ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 354

เมื่อสั่งการหมดทุกเรื่องแล้ว เขาก็พาซูชิงกับเซียวท่าออกไป

จื่ออันส่งพวกเขาออกจากจวนไปด้วยตนเอง ก่อนที่มู่หรงเจี๋ยจะขึ้นไปบนม้า ก็ได้พูดกับนางว่า "เจ้าเองก็ควรไปรับแม่ของเจ้ากลับมามิใช่หรือ?"

จื่ออันนึกถึงหยวนซื่อที่ตอนนี้ยังอยู่ที่จวนหยวนอยู่เลย และก็ไม่รู้ว่าอ๋องอันจากไปหรือยัง

"ใช่เพคะ หม่อมฉันขอกลับไปที่เรือนเพื่อไปบอกกล่าวอะไรเล็กน้อย" จื่ออันกล่าว และได้สั่งคนในจวนให้เตรียมรถม้าให้ก่อน แล้วนางก็กลับไปที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วน

ผู้ตรวจการได้ไปเชิญคนจากทางศาลาว่าการมาแล้ว เพื่อให้มาตรวจสอบอย่างรอบด้าน มหาเสนาบดีเซี่ยให้ป้าชุ่ยยู่อยู่ที่นี่เพื่อคอยสังเกตการณ์ พอเกี้ยวมาถึง ก็ให้พาซีเหมินเสี่ยวเยว่ไปส่งที่เรือนเซียวเซียงหย้วนของเขา

ก่อนหน้านี้ที่ให้ไปเชิญหมอให้มารักษาผาดแผลของซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็ได้มาถึงแล้ว

แม้จะมีรอยแผลไหม้ไม่มาก แต่เพราะบนใบหน้ามีบาดแผล อีกทั้งรอยไหม้ส่วนใหญ่จะทิ้งรอยแผลเป็นไว้

พอหมอได้บอกกับซีเหมินเสี่ยวเยว่ดังนั้นแล้ว นางก็ทรุดตัวลงตรงนั้นและก็ร้องไห้หนักมาก

นางคิดมาตลอดว่า ผู้หญิงที่จะครองใจชายได้นั้น ส่วนมากก็ต้องพึ่งรูปร่างหน้าตา ถ้านางสูญเสียรูปโฉมที่นางภูมิใจมากไปแล้ว แล้วจะครองใจมหาเสนาบดีของราชนักได้อย่างไร?

นางเพียงรู้สึกว่าชีวิตของตนเองได้จบสิ้นลงแล้ว

มหาเสนาบดีเซี่ยปลอบโยนนาง "ทักษะทางการแพทย์ของหมอเหล่านี้ล้วนมีเพียงผิวเผิน รอให้หมอหลวงออกจากวังมาก่อน สถานการณ์อาจแตกต่างออกไปก็เป็นได้"

เมื่อหมอได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ได้ประสานมือแสดงความเคารพ "ในเมื่อมหาเสนาบดีได้เชิญหมอหลวงมาแล้ว เช่นนั้นข้าก็ต้องขอตัวลากลับก่อน"

พูดจบ หมอก็หิ้วกระเป๋ายาแล้วเดินจากไป

"แม่นมหยาง?"

"คนที่ฮองเฮาส่งมา ก็ได้ติดตามหยวนฉุ่ยยวี่ออกจากจวนไป วันนี้ไม่ได้อยู่ในจวน

"เป็นไปได้ไหมว่าจะแอบกลับมา? อุบายของคนในวังร้ายกาจนัก"

มหาเสนาบดีเซี่ยส่ายหัว "เป็นไปไม่ได้ วันนี้ผู้ที่รักษาความปลอดภัยอยู่ที่ประตูไม่ใช่ผู้ที่เฝ้าประตูแต่เป็นทหารองครักษ์ ทั้งประตูด้านหน้าและด้านหลังล้วนได้รับการเฝ้าระวังอย่างดี หากนางกลับมา และไม่มีคนรู้ ก็ต้องข้ามกำแพงเข้ามาเท่านั้น แต่นางก็เป็นแค่แม่นมแก่ ๆ คนหนึ่ง ทั้งยังไม่รู้วิชาการต่อสู้อีก ย่อมจะไม่มีทางปีนข้ามกำแพงที่สูงของจวนได้"

ซีเหมินเสี่ยวเยว่รู้สึกท้อใจ "หรือว่าในใจของท่านมีคนที่สงสัยอยู่แล้ว?"

มหาเสนาบดีเซี่ยเงียบไปครู่หนึ่ง "เซี่ยจื่ออัน!"