ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 264

แม่นมหยางยิ้มเย้ยหยัน “ช่างเป็นคนที่ไร้ยางอาย ไม่มีใครเทียบได้เสียจริง!”

หยวนซื่อหันไปทางจื่ออัน "จื่ออัน เจ้าคิดว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป?"

จื่ออันจัดศีรษะของหยวนซื่อให้ตรง และกระซิบ "จู่ ๆ ก็เสียลูกไปสองคน อีกทั้งยังผิดหวังกับเฉินหลิงหลงอย่างมาก ท่านแม่คิดว่าเขาจะทำเช่นไรเล่า?"

หยวนซื่อยิ้มแล้วยิ้มอีกแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เซี่ยหว่านเอ๋อที่ถูกขังไว้ รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ที่คนพวกนั้นพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือไม่? นางไม่ใช่บุตรีของจวนมหาเสนาบดีเหรอ?

แล้วเฉินเอ้อร์ผู้นั้น...

ไม่ ไม่ใช่ คนหยาบช้าเช่นนั้นไม่ใช่ท่านพ่อของนาง ไม่ใช่...

นี่ต้องเป็นเซี่ยจื่ออันที่จ้างคนให้สร้างเรื่องเพื่อทำลายชื่อเสียงของนางเป็นแน่ ท่านพ่อของนางคือมหาเสนาบดีของราชสำนัก นางคือบุตรีของจวนมหาเสนาบดี ไม่ใช่ลูกสาวของคนชั้นต่ำอย่างเฉินเอ้อร์

มหาเสนาบดีเซี่ยที่ยืนอยู่นอกประตู ลังเลอยู่เป็นเวลานาน จึงจะยื่นมือออกไปผลักประตูให้เปิดออก

เซี่ยหว่านเอ๋อเงยหน้าขึ้น มีคราบน้ำตาบนใบหน้า นางหวาดกลัวจริง ๆ ถ้าสถานะของนางไม่ใช่บุตรีของจวนมหาเสนาบดีแล้ว นางจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร?

“เด็กดี พ่อแค่มีเจ้ากับหลินหลิน อะไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว” น้ำเสียงของมหาเสนาบดีเซี่ยเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและเจ็บปวด

เมื่อเซี่ยหว่านเอ๋อได้ยินคำพูดนี้ นางก็น้ำตาเอ่อล้นด้วยความซาบซึ้งใจ โชคดี โชคดีที่นางยังเป็นลูกสาวของท่านพ่อ และโชคดีที่ท่านพ่อยังรักนาง ตราบใดที่นางยังเป็นบุตรีของจวนมหาเสนาบดี เรื่องอภิเษกกับองค์รัชทายาทก็ยังมีความหวังอยู่

มหาเสนาบดีเซี่ยลูบศีรษะของนางและกล่าวอย่างแผ่วเบา “ส่วนเรื่องแม่ของเจ้า เจ้าก็ใคร่ครวญเอาเองว่าจะทำเช่นไร ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาระหว่างข้ากับนางได้สิ้นสุดลงแล้ว แน่นอนว่านางยังคงอยู่ในจวนได้ต่อไป ยิ่งนางเป็นแม่ของเจ้าด้วยแล้ว ถึงแม้พ่อจะเกลียดนาง แต่เพื่อเจ้าแล้ว ไม่ว่าข้าจะเกลียดนางมากเพียงใดก็ต้องอดทน เพื่อไม่ให้เจ้าต้องลำบากใจ ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าแม่ของเจ้าเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ มันเป็นการทำลายชื่อเสียงของเจ้า ต่อไปถ้ามีใครพูดถึงเรื่องพระชายาขององค์รัชทายาท จะต้องเป็นความอัปยศที่ลบไม่ออกอย่างแน่นอน"

เซี่ยหว่านเอ๋อมีท่าทีที่ดุร้าย "ท่านพ่อวางใจได้ ลูกรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร"

มหาเสนาบดีเซี่ยค่อย ๆ ยกมุมปากขึ้น ผุดรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้นมา