ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 305

ทุกท่านที่นั่งอยู่ในวันนี้​ ต่างเป็นผู้ที่มีสถานะสูงส่ง​ นอกจากผู้อาวุโสของตระกูลเซี่ยซื่อแล้ว​ ต่างก็เป็นแขกผู้มีเกียรติทั้งนั้น

นอกจากผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ​และองค์​รัชทายาท​แล้ว​ ยังมีท่านเสนาบดีสำนักราชเลขานุการราชครูเหลียง เสนาบดีสำนักตรวจราชการใต้เท้าชุย เฉินไท่จวิน จิงกั๋วกงเซียวกงและฮูหยินผู้เฒ่าเซียว คู่สามีภรรยาฮวยเป่ยโหว องค์หญิงใหญ่มู่หรงจ้วงจ้วง เมื่อชื่อของทุกท่านถูกเอ่ยออกมาแล้วนั้น ล้วนดูโดดเด่นยิ่งนัก

เซี่ยหว่านเอ๋อตกอยู่ภายใต้สายตาของทุกคนตอนที่เข้ามา ซีเหนียงเอ่ยยิ้ม “คุณหนูรองเชิญคำนับน้ำชาให้กับฮูหยิน”

“คุกเข่า!” ซีเหนียงเอ่ย

เซี่ยหว่านเอ๋อจึงคุกเข่าลงต่อหน้าของซีเหมินเสี่ยวเย่ว ซีเหนียงประคองถ้วยน้ำชาเข้ามา “คุณหนูรองเชิญคำนับท่านแม่”

เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมา รับถ้วยชามาจากซีเหนียงแล้วจึงมอบให้ซีเหมินเสี่ยวเย่ว เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ท่านแม่เชิญดื่มชา”

ซีเหมินเสี่ยวเย่วเผยยิ้มรับน้ำชา ดื่มลงไปเพียงเล็กน้อย จากนั้นจึงวางลง ซีเหนียงส่งอั่งเปาให้แก่นาง ซีเหมินเสี่ยวเย่วรับมาส่งให้แก่เซี่ยหว่านเอ๋อพลางเอ่ย “ลุกขึ้นเถอะ”

เซี่ยหว่านเอ๋อรับอั่งเปามา “ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ!”

ซีเหนียงเอ่ยยิ้ม “ดื่มชาถ้วยนี้แล้ว ต่อไปก็ต้องกตัญญูต่อบิดามารดา คุณหนูรองเชิญไปยืนอยู่ด้านหลังของฮูหยิน”

เซี่ยหว่านเอ๋อลุกขึ้น เดินไปยังด้านหลังของซีเหมินเสี่ยวเย่ว ใบหน้ากระจ่างใสอิ่มเอม

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ซีเหมินเสี่ยวเย่วก็จะเป็นมารดาของนาง ส่วนมารดาผู้ให้กำเนิดของนางเฉินหลิงหลงนั้น จะค่อย ๆ เลือนหายออกไปจากภาพจำของทุกคน

เพียงแค่นางและซีเหมินเสี่ยวเย่วร่วมงานต่าง ๆ มากยิ่งขึ้นแล้ว ก็จะไม่มีผู้ใดจำได้ว่าเฉินหลิงหลงเป็นใคร

สำหรับความร่วมมือของเซี่ยหว่านเอ๋อนั้น ฮูหยินผู้เฒ่าและมหาเสนาบดีเซี่ยค่อนข้างจะพอใจ

ตอนนี้พวกเขากังวลนั้นเป็นเซี่ยจื่ออันมากกว่า

“แต่ข้าเองมีท่านแม่อยู่แล้ว งั้นท่านนี้คงจะต้องเป็นแม่เล็ก?” จื่ออันพูดไม่ผิด ใบหน้าบูดบึ้งมองไปยังซีเหนียง “ซีเหนียงท่านเข้าใจธรรมเนียมดี ช่วยชี้แนะข้าด้วย ทำตามธรรมเนียมแล้ว ข้าควรไม่ควรที่จะคำนับอี๋เหนียง...ไม่ คารวะท่านแม่เล็ก?”

ซีเหนียงเป็นทางฝั่งจิ้นกั๋วกงเชิญมา​ แน่นอนว่าจะต้องทำตามซีเหมินเสี่ยวเย่วต้องการ​ จึงเอ่ย​

“คุณหนูใหญ่​ เพราะว่าฮูหยินใช้สถานะภรรยารองแต่งเข้ามายังจวนมหาเสนาบดี และวันนี้นางยังเป็นอี๋พิ่น คุณหนูใหญ่คำนับน้ำชา ทั้งเรียกอย่างแสดงความเคารพว่าท่านแม่ เป็นเรื่องสมควรแล้วเจ้าค่ะ”

จื่ออันรู้เท่าทันความคิดของนาง ใบหน้าแสดงออกถึงความเสียใจพร้อมเอ่ย “ขออภัยด้วย ข้าเข้าใจกฎหมายผิดไป นึกว่าภรรยารองก็คืออนุภรรยาเช่นกัน”

ฝูงชนตะลึงงัน คำพูดนี้เมื่อพูดออกมา มันเหมือนจะเป็นไปมิได้ เพราะว่า (ฮู้ลวี่แต่งงาน) ต่างก็มีกฎธรรมเนียม ภรรยารองก็คืออนุภรรยา หากจะใช้กฎหมายมาถกเถียง ควรจะเป็นซีเหมินเสี่ยวเย่วที่คำนับน้ำชาให้แก่นางคุณหนูใหญ่ เพราะว่าฮูหยินใหญ่มิได้อยู่ที่แห่งนี้ด้วย

ซีเหนียงใบหน้าเริ่มจะเปลี่ยนไป ครั้งนี้นางไม่มีปัญญาที่จะทำให้นางคุกเข่าลงคำนับน้ำชา ไม่งั้นแล้วก็จะเป็นการขัดต่อกฎหมาย

เรื่องนี้หากจะว่ากันตามกฎหมายจริง ๆ แล้วนั้น ทุกอย่างก็จะต้องทำตามกฎหมาย ซีเหมินเสี่ยวเย่วที่วางกฏเกณฑ์ไว้ทั้งหลายนั้น ก็จะต้องกลายเป็นโฆฆะ