ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 767

จื่ออันมองไปยังเขา พยายามอ่านอารมณ์ที่หลบซ่อนอยู่ของเขาอย่างเต็มที่ จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย “ท่านไม่อยากจะแต่งชายารองใช่หรือไม่? หากว่าท่านไม่อยากแต่งแล้ว ข้าจะไปปฏิเสธแทนท่านเอง”

มู่หรงเจี๋ยออกจะหงุดหงิดเล็กน้อย “ไม่ใช่ปัญหาที่ว่าข้าอยากจะแต่งงานหรือไม่ แต่เป็นเจ้าที่อยากจะให้ข้าแต่งหรือไม่ หากว่าเจ้าไม่ชอบแล้ว ตนเองก็ไปบอกกับเสด็จแม่เอง”

“ข้าอย่างไรก็ได้” จื่ออันรับรู้ได้ถึงความคิดของเขา จึงยักไหล่ออกมา “ท่านชื่นชอบก็พอแล้ว”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงฮึมฮัมออกมา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วนั่งลงอย่างไม่พอใจนัก

จื่ออันเท้าคางแล้วถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“กังวลเรื่องอาซินหรือ?” มู่หรงเจี๋ยถามออกมา

“ข้ากังวลเกี่ยวกับเขา และก็กังวลกับจ้วงจ้วง และยิ่งกังวลกับสถานการณ์ในปัจจุบัน”

มู่หรงเจี๋ยไม่ส่งเสียงใดออกมา การปลดฮองเฮาเป็นเพียงแค่ก้าวแรกเท่านั้น ขั้นแรกที่ทำให้ทางด้านของราชครูเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา จากนั้นตั้งใจรับมือกับเรื่องที่อ๋องหนานหวายจะกลับเข้ามาในเมืองหลวง

เขาเอ่ยออกมา “เมื่อปลดฮองเฮาแล้ว ในวังก็จะเกิดความวุ่นวายขึ้นระยะหนึ่ง ข้าได้เสนอเรื่องที่ให้ยกพระสนมเหมย เจ้าสามารถเข้าวังไปสนทนากับนางได้เป็นครั้งคราว”

“พระสนมเหมย?” จื่ออันผงะไปเล็กน้อย “ท่านถึงกับเสนอให้ยกพระสนมเหมยขึ้นมา?”

“นางเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้ว เจ้าอย่าได้ลืมไปว่าก่อนหน้านั้นนางเคยช่วยเหลือฮูหยินผู้เฒ่ามาก่อน อีกทั้งเรื่องของเซี่ยหลิน ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาง”

“ข้ารู้ เป็นเซี่ยหวายจุนที่กระทำ” จื่ออันไม่ได้กล่าวโทษพระสนมเหมยมากนัก พระสนมเหมยในตอนนั้นเพียงแต่ต้องการปกป้องตนเอง และก็คิดต้องการหาทางออกให้แก่องค์ชายสาม จึงสับสนไปชั่วคราว จากนั้นนางก็ผิดหวังท้อใจขึ้นมา ฮูหยินผู้เฒ่าและเซี่ยหวายจุนนั้นต่างไม่ได้ช่วยเหลือนาง นางก็ควรจะได้รับบทเรียนแล้ว

และก็เป็นจริงดั่งที่ว่า พระสนมเหมยเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด ตระกูลเดิมไม่มีอำนาจมากนัก และก็เป็นเพราะว่าเรื่องของฮูหยินผู้เฒ่าถึงทำให้ถูกกดขี่ลงไป จึงเข้าใจที่จะสงบเสงี่ยมลงได้

จื่ออันมองไปยังมู่หรงเจี๋ย “จริง ๆ แล้ว ในใจของท่านมีความคิดเช่นไร? ท่านปลดฮองเฮาแล้ว นี่ก็หมายความว่าท่านต้องการจะดึงรัชทายาทลงมา ท่านกำลังให้ความสนใจกับอ๋องเหลียงอย่างนั้นหรือ?”

“การสื่อสารระหว่างชายหนุ่มนั้น บางคราวก็ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูด เพียงแค่มองตากันเท่านั้นก็พอแล้ว”

จื่ออันจ้องมองไปยังเขา “ท่านมันจิ้งจอกเฒ่า”

เมื่อชะงักไปครู่หนึ่ง นางก็เอ่ยออกมา "ท่านเสนอให้ยกพระสนมเหมยขึ้นมา เพราะสนมในวังหลังเหล่านั้นเองก็อาจจะเกิดการต่อต้านขึ้นมา ความคิดของท่านเกรงว่าคงไม่อาจจะปิดบังราชครูเหลียงและกุ้ยไท่เฟยได้”

“เพราะฉะนั้น พระสนมเหมยจึงทำได้เพียงแค่ช่วยเหลือเรื่องของวังหลังเท่านั้น และจำเป็นจะต้องหาใครสักคนมาช่วยเหลือนาง”

“ใครกัน?” จื่ออันเอ่ยถาม

มู่หรงมองยังนาง “เจ้าคิดว่าพระสนมอี๋เป็นอย่างไรบ้าง?”

จื่ออันคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่เลว”