ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 377

ตอนที่เหลียงซื่อเดินเข้ามาก็ไม่ได้เป็นจุดสนใจอะไร เพราะว่าเมื่อใดก็ตามที่มีงานเลี้ยงหรืองานรื่นเริงอะไรในจวน นางก็มักจะเดินวุ่นไป ๆ มา ๆ อยู่แล้ว

แต่ว่าครั้งนี้นางได้เดินตรงเข้ามานั่งลงทันที จากนั้นก็เอ่ยถามมหาเสนาบดีเซี่ย "จริงสิ เรื่องที่เกิดเพลิงไหม้ในวันแต่งงานของท่าน ท่านได้ตรวจสอบให้กระจ่างหรือยัง?"

จิ้นกั๋วกงก็ไม่พอใจที่จู่ ๆ นางก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ใบหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย และกล่าวตำหนิ "ฮูหยินรอง วันนี้ไม่เหมาะที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ค่อยคุยกันวันหลังเถิด"

เหลียงซื่อกลับยิ้มออกมาเบา ๆ เป็นรอยยิ้มที่เยือกเย็นเกินจะพรรณนาออกมาได้ "ไม่เหมาะสมอย่างไรหรือเจ้าคะ? ทุกคนล้วนก็อยู่ที่นี่กันหมดแล้ว เราก็ควรใช้โอกาสนี้พูดคุยถึงเรื่องนั้นกันไปเลยสิเจ้าคะ"

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เหลือบมองไปที่นายท่านรองซีเหมิน เรื่องนี้เขาเองก็รู้เรื่องในภายหลัง เพราะหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น นางก็ได้บอกกับเขาไปแล้ว หลังจากที่ต้องอดทนอดกลั้นกับเรื่องที่เกิดขึ้น มหาเสนาบดีเซี่ยก็จะเสนอชื่อให้เขาเป็นรองเสนาบดีกรมอากร

นายท่านรองซีเหมินได้กลับมาเล่าให้จิ้นกั๋วกงฟังแล้ว ซึ่งเขาก็พอใจกับการตัดสินใจของซีเหมินเสี่ยวเยว่ เพราะว่ารองเสนาบดีกรมอากรถือเป็นตำแหน่งที่รายได้ดี ปีนึงมีการใช้จ่ายเงินจำนวนมากมาย

ที่สำคัญก็คือเขาจะถูกเลื่อนตำแหน่งให้เป็นเสนาบดีกรมคลังได้เร็วมาก ตำแหน่งรองเสนาบดีกรมคลังอยู่ไม่ไกลแล้ว เพียงแค่ได้รับการสนับสนุนจากมหาเสนาบดีเซี่ย ตำแหน่งรองเสนาบดีกรมอากรก็แค่ชั่วคราว ตำแหน่งรองเสนาบดีกรมคลังถึงจะคือเป้าหมายสูงสุด

เป็นเวลานานแล้วที่ตระกูลของจิ้นกั๋วกงไม่มีใครได้เป็นถึงขุนนางขั้นสอง

รองเสนาบดีกรมคลัง เป็นตำแหน่งขุนนางชั้นผู้ใหญ่ขั้นสอง สำหรับจวนกั๋วกงกล่าวได้ว่าเป็นการก้าวกระโดดครั้งใหญ่

แต่เพราะว่ามีศพเดียวที่ถูกยกออกมาจากกองเพลิง และสุดท้ายก็ได้ยืนยันแล้วว่าเป็นเซี่ยฉวน อีกทั้งเซี่ยจื่ออันกับเหลียงซื่อแม้ว่าจะมีคนบอกว่าพวกนางอยู่ด้านใน แต่ว่าพอดับไฟแล้ว เซี่ยจื่ออันก็ปรากฏตัวขึ้นมา ดังนั้นหลายคนจึงคิดว่า ตอนที่เกิดเพลิงไหม้พวกนางก็ได้ออกกันมาก่อนแล้ว

ฮูหยินผู้เฒ่าเมื่อได้ยินที่เหลียงซื่อพูด ก็รู้ได้ว่าท่าจะไม่ดีแล้ว เหลียงซื่อนางต้องการตอบโต้กลับ

นางรีบไกล่เกลี่ยข้อพิพาท "พอเถอะ วันนี้ถือเป็นวันที่ดี ยากนักที่ทุกคนจะมารวมตัวกันที่นี่ และใต้เท้าไท่เป่าก็มาแล้ว อย่าพูดถึงสิ่งที่ไม่น่ายินดีเลย"

จิ้นกั๋วกงเหลือบมองเหลียงซื่อ แสดงท่าท่างให้ทุกคนเห็นว่าเขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากแล้ว “เจ้าไปดูซิว่าอาหารกลางวันเตรียมไปถึงไหนแล้ว? เดิมทีเรื่องในจวนเจ้าก็เป็นคนดูแลจัดการได้ดีมาโดยตลอด ในเมื่อวันนี้ได้เชิญลูกเขยมา ก็อย่าได้ทำให้จวนกั๋วกงของเราขายหน้า"