ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 883

คำพูดของมู่หรงเจี๋ยยังคงโจมตีหัวใจเขาไม่หยุดยั้ง

แม้ว่าราชครูจะถูกลงโทษ ทว่ายังมีคนจำนวนมากที่ติดตามเขา ไม่ใช่เพราะความภักดี แต่เป็นเพราะเหลียงไท่ฟู่ใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของพวกเขา ฉะนั้นไม่ว่าเหลียงไท่ฟู่จะตกต่ำสักเพียงใด พวกเขาก็ไม่กล้าทรยศต่อเหลียงไท่ฟู่

วันนี้ใช่ว่าขุนนางทุกคนในพรรคของเขาจะมาที่นี่ จักรพรรดิอาจตัดสินใจที่จะเก็บพวกเขาไว้ และปล่อยให้พวกเขากลายเป็นดาบแหลมคมไว้ยอกอกอ๋องหนานหวาย เช่นนั้นจึงเป็นการดีที่เหลียงไท่ฟู่จะเสริมสว่านแหลมคมเข้าไป

เขายังมีอำนาจ ไม่ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์เสียทีเดียว

การใช้โอกาสที่ศัตรูเกิดการแตกแยก วุ่นวายและปั่นป่วนอย่างหนักภายใน แล้วพึงรอจังหวะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างสงบ ช่างสบายแค่ไหน!

สีหน้าของราชครูเหลียงเปลี่ยนไปหลายครั้ง สุดท้ายก็ตกอยู่ที่พระพักตร์ของจักรพรรดิ “แม้ว่าอ๋องหนานหวายจะเป็นผู้แพร่ข่าวลือ ทว่าองค์รัชทายาทและสนมเหลียงก็ได้เห็นแผลหน้าผีของฝ่าบาทกับตาของพวกเขา”

มู่หรงเจี๋ยยิ้มหยัน “ทันทีที่ข่าวลือกระจายออกไป องค์รัชทายาทและสนมเหลียงร้อนใจบุกมาที่นี่ ผู้ใดบ้างจะไม่รู้จุดประสงค์ของพวกเขา? ดังนั้นข้าจึงขอให้จื่ออันทำใบหน้าปลอมติดไว้บนพระกรของฝ่าบาท และกินยาที่ทำให้เกิดผื่นแดง เพื่อให้ฝ่าบาทดูเหมือนกำลังทรมานจากโรคแผลหน้าผีจริง ๆ โดยมีเจตนาเพื่อลองใจองค์รัชทายาท และให้โอกาสเขาเป็นครั้งสุดท้าย หากเขาออกไปแล้วนิ่งเงียบ พระองค์ก็จะให้โอกาส แต่ช่างน่าเสียดาย หลังจากที่เขาออกไป ก็ตรงดิ่งไปหาไท่ฟู่ทันที ไท่ฟู่จึงคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่สวรรค์ประทานให้ พลันคว้ามันไว้แน่นหนา แล้วจับมือกับอ๋องหนานหวาย กระทั่งตกอยู่ในเงื้อมมือของอ๋องหนานหวายในที่สุด”

ขาของเหลียงไท่ฟู่อ่อนปวกเปียก เรี่ยวแรงทั้งหมดในร่างกายราวกับถูกสูบออกไป เข่าทรุดลงกับพื้น

ขณะที่ราชครูเหลียงถูกลากออกมา ลู่กงกงกระซิบเบา ๆ ว่า “อย่ากังวลไปเลยราชครู คนของเราชำนาญด้านมีด ลงมืออย่างละเอียดประณีตยิ่ง เพียงพริบตาเดียวก็ไม่เจ็บแล้ว”

เหลียงไท่ฟู่กลอกตา หมดสติล้มพับลงไปกับพื้นในที่สุด

หลังจากที่ไท่ฟู่ถูกลากร่างออกไป จักรพรรดิก็หมดเรี่ยวแรงจนเกือบทรงเป็นลม

มู่หรงเจี๋ยรีบขอให้จื่ออันเข้ามาดูทันที จื่ออันเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่เป็นไร อาจจะทรงเหนื่อยเกินไป ปล่อยให้พระองค์บรรทมสักระยะเถอะ ตอนนี้พระวรกายของฝ่าบาทอ่อนแอมาก”

ราชสำนักเพียงออกค่าใช้จ่ายรายวันให้ ทว่าไม่ส่งบ่าวรับใช้มาคอยดูแล นับแต่นั้นเป็นต้นมา อดีตองค์รัชทายาทต้องลงมือทำทุกอย่างด้วยตนเอง ตั้งแต่สับฟืน ทำอาหาร ต้มน้ำ หรือแม้แต่ซักผ้า

บังเอิญเหลือเกิน เซี่ยหว่านเอ๋อที่เสียโฉมไม่สามารถหาเลี้ยงชีพได้ จึงไปนั่งขอทานอยู่ที่ถนนเซี่ยอัน แต่กลับมาเป็นลมอยู่หน้าประตู มู่หรงเฉียวจึงอุ้มนางกลับมา เลี้ยงดูนางในฐานะสาวใช้ เซี่ยหว่านเอ๋อเคยต้องการแต่งงานกับอีกฝ่ายอย่างสุดหัวใจ ในที่สุดนางก็สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้แล้ว แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่องค์รัชทายาทอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม นางไม่สามารถควบคุมอะไรได้มากนัก เพราะตราบใดที่นางยังมีอะไรตกถึงท้อง เท่านั้นก็เป็นสวรรค์สำหรับนางแล้ว

ในยุคนี้ สตรีไม่มีความสามารถในการหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง ยิ่งเมื่อมาเสียโฉมอีก ต่อให้ยอมคว้าใครสักคนในตลาดมาแต่งงานด้วยก็ไม่มีใครต้องการนาง เนื่องจากนางเป็นลูกสาวของขุนนางอาชญากร ใครกันจะอยากเกี่ยวข้องกับนาง?

นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีสนมเหลียงที่ยังไม่ถูกจัดการ จักรพรรดิไม่ได้แสดงความเมตตาใด ๆ แก่นาง ทว่าเขาสนใจเพียงพระโอรสอีกคน ก็คือมู่หรงซินที่เกิดจากสนมเหลียง