ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 333

เฉินหลิวหลิ่วส่ายศีรษะ “แพงหรือ? ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงได้แพงเช่นนี้”

คุณหนูใหญ่ผู้ที่ไม่รู้ว่าของบนโลกนี้แพง แน่นอนว่าต้องไม่รู้ว่าทำไมมังกรไฟถึงได้แพงนัก จริง ๆ แล้วนางเองก็ไม่รู้ว่าในตอนที่เหล่าไท่จวินได้มอบเงินหนึ่งพันตำลึงให้ไปนั้น ฟันแทบจะกัดกันจนแตกแล้ว

ภายหลังทำไมถึงได้ไม่เชิญมานั้น ไม่ใช่เพราะว่านางไปเล่นกับไฟ แต่เป็นเพราะราคาแพงเกินไป

ซูชิงเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเรียบ “การระบำมังกรไฟนั้นจะต้องใช้ผ้าแพรที่ดีที่สุดนำมาพับกันแปดครั้ง จากนั้นจึงแช่ในเหล้าหมัก เติมเหล้าไม้สนลงไป บวกกับน้ำมันตะเกียงชนิดพิเศษ เพียงแค่ได้ฟังก็รู้ได้ว่าราคาแพงแน่นอน”

จื่ออันรู้ว่าผ้าแพรนั้นราคาแพงมาก ผ้าหนึ่งผืนอาจขายกันที่ราคามากกว่าหนึ่งร้อยตำลึง ต่อให้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่ใช่ถูก ๆ

พับกันถึงแปดครั้ง ถึงแปดตัว เพิ่มเหล้าไม้สนและน้ำมันตะเกียง ก็แพงมากแล้ว

“ข้านึกว่าใช้ฟางข้าวกัน!” จื่ออันเอ่ยอย่างละอาย

สิ่งที่ตระกูลสูงศักดิ์เล่นกันเหมือนกับการเผาเงินเสียจริง นางรู้สึกว่าตนนั้นมิใช่คนชนชั้นสูงนัก

“เป็นราษฎรที่ใช้ฟางข้าวกัน แต่ว่าฟางข้าวนั้นไม่ทนต่อการเผาไหม้ และทั่วทิศยังมีควันไฟอีกด้วย หากทำร้ายคนอื่นเข้าก็จะไม่ดีนัก” ซูชิงเอ่ย

จื่ออันรู้สึกว่าแปลกนัก เดิมไม่ได้คิดที่จะให้มีการระบำมังกรไฟ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้มีการเพิ่มการแสดงที่สิ้นเปลืองเงินทองเข้ามา?

“อยู่ดีดี ทำไมถึงได้มีระบำมังกรไฟขึ้นมา?” จื่ออันพูดออกมา

ซูชิงเอ่ย “มีอะไรที่แปลกประหลาดหรือ? เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทุกคนก็ต่างคิดว่าเขาโชคร้าย ไม่ต้องพูดถึงว่าบิดาท่านที่เป็นถึงมหาเสนาบดีของราชสำนัก ซีเหมินเสี่ยวเย่วเองก็เป็นอี๋พิ่นฮูหยิน ระบำมังกรไฟชุดนึงเพื่อขับไล่โชคร้าย เพิ่มความเจริญรุ่งเรืองก็เป็นเพียงเรื่องปกตินัก”

จื่ออันส่งเสียงอืมออกมา “ก็อาจจะเป็นได้!”

“จริงหรือ?” เหลียงซื่อเอ่ยอย่างตื่นเต้นยินดี

“ไม่ผิด​ แต่ว่า​” ซีเหมินเสี่ยวเยว่คำพูดดูอ้ำอึ้ง​ “ต้องให้อาสะใภ้​รองก้มศีรษะให้เซี่ยจื่ออัน”

“อะไรนะ? คนชั้นต่ำผู้​นั้นทำร้ายชิ่งเอ๋อจนเข้าคุกยังให้ข้าก้มศรีษะให้กับนางอีก?” เหลียงซื่อโมโหเกรี้ยวกราด

ซีเหมินเสี่ยวเยว่จูงมือของนาง เอ่ยเสียงเบา “อาสะใภ้รองอย่าได้โมโหไป นี่เป็นเพียงแผนการเท่านั้น ท่านแกล้งทำเป็นขอโทษนางไปก่อน จากนั้นจึงขอร้องนางให้พรุ่งนี้ไปกรมอาญาพร้อมกันกับท่านพี่ ที่จริงแล้วเรื่องนี้นั้น กรมอาญาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิต่างก็รู้เรื่องกันดี เพียงแค่เซี่ยจื่ออันออกหน้าร้องขอ บวกกับท่านพี่เป็นผู้รับรอง น้องชายจะต้องได้กลับมาเป็นแน่”

เหลียงซื่อคิดอยู่ครู่นึง “ไม่ได้ ข้ามิอาจก้มหัวให้นางได้ คนผู้นี้นิสัยไม่ดีเกินไป เริ่มจากในตอนที่เจ้ากราบไหว้ฟ้าดินรังแกเจ้า แล้วยังทำร้ายชิ่งเอ๋อจนต้องเข้าคุก”

“อาสะใภ้รอง อย่าหาว่าข้าไม่เตือนท่านนะเจ้าคะ” ซีเหมินเสี่ยวเย่วเมื่อเห็นว่านางไม่ตกลง ใบหน้าจึงเปลี่ยนเป็นมืดมน “น้องชายถูกเลี้ยงดูมาอย่างเอาใจมาตลอด ไหนเลยจะรับการทรมานในคุกของกรมอาญาได้? อีกทั้ง เพียงแค่ให้ท่านแสร้งทำเป็นขอร้องเท่านั้น วันหน้ารอจนน้องชายกลับมาแล้ว ไม่ใช่ว่าเหมือนเดิมเราสามารถคิดหาวิธีการมาจัดการกับนางหรือ? จะสู้กับนางเพื่อให้น้องชายลำบากอยู่ในคุกอีกหรือ?”