในหน้าหายไป นางเอื้อมมืออกไป ชี้ไปที่หญิงนางนั้น “ช่วยข้า… ช่วยข้าไล่นางออกไป!”

ผู้คุมกฎของบ้านเข้าไปลากหญิงนางนั้น พละกำลังของนางนั้นมากมายไม่สิ้นสุด จนหลุดพ้นออกจากผู้คุมกฎของบ้าน พุ่งเข้าไปตรงหน้าของฮูหยินหลิงหลง ดวงตาแดงก่ำ เสียงเอ่ยแหบแห้งโกรธจัด “เจ้าทำไมถึงได้หน้าไม่อาย? ในเมื่อตอนนั้นเจ้าทิ้งเขาไป ไม่ยินยอมแต่งให้เขา แต่เลือกแต่งให้กลับมหาเสนาบดีเซี่ย ทำไมถึงยังกลับมาพัวพันกับเขาอีก? หลายปีมาแล้ว เขารู้เพียงแต่ต้องมายังจวนมาหาเสนาบดี เพราะว่าเจ้า บ้านแห่งนี้เขาก็ทอดทิ้งแล้ว ทำไมเจ้าถึงใจร้ายเยี่ยงนี้? ต่างก็เป็นสตรี ทำไมต้องมาทำให้ข้าลำบากเยี่ยงนี้? ทำไมเจ้าถึงทำเยี่ยงนี้?”

หญิงนางนั้นร้องไห้ไปด่าสาปแช่งไป เอื้อมมือไปตบตีฮูหยินหลิงหลงจนพูดไม่ออก ดูช่างน่าสงสาร ฮูหยินหลิงหลงรู้สีกเหมือนมีก้อนติดอยู่ที่ลำคอ คิดคำอธิบายเพียงครึ่งคำก็อธิบายมิได้ อย่างไรนางก็คิดไม่ออก เรื่องราวถึงได้เปลี่ยนแปลงไปเยี่ยงนี้ ยังมีภรรยาผู้นี้ของเฉินเอ้อร์ นางรู้มาโดยตลอด แต่ทั้งคู่ก็มิได้แต่งงานด้วยกัน เพียงแต่หลับนอนด้วยกัน​ อยู่กินด้วยกันจนคลอดบุตรออกมาเท่านั้น

"ไม่​ ข้ากับเขามิได้… เขาเพียงแต่มาที่จวนเพื่อจัดการธุระให้ข้า…" ฮูหยินหลิงหลงสัมผัสได้กับดวงตาราวกับต้องการฆ่าคนของมหาเสนาบดีเซี่ย​ ตกใจจนมิกล้าส่งเสียง​ ขาทั้งคู่อ่อนแรง​ ร่วงหล่นลงบนพื้น