ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 414

จื่ออันแน่นอนว่ามิอาจจะจ้องมองกลับไปยังนางได้ ทำได้เพียงแต่ก้มหน้าลงอย่างเขินอาย

จริง ๆ แล้วนางก็พอจะรู้ได้ว่าหวงไท่โฮ่วไม่ค่อยจะชอบใจนางนัก

ไม่อาจที่จะโทษนางได้ ใครกันที่จะชอบหญิงสาวแบบนาง? สายตาของมู่หรงเจี๋ยนั้นช่างแย่เสียจริง

“ข้าเรียกเจ้าว่าจื่ออันได้ใช่ไหม” หวงไท่โฮ่วในที่สุดก็เอ่ยออกมา ทำลายการหยุดชะงักที่มีอยู่ แต่ว่า บรรยากาศก็ยังไม่ได้นับว่าดีนัก เพราะว่าคำพูดของนางถึงแม้ว่าจะดูอบอุ่น แต่ก็ดูเหมือนว่าจะมีความยิ่งใหญ่ที่จับต้องไม่ได้อยู่

“เพคะ!” จื่ออันตอบกลับ

หวงไท่โฮ่วมองยังนาง “ข้าได้ยินมาว่าบิดาและมารดาของเจ้าได้หย่าขาดกันแล้ว มารดาของเจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”

"ขอบพระทัยไท่โฮ่วที่ทรงห่วงใยเพคะ ท่านแม่สบายดีเพคะ”

หวงไท่โฮ่วส่งเสียงอืมออกมา “ตอนนี้นางถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ มีราชสำนักคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน หย่าขาดกับบิดาของเจ้าก็ไม่ต้องกลัว ยังคงสามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้ ไม่ต้องคอยคิดถึงว่าจะต้องแต่งให้กับผู้อื่น แต่งออกไปมีเรื่องที่ไม่อิสระมากมายยิ่งนัก”

จื่ออันมองขึ้นไปอย่างประหลาดใจ คำพูดนี้ของหวงไท่โฮ่ว เหมือนจะสื่อถึงนัยอื่น

หวงไท่โฮ่วหัวเราะออกมา “เจ้าเป็นสตรีที่มีไหวพริบดี คงจะเข้าใจว่าข้าพูดถึงอะไร”

“หม่อมฉันไม่เข้าใจเพคะ” จื่ออันส่ายศีรษะ คำพูดนี้ยังคงต้องให้หวงไท่โฮ่วช่วยชี้แนะให้ถึงจะดี นางเข้าใจ แต่ว่าความหมายของหวงไท่โฮ่วดูคลุมเครือ นางเองก็มิอาจแสดงออกถึงความเห็นของนางได้อย่างชัดเจน

นางเองก็ไม่มีทางที่จะหยุดรั้งไม่ให้หยวนซื่อมองหาความสุขของตัวเอง

หวงไท่โฮ่วไม่ค่อยจะพอพระทัยนัก “เจ้าเข้าใจ แต่แกล้งไม่รับรู้ อ๋องอันนั้นมีใจให้กับมารดาของเจ้า ทุกคนก็ล้วนรับรู้ แต่ว่าข้าจะไม่มีทางยอมให้เรื่องนี้ได้เกิดขึ้นเป็นแน่”

จื่ออันเอ่ยถาม “ไท่โฮ่วคิดว่าท่านแม่ของข้าไม่เหมาะสมกันกับท่านอ๋องหรือเพคะ?”

“อีกทั้ง…” นางเงยหน้าขึ้นมา นางมองไปยังหวงไท่โฮ่ว “หม่อมฉันใจจริงแล้ว หวังว่าท่านแม่จะมีความสุขเป็นอย่างมาก”

“เหลวไหลสิ้นดี!” หวงไท่โฮ่วเอ่ยเสียงเข้ม ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้งนึง เก็บคำพูดของเจ้าเมื่อครู่นี้กลับไป ไม่งั้นแล้วพระราชเสาวนีย์ครั้งนี้ ข้าไม่มีทางที่จะประทานลงไป”

จื่ออันอ้าปากขึ้น กำลังจะเอ่ยออกมา หวงไท่โฮ่วก็เอ่ยเสียงเข้มขึ้นมาอีกว่า “เจ้าทางที่ดีคิดให้รอบคอบก่อนที่จะตอบคำของข้า นี่เป็นความสุขทั้งชีวิตของเจ้า ด้วยชื่อเสียงของเจ้าในตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงที่จะแต่งให้แก่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แม้แต่คุณชายตระกูลสูงศักดิ์ในเมืองหลวงนี้ก็ไม่มีผู้ใดต้องการเจ้า ดังนั้นแล้ว นี่เป็นเพียงโอกาสเดียวของเจ้า”

จื่ออันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง “หม่อมฉันยอมที่ทั้งชีวิตนี้จะไม่แต่งงาน แต่จะไม่ยอมเอ่ยกับท่านแม่”

หวงไท่โฮ่วยืนขึ้นอย่างเย็นชา “ใครก็ได้เข้ามา ส่งคุณหนูใหญ่เซี่ยออกจากวัง”

จื่ออันเงยหน้าขึ้น “หม่อมฉันทูลลาเพคะ!”