ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 644

กุ้ยไท่เฟย องค์รัชทายาท ราชครู ฮองเฮา อ๋องหนานหวาย เฉินหลิงหลง เซี่ยหว่านเอ๋อร์ สนมรองซุน และยังมีพระสนมอี๋ท่านนั้น เพราะว่าเรื่องนั้นของพระสนมอี๋และองค์รัชทายาทนั้น นางรู้แล้ว

จื่ออันแอบนับคนเหล่านี้อยู่ในใจ บ่นพึมพำและสาปแช่งออกมาลับ ๆ มายังที่นี่ได้ไม่นานนัก กลับสร้างศัตรูเอาไว้ไม่น้อย

“ศัตรูเยอะเกินไปสินะ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยล้อเล่นออกมา

จื่ออันหันกลับไปถามนาง “ศัตรูของท่านเล่า มีเยอะหรือไม่?”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “ข้าแทบจะไม่มีศัตรูเลย”

“คนอื่นข้าไม่เอ่ยถึง องค์รัชทายาท ราชครู และฮองเฮาล้วนแต่เกลียดท่านเป็นอย่างมาก”

“พวกเขาไม่นับว่าเป็นศัตรู เป็นตัวตลก” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย

“ระวังตัวตลกพวกนี้ หากมันกระโดดขึ้นมาจริง ๆ แล้วจะเอาชีวิตคน” จื่ออันเอ่ย

“เป็นห่วงข้าหรือ?” มู่หรงเจี๋ยมองยังนางเหมือนกับเด็กน้อย

จื่ออันส่งเสียงออกมา “ห่วงท่านแล้วจะอย่างไร? ระหว่างสามีภรรยา หากว่ามีความสุขก็สุขด้วยกัน หากเจ็บปวดก็เจ็บปวดด้วยกัน ข้าเองก็หวังว่าท่านจะสบายดี และข้าเองก็จะได้มีชีวิตที่สงบสุข”

“อืม ไม่คิดจะให้ข้าได้แต่งพระชายารองหรอกหรือ?” มู่หรงเจี๋ยยิ้มเย็นออกมา

จื่ออันเอ่ย “ข้าพบว่าท่านจะจดจำความแค้นเอาไว้ได้ดีเป็นพิเศษ ข้าเคยเอ่ยออกมาแล้ว ท่านก็ยังเอาแต่เอ่ยถึงมัน หรือจะเป็นท่านเองที่คิดอยากจะแต่งพระชายารอง?”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงฮึมออกมา “หากว่าเปลี่ยนเป็นข้าที่เอ่ยถึงมันออกมาครั้งหนึ่ง ดูว่าเจ้าจะโกรธแค้นหรือไม่”

“ท่านเอ่ยถึงมันออกมาเอง เอ่ยถึงแล้วก็ต้องช่วยหาให้ข้า หากว่าไม่หา ก็กลายเป็นเด็กน้อย!” จื่ออันเอ่ยตอบกลับมา

มู่หรงเจี๋ยมองยังนาง ทันใดนั้นก็ใช้มือบีบลงบนแก้มของนาง เอ่ยออกมาอย่างร้ายกาจ “แม้แต่คิดเจ้าก็อย่าได้คิด”

มู่หรงเจี๋ยลังเลที่จะเอ่ยออกมา สุดท้ายก็เอ่ยว่า “ไม่รู้”

จื่ออันมองไปยังสีหน้าของเขา “ท่านรู้อะไรใช่หรือไม่?”

มู่หรงเจี๋ยส่ายศีรษะออกมา “ไม่รู้ เพียงแต่สงสัยบางเรื่องในใจ ทว่าก็ไม่อาจที่จะยืนยันเรื่องจริงได้”

“สงสัยอะไรกัน? บอกให้ข้าฟังหน่อย บางทีเรื่องที่ท่านสงสัย กับข้าสงสัยอาจจะเหมือนกันก็ได้”

มู่หรงเจี๋ยมองยังนาง “เจ้าบอกมาก่อนสิว่าเจ้าสงสัยอะไรกัน”

จื่ออันนั่งตัวตรงเอ่ยว่า “วันนี้จ้วงจ้วงบอกเรื่องของพวกเขากับข้า วันนั้นในตอนที่นางอายุสิบหกปี เซียวเซียวบอกว่าจะไปขอนางแต่งงาน แต่วันนั้นจริง ๆ แล้วก็ไปพบกับองค์จักรพรรดิด้วย แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้ไปพบกับจ้วงจ้วง แต่กลับตรงออกจากวังไป วันถัดมา สาวใช้ของจ้วงจ้วง เหยาจื่อและหานชิงชิวไปสืบข่าวมา จากนั้นก็ไปตามหาเซียวเซียว เหยาจื่อตายไปนอกวัง ส่วนหานชิงชิวนั้นกับเซียวเซียวกลับมีอะไรกัน ถึงวันที่สี่ หานชิงชิวกลับไปบอกเรื่องของนางกับจ้วงจ้วง เซียวเซียวเองก็เข้าว่าไปบอกกับองค์จักรพรรดิว่าจะแต่งงานกับหานชิงชิว องค์จักรพรรดิทรงโกรธเกรี้ยวจนทุบตีเขาเสียยกใหญ่ เป็นจิ้งกั๋วกงที่ไปร้องขอต่อหวงไท่โฮ่ว หวงไท่โฮ่วประทานงานสมรสออกมา ในเรื่องนี้ ข้ามีข้อสงสัยอยู่สองข้อ ข้อที่หนึ่ง เซียวเซียวไปหาองค์จักรพรรดิเพื่อสู่ขอ องค์จักรพรรดิเห็นด้วยหรือว่าไม่เห็นด้วย? หากว่าเห็นด้วยแล้วเขาก็คงต้องไปหาจ้วงจ้วงในทันที หากว่าไม่เห็นด้วย ทำไมองค์จักรพรรดิถึงได้ไม่เห็นด้วยกัน?”

“อืม ข้อที่สองเล่า?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถาม