ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 502

“หากว่าไม่ใช่คนของกรมอาญาแล้ว ผู้ใดจะสามารถอ่านข้อกฎหมายได้?” หวงไท่โฮ่วจึงได้วางใจลงได้

เป็นดั่งคำที่นางเอ่ยออกมา นางนั้นไม่ได้สนใจว่าเซี่ยจื่ออันนั้นจะเป็นหรือตาย นางเพียงแต่กังวลว่ามู่หรงเจี๋ยจะพลาดความสุขในชีวิตไป

นางรู้ดีว่าอาเจี๋ยนั้นทุ่มเทไปมากเพียงใดเพื่อราชวงศ์ต้าโจว จึงอดไม่ได้ที่ร้องเรียกเขาด้วยความรู้สึกผิด

พระราชโองการก็ประทานลงมาเยี่ยงนี้ มหาเสนาบดีเซี่ยเซ็นชื่อและประทับลายนิ้วมือ ใช้ตำแหน่งของเขาและชีวิตของเซี่ยจื่ออันมาเป็นประกัน ภายในครึ่งเดือนนี้ หากว่าเซี่ยจื่ออันไม่มีวิธีที่จะออกใบสั่งยาเพื่อควบคุมโรคนี้แล้ว ก็จะต้องทำตามในพระราชโองการนี้

หลังจากที่ราชการเสร็จสิ้นแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ยจึงได้หยุดราชครูเหลียงเอาไว้

ใบหน้าเขาดูมืดมนลง “ราชครู นี่หมายความว่าอย่างไรกัน? ข้านั้นคิดว่า พวกเราก่อนหน้านั้นต่างก็พูดคุยกันดีแล้ว จิ้นกั๋วกงเอ่ยเรื่องนี่ออกมา ข้าจะใช้ชีวิตของเซี่ยจื่อเพื่อขอพระราชโองการ ท่านให้องค์รัชทายาทลากข้าไปด้วยเพื่ออะไรกัน?”

ราชครูนั้นใบหน้าดูรู้สึกผิด “มหาเสนาบดีเซี่ยเข้าใจผิดแล้ว ข้านั้นไม่ได้มีความหมายเช่นนี้เป็นแน่ ล้วนแล้วแต่เป็นเพราะองค์รัชทายาททรงเอ่ยออกมาด้วยความสับสน ข้ากลับไปจะต้องเอ่ยเตือนองค์รัชทายาทเป็นแน่”

มหาเสนาบดีเซี่ยจ้องมองมายังเขา แม้แต่คำเดียวก็ไม่เชื่อ องค์รัชทายาทนั้นไม่มีทางที่จะทรงเอ่ยออกมาเช่นนี้โดยไม่มีเหตุผล ความจริงแล้ว ทุกคนต่างก็รู้กันดี องค์รัชทายาทนั้นเป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของราชครูเหลียงเท่านั้น ราชครูให้เขาเอ่ยอันใดออกมา เขาก็จะเอ่ยเช่นนั้นออกมา ราชครูให้เขาทำอะไร เขาก็ทำเช่นนั้น

โดนเฉพาะเรื่องใหญ่เช่นนี้ หากว่าไม่มีราชครูที่คอยชี้แนะ เขาจะเอ่ยคำเยี่ยงนี้ออกมาได้อย่างไรกัน?

“ราชครู มีบางเรื่องที่พวกเราในใจนั้นต่างก็รู้กันดี" มหาเสนาบดีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

กุ้ยไท่เฟยนั่งอยู่ตรงระเบียง ในมือถือหนังสือเอาไว้ เมื่อได้ฟังคำของอาฝูรายงานแล้ว สายตาเผยแววเฉยเมยออกมา “เอะอะโวยวายทำไมกัน? นี่ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ช้าเร็วก็ต้องเกิดขึ้นหรือ?”

อาฝูแววตาเผยยิ้มออกมา “ใช่ขอรับ เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วจะต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าบ่าวเดินนั้นคิดว่าท่านอ๋องจะไม่เห็นด้วย คาดไม่ถึงว่าท่านอ๋องกลับเห็นด้วยเสียนี่”

กุ้ยไท่เฟยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เขาจะต้องเห็นด้วย เจ้าคิดว่าเขาจะไม่มีใจคิดทะเยอทยานกันหรืออย่างไร? ความทะเยอทยานของเขานั้นมิใช่ในตำแหน่งจักรพรรดิ แต่เป็นในชื่อเสียง ตอนนี้ชาวบ้านต่างก็ประหวั่นพรันพรึงกัน ผู้คนต่างก็พากันกล่าวโทษเขา หากว่าเขาไม่เดินตามแผนการนี้แล้ว จะกดข่มความโกรธเกลียดของราษฎรได้อย่างไรกัน?”

แต่ว่าครั้งนี้ใช้ชีวิตของเซี่ยจื่ออันเป็นประกันเชียวนะขอรับ”

กุ้ยไท่เฟยยังคงยิ้มเย็นต่อไป “หญิงสาวนั้น สำหรับเขาจะมีค่าอันใดกัน? เขาเมื่อใดกันที่เอาหญิงสาวเก็บไว้ในใจ? เพียงแค่ก่อนหน้านั้นแสร้งทำเป็นว่ามีคุณธรรมสูงส่ง คิดว่าตนเองนั้นเปี่ยมไปด้วยความชอบธรรม แต่เมื่อถึงสุดท้ายแล้ว มิใช่ว่าผลักให้ว่าที่พระชายาของตนไปตายหรอกหรือ?”