ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 726

อี๋เอ๋อร์กระวนกระวายเป็นอย่างมาก ค่อย ๆ เดินตามไปเซียวท่าพวกเขาลงบันไดไปทีละขั้น เมื่อขึ้นรถม้าแล้วก็ถามถึงสถานการณ์ของอ๋องเหลียง “ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“สาหัสมาก หากว่าไม่ใช่เพราะว่าสถานการณ์สาหัสแล้ว ก็คงจะไม่ตามหาพวกเจ้าทั่วเมืองกลางดึกเช่นนี้”

“ข้าไม่รู้การแพทย์” อี๋เอ๋อร์เอ่ย

“พระชายาบอกว่า ขอเพียงให้ท่านคอยพูดคุยอยู่ต่อหน้าอ๋องเหลียง ให้เขาได้รับรู้ว่าทุกคนกำลังสนับสนุนเขาอยู่” เซียวท่าเอ่ย

อี๋เอ๋อร์พยักหน้า “ต้องสนับสนุนอย่างแน่นอน”

นางเงียบงันไปครู่หนึ่ง “เขาเป็นอ๋องเหลียงจริง ๆ อย่างนั้นหรือ? ก่อนหน้านั้นข้าเคยได้ยินมาก่อนว่า อ๋องเหลียงโหดร้าย ยังทุบตีหญิงสาวอีกด้วย”

ซูชิงเอ่ย “ก่อนหน้านั้นก็มีคนเคยบอกกับข้าเช่นกัน หวังอี๋เอ๋อร์ทำการค้าไม่ซื่อตรง แต่ทว่าข้าก็ไม่ได้เชื่อ”

อี๋เอ๋อร์ส่งเสียงอ่าห์ออกมา “ใครที่เป็นคนเอ่ย?”

“เป็นสหายที่อยู่รอบกายข้า ก่อนหน้านั้นพวกเขาพบเจ้าที่ขายของเล่นอยู่ บอกว่าเจ้าดุร้าย แล้วยังจะไม่ซื่อตรงอีกด้วย”

อี๋เอ๋อร์โมโหเข้าให้แล้ว “พวกเขาพูดจาไร้สาระ ข้าทำการค้าอย่างซื่อตรงมาโดยตลอด”

ซูชิงเอ่ย “ใช่แล้ว ในตอนที่ข้านำคำเหล่านี้บอกกับอ๋องเหลียง เขาเองก็ไม่เชื่อ เขาบอกว่าคนเหล่านั้นพูดจาไร้สาระ อี๋เอ๋อร์เป็นคนที่ซื่อตรง”

อี๋เอ๋อร์ตะลึงไปครู่หนึ่ง “เขาเชื่อข้าหรือ?”

“เชื่อ เพราะเขาบอกว่าเขารู้จักอี๋เอ๋อร์ และคุ้นเคยกับอี๋เอ๋อร์มาก่อน รู้ว่านางไม่ใช่คนเช่นนั้น”

เมื่อพบว่าอี๋เอ๋อร์มาถึงแล้ว จื่ออันก็คว้าแขนของนางเอาไว้ แล้วเอ่ยร้องขอออกมา “อี๋เอ๋อร์ เจ้าเข้าไปพูดคุยกับเขา จะพูดอะไรออกมาก็ได้ทั้งนั้น”

อี๋เอ๋อร์เมื่อเห็นว่ามีคนมากมายอยู่ที่แห่งนี้ ก็รู้สึกหวาดกลัว แต่เมื่อมองเห็นอ๋องเหลียงที่อยู่บนเตียงแล้วนั้น นางก็รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก เขาดูแล้วไม่ค่อยจะดีนัก

นางเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง จื่ออันเปิดม่านออกให้นางได้เห็นบาดแผลของอ๋องเหลียงตรงส่วนขา อี๋เอ๋อร์ขาอ่อนแรงขึ้นมาในทันที น้ำตาร่วงไหลลงมาทีละหยด

นางเอื้อมมือออกไป ลูบไล้ลงบนมือของเขาอย่างระมัดระวัง คิดที่จะสัมผัสตรงส่วนอื่น แต่ก็กลัวว่าเขาจะเจ็บปวด จึงได้ร้องไห้เอ่ยถามออกมา “แม่ของเขาทุบตีเขาหรือ? ทำไมถึงได้มีบาดแผลมากมายขนาดนี้?”

“ใช่แล้ว แม่ของเขาทุบตีเขา” จื่ออันที่เดิมทีอดกลั้นน้ำตาอยู่นาน เมื่อเห็นอี๋เอ๋อร์ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด น้ำตาก็ไหลออกมาตา

อี๋เอ๋อร์คุกเข่าลงตรงข้างเตียง เอื้อมมือออกไปกุมตรงหน้าอก สูดลมหายใจเข้าลึก นางเอนศีรษะพิงลงบนเตียง เป็นเหมือนกับในตอนที่นางเจ็บป่วย สี่ตาเอาหัวเกยอยู่บนเตียงคอยจ้องมองนาง แล้วมองไปยังอ๋องเหลียงเช่นกัน