ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 905

หวงไท่โฮ่วเป็นที่เคารพรักยิ่งของปวงชน เมื่อพระนางเสด็จสวรรคต ประชาชนต่างก็เศร้าโศกยิ่ง

จื่ออันไม่มีทางตรวจสอบพิษในตัวของหวงไท่โฮ่วได้ เนื่องจากนางไม่สามารถใช้มีดผ่าชันสูตรพระศพของอีกฝ่าย ถึงอย่างนั้นนางก็รู้ดีว่า ต่อให้ตนรู้ว่ามันคือพิษกู่ ก็ไม่มีทางสืบสาวไปถึงตัวการอย่างกุ้ยไท่เฟยได้ เพราะกุ้ยไท่เฟยไม่รู้วิธีใช้พิษกู่ ส่วนซุนฟางเอ๋อร์ก็ไม่ได้ย่างกรายมาในเขตวังเป็นเวลานาน

เรื่องนี้จึงจำเป็นต้องปกปิดเอาไว้เป็นความลับ แล้วค่อยหาทางตรวจสอบในภายหลัง

อ๋องหนานหวายรู้ข่าวก็ไม่ได้เตรียมการเดินทางกลับแคว้น แต่เข้าวังโดยที่สวมใส่ชุดหมั่วซามาเคารพพระศพ เมื่ออยู่ต่อหน้าข้าราชบริพารทั้งหลาย เขาร้องไห้น้ำตาแทบหลั่งเป็นสายเลือด ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ก่อนจะเป็นลมไปในโถงไว้ทุกข์ของหวงไท่โฮ่ว หมดสติด้วยความเศร้าโศก

เมื่อเห็นว่าอ๋องหนานหวายแสดงออกถึงความโทมนัสถึงเพียงนั้น ข้าราชการที่ไม่รู้เรื่องราวภายในก็ชื่นชมตรงกันว่าท่านอ๋องผู้นี้ช่างกตัญญูยิ่งนัก เรื่องนี้ถูกบอกเล่าต่อ ๆ กันไป… กระทั่งถูกเผยแพร่ในหมู่ประชาชนเป็นวงกว้าง

การสวรรคตของหวงไท่โฮ่วถือเป็นเรื่องใหญ่ที่ทุกคนไม่สามารถซ่อนเร้นไว้จากจักรพรรดิได้ พระอาการของพระองค์หลังจากทราบข่าวจึงยิ่งหนักหนาสาหัสเนื่องจากความโศกเศร้า

หลังจบงานพระราชพิธีศพของหวงไท่โฮ่ว วันนี้จักรพรรดิทรงมีรับสั่งให้หาบรรดาองค์ชายและมู่หรงเจี๋ยเข้าวัง เพื่อหารือเกี่ยวกับผู้ที่ต้องการชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทคนใหม่

แม้ว่าอ๋องหนานหวายจะถูกส่งตัวกลับแคว้นไปแล้ว แต่ข้าราชบริพารหลายคนถึงกับเขียนฎีกาเสนอราชสำนัก ว่าก่อนหน้านี้อ๋องหนานหวายได้แสดงความกตัญญูอันเป็นที่เลื่องลือจากเหตุการณ์ภายในโถงไว้ทุกข์ของหวงไท่โฮ่ว

ดังนั้นเมื่อจักรพรรดิมีรับสั่งเรียกหาสมาชิกราชวงศ์ให้เข้าวังเพื่อปรึกษาหารือ เขาจึงมีโอกาสได้เดินทางมาร่วมด้วย

อ๋องกวางตงอาวุโสที่สุด ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์เสนอชื่อผู้ชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทก่อน เขาแนะนำอ๋องเหลียง

ข้อเสนอของเขาได้รับการสนับสนุนจากอ๋องอันและอ๋องหลี่

ส่วนอ๋องหนานหวายและอ๋องเป่ยเซียงเสนอพระโอรสในสนมอี้ องค์ชายเจ็ด

เมื่อเห็นว่าบุคคลที่ได้รับการเสนอทั้งสองมีคะแนนเสมอกัน จักรพรรดิจึงมองไปที่มู่หรงเจี๋ย “เจ้ามีผู้เข้าชิงที่เห็นว่าเหมาะสมหรือไม่?”

ทุกคนมองไปที่มู่หรงเจี๋ย ความจริงทุกคนต่างก็รู้ว่ามู่หรงเจี๋ยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอ๋องเหลียง ก่อนหน้านี้เขายังเคยให้การสนับสนุนอ๋องเหลียงอยู่เนือง ๆ ดังนั้นทุกคนจึงเห็นตรงกันว่าเขาคงเสนอชื่ออ๋องเหลียง

“ก็จริง แต่เจ้ามันโง่เขลา!”

แม้แต่จักรพรรดิยังหัวเราะเมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่ตนเองยังอยู่ในวัยหนุ่ม เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นความทรงจำที่ดีมาก บรรพบุรุษอาวุโสเป็นผู้ดูแลทุกสิ่ง ตราบใดที่มีบรรพบุรุษอยู่ใกล้ ๆ ท้องฟ้าจะไม่มีวันถล่มลงมา

หลังจากสนทนากันต่อไปอีกสักพัก จื่ออันก็เข้ามา “วันพรุ่งนี้ค่อยหารือกันต่อเถิดเพคะ ฝ่าบาทควรพักผ่อนให้มาก”

ประการแรก สุขภาพของจักรพรรดิช่วงนี้ไม่สู้ดีนัก อีกประการหนึ่งคือวันนี้พวกเขาอยู่หารือกันเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว หากทุกคนเฝ้าดูจักรพรรดิอย่างใกล้ชิดต่อไป อาจสังเกตเห็นร่องรอยบางอย่างเอาได้

มู่หรงเจี๋ยกล่าว “ใช่ หยุดการหารือไว้แต่เพียงเท่านี้เถอะ ไว้วันพรุ่งนี้ค่อยคุยกันอีกครั้ง”

องค์ชายทั้งหมดทยอยออกไปหมดแล้ว ทว่าอ๋องกวางตงกลับไม่จากไปในทันที ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม