ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 417

จวนผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ

ณ เรือนชิงหนิง เรือนที่กุ้ยไท่เฟยพักอาศัยอยู่

ป้าซือจูถือถ้วยน้ำชาเดินเข้ามาจากตรงระเบียง พบว่าสาวใช้ใกล้ตัวของไท่เฟย หลัวซุ่ยเร่งรีบเดินออกไปด้านนอก

“หลัวซุ่ย รีบร้อนเดินออกไปทำไมกัน?” ป้าซือจูเอ่ยถาม

หลัวซุ่ยเอ่ยตอบกลับ “กุ้ยไท่เฟยให้บ่าวออกไปนัดหมายเวลากับฮูหยินผู้เฒ่าจวนมหาเสนาบดีเจ้าค่ะ”

ป้าซือจูตกตะลึง แววตาดูมืดมน “ไปเถอะ”

หลัวซุ่ยรีบร้อนเดินจากไป

ป้าซือจูประคองถ้วยชาเงียบไปชั่วครู่นึง นางจึงหมุนตัวหันหลังกลับไป ผ่านไปครู่นึงก็ได้ประคองถ้วยชาเข้ามา เพียงแต่ชาในครั้งนี้นั้น เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งถ้วย

บ่าวรับใช้อาฝูเพิ่งจะพูดกับกุ้ยไท่เฟยเสร็จ ก็พบป้าซือจูเข้ามา จึงได้ออกไป

กุ้ยไท่เฟยเอนกายครึ่งหนึ่งอยู่บนที่นั่ง ปิดตาลง ป้าซือจูวางน้ำชาลงบนโต๊ะชา เอ่ยถามเสียงเบา “ยังคงปวดหัวอยู่หรือไม่เพคะ?”

“อืม” กุ้ยไท่เฟยจู่ ๆ ก็เปิดตาขึ้น เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ “ผู้คนในใต้หล้านี้ ทำไมล้วนแล้วแต่เข้ามารังแกข้ากัน? ข้าตกลงแล้วมีส่วนใดที่ไม่ดีเท่านาง?”

ป้าซือจูค่อย ๆ นั่งลงข้างกายนาง ช่วยนวดคลึงศีรษะของนาง “ไม่มีผู้ใดที่ต้องการจะรังแกท่าน เป็นอย่างทุกวันนี้ไม่ดีหรือเพคะ? ในจวนแห่งนี้อยากจะใช้ชีวิตอย่างไรก็ใช้ชีวิตอย่างนั้น ส่วนตำแหน่งหวงไท่โฮ่วนั้น สำคัญมากหรือ? เกรงว่าที่สูงนั้นจะหนาวเหน็บเกินไปนะเพคะ!”

มือของป้าซือจูที่อยู่บนหน้าผากของนางหยุดชะงักไป แล้วก็กดลงไปเบา ๆ อีกครั้ง ยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ “เพคะ ท่านไม่ชอบที่จะฟัง บ่าวจะไม่เอ่ยถึงอีกเพคะ”

กุ้ยไท่เฟยนั่งลงไป เหลือบมองถ้วยชาบนโต๊ะน้ำชา “ทำไมถึงได้รินเข้ามาสองถ้วย?”

“ถ้วยหนึ่งเป็นชาดอกเก็กฮวย อีกถ้วยหนึ่งเป็นตอนต้นปีของปีนี้ ท่านอ๋องส่งชาหลงจิ่งเข้ามาก่อนที่ฝนจะตก ให้ท่านครั้งสุดท้าย” แววตาของป้าซือจูแฝงไปด้วยความตื่นตระหนก

กุ้ยไท่เฟยยกฝาขึ้นมา มองไปยังชาหลงจิ่งถ้วยนั้น จู่ ๆ ก็ปาลงไปยังบนพื้นด้วยความเกลียดชัง ถ้วยชาแตกกระจากไปทั่วพื้น น้ำชาและใบชาล้วนหกอกมา น้ำชาสีเขียวค่อย ๆ ไหลไปตามรอยแยกของพื้น คดเคี้ยวไปมา เกิดเป็นรอยแตกแยก

ป้าซือจูใบหน้าดูเจ็บปวด น้ำตาสองหยดไหลออกมาจากหางตา นางกลั้นหายใจ มองไปยังกุ้ยไท่เฟยถือชาดอกเก็กฮวยขึ้นมา