ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 788

“ใช่ ข้าเห็นเขาแล้ว”

“เฮ้อ ข้าเป็นห่วงเซียวเซียวจริง ๆ ให้คนไปถามไถ่อาการเสียหน่อยคงดีไม่น้อย” เขาเปิดม่านขึ้น “ข้ามีธุระ หยุดก่อน”

“ไม่จำเป็น ท่านอ๋องสบายดี ขับต่อไป” จื่ออันพูดอย่างเศร้าสร้อย

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? ข้ามีธุระจริง ๆ” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างจริงจัง

"เรื่องใดก็ไม่ใหญ่เท่าเรื่องที่ข้าพูดถึงอยู่ตอนนี้" จื่ออันกัดฟันและพูด ความอ่อนโยนจางหายไป สีหน้าของนางดุดุร้ายขึ้นในทันที

มู่หรงเจี๋ยโกรธมาก “เจ้าจะมีเรื่องสำคัญอะไรได้? กฎข้อแรกของการเป็นภรรยาคืออย่าก้าวล่วงเรื่องของสามี หยุดรถ แล้วค่อยกลับไปคุยกันในตอนกลางคืน”

“หากท่านไป ตั้งแต่คืนนี้ข้าจะแยกห้องนอน” จื่ออันพูดอย่างเย็นชา

มู่หรงเจี๋ยถอนหายใจและมองนางอย่างผิดหวัง "หญิงฉลาดไม่เคยใช้เรื่องแยกห้องนอนมาบีบบังคับสามี เซี่ยจื่ออัน เดี๋ยวนี้เจ้าไม่รู้จักพอจริง ๆ"

จื่ออันเพียงแค่เปิดม่านหน้าต่างออก "ใช่แล้ว ข้าก็เป็นเช่นนั้น ท่านไปเถอะ คืนนี้ข้าจะกลับไปเก็บข้าวของและย้ายกลับไปที่เรือนฟังเสียงฝน"

มู่หรงเจี๋ยปิดม่านลงและพูดอย่างจริงจัง "สามีภรรยามีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถพูดคุยกันดี ๆ ได้? เกิดเรื่องอะไรก็เอาแต่จะกลับบ้าน ช่างเป็นวิธีที่ไม่ฉลาดเอาเสียเลย เจ้าไม่เพียงไม่พูดถึงแต่เรื่องของเจ้าเอง ตัวเองเป็นทุกข์ไม่พอ ยังทำให้ท่านแม่เป็นกังวลไปด้วยอีก”

“ท่านพูดไร้สาระอะไร?” จื่ออันฟังเขาพูดไปเรื่อย เสแสร้งทำเป็นห่วงใย แต่ไม่ยอมเข้าประเด็นเสียที จึงโกรธขึ้นมา “ท่านพูดมาสิ พูดมาสิ!”

“ได้ มาคุยเรื่องสำคัญของเจ้ากัน”

“อ๋องเยี่ยเป็นน้องชายคนที่เก้าของท่านใช่หรือไม่” จื่ออันเริ่มถาม

“ข้าไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ เขาดูไม่เหมือนข้าเท่าไหร่ อีกอย่างเสด็จพ่อไม่ชอบเขา ข้าเองก็เคยสงสัยว่าเขาถูกเก็บมาเลี้ยงหรือไม่”

“ได้ เก็บมาเลี้ยง แต่เขาสนิทกับท่านที่สุดใชหรือไม่?” จื่ออันอดทนและถามต่อไป

“แล้วเจ้าหมายความว่าอย่างไร? หากคนในเกี้ยวไม่ใช่เจ้า แต่เป็นหญิงอื่น เจ้าอยากให้ข้าทำเช่นไร? ต้องแต่งงานกับนางอย่างมีความสุข หรือโยนนางลงโถส้วมกัน? เจ้าพูดมา” มู่หรงเจี๋ยฟื้นคืนศักดิ์ศรีของเขา และถามอย่างเฉียบแหลม

"นั่น..."

“อย่ามัวอึกอัก พูดมาเร็ว ๆ”

จื่ออันรู้สึกกลัดกลุ้ม เมื่อพบว่าตัวเองเป็นรองเขาอยู่

“ว่ามาสิ” มู่หรงเจี๋ยไม่ยอมปล่อยและกดดันนางต่อไป “ที่ข้าทำเช่นนั้นก็เพื่อเจ้า ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าการแต่งงานนั้นได้รับมอบจากบรรพบุรุษ แต่ก็ยังต่อต้านคำสั่ง และทิ้งเจ้าสาวที่พระองค์แต่งตั้งขึ้น หากเป็นเจ้า เจ้ากล้าทำเช่นนั้นหรือไม่? เจ้ายังมาบ่นข้าอีก? ข้ายอมเสี่ยงเช่นนี้ เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าคนที่ข้าแต่งงานด้วยคือเจ้า แต่เจ้ายังตามหาตัวคนบงการ เจ้าเห็นถึงความอุตสาหะของข้าบ้างหรือไม่?”

จื่ออันเปิดม่านออก "อาหลู่ ช้าลงหน่อย ข้ามีเรื่องที่ต้องทำ!"

คนขับรถม้าพูดด้วยเสียงต่ำ "ช้าอะไรกัน? พวกท่านแค่ทะเลาะกัน ยังไม่ได้เริ่มการต่อสู้เสียหน่อย"