ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 622

อี๋เอ๋อร์เล่า? อี๋เอ๋อร์จะทำอย่างไร? ท่านจะถอดใจจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?” จื่ออันบีบบังคับถามออกมา

อ๋องเหลียงมองยังนางด้วยความประหลาดใจ “เจ้ารู้จักอี๋เอ๋อร์? อี๋เอ๋อร์เป็นหญิงสาวที่ดี บางทีนางอาจจะแต่งงานไปแล้วก็เป็นได้ อีกทั้ง ถึงแม้ว่าข้าจะเคยชื่นชอบนาง แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับนาง อย่างไรแล้ว นางก็เป็นหญิงสาวจากซีหนาน สถานะภูมิหลังต่ำต้อย ไม่คู่ควรกับข้า”

เขาเอื้อมมือออกมารินชาจอกหนึ่ง จื่ออันมองยังปลายนิ้วมือที่จับจอกนั้นของเขาที่สั่นเทาเล็กน้อย

เขาเสียใจและรู้สึกโกรธ แต่กลับเสแสร้งทำเป็นปลอบโยนคนที่ห่วงใยเขาจริง ๆ

ซูชิงเองก็มองออกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง “อ๋องเหลียง ท่านสามารถปฏิเสธออกไปได้ ท่านชื่นชอบอี๋เอ๋อร์เป็นอย่างมาก อีกทั้งอี๋เอ๋อร์ก็อาจจะยังไม่ได้แต่งงาน แล้วทำไมถึงไม่ไปตามหานางกัน?”

“ไม่ตามหาแล้ว มีอะไรให้ต้องหากัน? หญิงสาวสามัญชนเช่นนั้น มีไว้เพียงเพื่อความรื่นเริงเท่านั้น หลังจากที่รื่นเริงไปแล้ว ก็เป็นเหมือนกับขยะที่ต้องโยนทิ้ง”

เขาดื่มชาไปคำโต “เอาล่ะ พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก”

เมื่อเอ่ยออกมาจบ ก็เดินมุ่งออกไปด้านนอก

จื่ออันรีบลุกยืนขึ้นมารั้งเขาเอาไว้ “ข้ารู้แล้ว ฮองเฮาจะต้องกลัวว่าท่านจะเป็นภัยคุกคามกับองค์รัชทายาท ก็เลยบอกให้ท่านถอดใจในการรักษาขา กระทั่งยังจัดการการแต่งงานให้กับท่าน ท่านสามารถคัดค้านได้ ท่านไม่จำเป็นต้องฟังคำของนาง”

อ๋องเหลียงมองยังนาง ยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ดูสิว่าเจ้าเอ่ยอะไรออกมา? ท่านแม่จะทำกับข้าอย่างนี้ได้อย่างไร? เป็นข้าเองที่ถอดใจไม่รักษา อีกทั้งคุณหนูตระกูลหลินข้าเองก็เคยพบมาก่อน ไม่เลวเลยจริงๆ เป็นข้าที่ตัดสินใจจะแต่งงานเอง เอาล่ะ ไม่ต้องคาดเดาอะไรไร้สาระแล้ว กลับไปเถิด รอดื่มเหล้ามงคลของข้าเถิด”

“อ๋องเหลียง......”

“พอเถิด ไปได้แล้ว อย่ามาขวางทางข้า ข้านัดหมายกับคุณหนูตระกูลหลินเอาไว้ไปชมดอกไม้บ้านมารดานาง” เมื่อเอ่ยจบแล้ว ก็ผลักซูชิงและจื่ออันออกไป

จื่ออันและซูชิงมองสบตากัน ทำได้เพียงแค่จากไปก่อนชั่วคราว

นางได้ยินเสียงคุกเข่าของตนเองอย่างชัดเจน “เสด็จแม่ ลูกกลัวเจ็บปวด คงไม่อาจจะทนต่อความเจ็บปวดจากการหักกระดูกแล้วต่อเข้าใหม่ได้ ตรงจุดนี้ ลูกจะบอกกับป้าสะใภ้เอง ส่วนเรื่องอภิเษกนั้น เป็นสิ่งที่ลูกฝันหามาโดยตลอด ขอบพระทัยเสด็จแม่ที่ช่วยจัดการให้ ส่วนอี๋เอ๋อร์นั้น ลูกไม่พบกับนางนานแล้ว เสด็จแม่ไม่จำเป็นต้องตามหานาง”

“อาจิน นำเหล้าเข้ามา ข้ามีเรื่องมงคลจะต้องดื่มฉลองเสียหน่อย!” อ๋องเหลียงร้องตะโกนออกมาเสียงดัง

เขากอดเสากลมลุกขึ้นยืน เอ่ยเย้ยหยันออกมา “เสด็จแม่ อ่า ที่จริงแล้วท่านรู้ดีว่าเป็นเขาที่ผลักข้าออกมา เป็นเขาที่วางแผนทำร้ายข้าให้บาดเจ็บ ทำร้ายจนข้ากลายเป็นคนพิการ ยังจะบริสุทธิ์อยู่อีกหรือ?”

นางรู้ทุกอย่างมาโดยตลอด หลายปีมานี้ ถึงแม้ว่าเขาจะกลายเป็นคนพิการ แต่เขาก็ยังไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ นางล้วนแต่มองเห็นอยู่ในสายตา

นางนำอี๋เอ๋อร์มาอยู่ในสายตา นางรู้ดี มีเพียงแค่หญิงสาวคนนี้เท่านั้นที่มอบความอบอุ่นของโลกใบนี้ให้กับเขา นางใช้อี๋เอ๋อร์มาขมขู่เขา ช่างเป็นแม่ที่ดีจริง ๆ!