ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 321

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็ตกใจ

มู่หรงเจี๋ยก็พูดกับจื่ออัน "ยังไม่รีบเข้าไปช่วยชีวิตเขาอีก?"

จื่ออันเหลือบมองไปที่อ๋องหลี่ด้วยสายตาที่แลดูซับซ้อน ช็อก?

ถ้าความทรงจำของนางไม่ได้สับสนไป เขาเพิ่งพูดคำว่าช็อกไปหนึ่งคำ

ช็อก ไม่ใช่คำที่ใช้ในการแพทย์แผนจีน

อีกอย่าง หลังจากที่ได้ฟังการวิเคราะห์มุมและทิศทางของเขาที่พูดเมื่อครู่นี้แล้ว ก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างจะแปลกไปสักหน่อยที่คำพูดนี้ออกมาจากปากของอ๋องยุคโบราณ

อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกว่าการคาดเดาของนางค่อนข้างจะไม่สมเหตุสมผล

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพิจารณาคำถามนี้

จื่ออันที่อยู่ท่ามกลางสายตาของฝูงชน ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อดึงปิ่นปักผมที่หน้าอกของเด็กรับใช้ที่เฝ้าหน้าประตูออก หลังจากที่ปิ่นถูกดึงออกมาแล้วเลือดก็ได้ไหลทะลักออก แต่จื่ออันก็ได้เตรียมผ้าเช็ดหน้าสำหรับกดลงไปที่แผลนานแล้ว

บาดแผลไม่ใหญ่และไม่ได้มุ่งไปที่ตำแหน่งของหัวใจ จะเห็นได้ว่าคนที่ลงมือนอกจากไม่มีกึ๋นแล้วนั้น ยังไม่ใช่คนที่รู้วิทยายุทธด้วยอย่างแน่นอน เพราะปิ่นไม่ได้เจาะทะลุเนื้อเข้าไป แต่ทะลุชั้นผิวหนังเท่านั้น

เจ้ากรมอาญาก้าวออกมาตรวจสอบด้วยตนเอง แต่ก็ไม่ได้ถ่วงเวลาการรักษาของจื่ออัน

ก่อนหน้านี้จื่ออันได้ใช้กระแสไฟฟ้าช็อตเขาไปแล้ว เพื่อปลุกเขาให้ตื่นจากสภาวะช็อก และได้ฝังเข็มไปที่จุดชี่ฮู่ หยุนเหมิน และจงฝู่เพื่อไม่ให้เขาขยับตัวได้ และแม้แต่เปิดเปลือกตาก็ทำไม่ได้ แต่เขามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ได้ยินทุกคนพูดได้อย่างชัดเจน

ตอนนี้จื่ออันมาที่จุดฝังเข็มตรงกลางของเขา และฝังเข็มลงไปที่จุดป๋ายฮุ่ยเพื่อปลดปล่อยพลังงานที่ไหลเวียนในร่างกายของเขาออกมา "อีกสักครู่เขาจะฟื้นขึ้นมา"

ในขณะเดียวกันนี้ เจ้ากรมอาญาก็ตรวจสอบเสร็จแล้วเช่นกัน และกล่าวว่า "เขามีร่องรอยของการขัดขืน เล็บของเขาถูกขูดขีดบนโขดหินมาก่อน และเท้าของเขาอยู่เหยียดบนพื้น ทุกคนสามารถดูที่เล็บของเขากับหัวรองเท้า และส้นรองเท้าของเขาได้ ล้วนมีร่องรอยของการเสียดสี”

อย่างที่มู่หรงเจี๋ยบอก เฉินหลิวหลิ่วคืออัญมณีในฝ่ามือของตระกูลเฉิน และเป็นคนที่เหล่าไท่จวินรักมากที่สุด จะให้ใครมาพูดจาดูหมิ่นดูแคลนแม้นเพียงครึ่งประโยคได้อย่างไร?

เหลียงซื่อแข็งทื่อไป "ท่านกำลังปกป้องคนกระทำความผิดอยู่นะ"

“ตระกูลเฉินก็คอยปกป้องมาโดยตลอด ตอนนี้ท่านเพิ่งจะรู้เหรอ?" เหล่าไท่จวินพูดออกมาพร้อมกับเหลือบตามองเล็กน้อย เส้นผมสีเงินเปล่งประกายท่ามกลางแสงที่ส่องกระทบ และปลายนิ้วค่อย ๆปัดเขม่ายาสูบ แลดูเยือกเย็นอย่างอธิบายไม่ถูก

“ท่านอ๋อง ท่านสนใจกฎเกณฑ์อยู่เสมอ หรือท่านจะไม่สนใจเรื่องนี้?” เหลียงซื่อถูกพี่น้องตระกูลเฉินกดดันให้ถอยไปสองก้าวแล้ว นางจึงรีบพูดเสียงแหลมกับอ๋องหลี่

อ๋องหลี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ถามออกไปอย่างใจเย็น “เกี่ยวอะไรกันด้วย?”

"พวกเขาจะลงมือทำร้ายคน"