ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 915

จื่ออันได้ยินเขาพูดอย่างใจเย็น จึงรู้ว่าเขาคิดแผนการบางอย่างไว้แล้ว “ท่านกำลังจะทำอะไร?”

“จื่ออัน” มู่หรงเจี๋ยจับมือนาง “เจ้าต้องเข้าไปในวังด้วย”

“ข้าหรือ?”

“ใช่ เจ้ากับสนมเหมยต้องยืนอยู่ในฐานะเดียวกัน” มู่หรงเจี๋ยกล่าว

“อืม ข้าจะทำตามที่ท่านบอก” จื่ออันพยักหน้า

เมื่อกุ้ยไท่เฟยเข้าวัง นางก็ต้องเข้าวังเป็นธรรมดา อันที่จริงตอนนี้นางก็เหมือนอยู่ในวัง และกลับไปเยี่ยมบ้านเป็นครั้งคราวเท่านั้น

“ท่านน้าก็จะกลับไปอยู่ที่วังชั่วคราวด้วย ถึงตอนนั้น พวกเจ้าทั้งสามจะเอาชนะพวกนางสองคนได้ แต่ระวังซุนฟางเอ๋อร์ด้วย” มู่หรงเจี๋ยพูด

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะระวัง” จื่ออันพูด นางรู้อยู่ในใจว่าทันทีที่นางเข้าไปในวัง มันหมายถึงการต่อสู้ระหว่างผู้หญิงห้าคน

สนมอี้มีกุ้ยไท่เฟยและซุนฟางเอ๋อร์ แต่โชคดีที่นางมีต้าจ่างกงจู่

“เรื่องปันส่วนเสบียงในกองทัพเป็นอย่างไรบ้าง?” จื่ออันถาม

“หลังปีใหม่ผลผลิตธัญพืชไม่ค่อยดีนัก แต่ที่ผ่านมามีการสำรองปริมาณธัญพืช ในพื้นที่รอบ ๆ เทศมณฑลจี แต่จากการประมาณดูแล้ว เกรงว่าจะต้องใช้เวลาขนย้ายหนึ่งหรือสองวัน สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือศัตรูอาจจะมาโจมตีในสองวันนี้” มู่หรงเจี๋ยกล่าวด้วยความกังวล

จื่ออันรู้ว่าเขาระมัดระวังในการทำงานเสมอ และคิดถึงทุกอย่างรอบคอบสุดชีวิต แม้แต่เขาก็พูดเช่นนี้ ก็แสดงว่าสถานการณ์แบบนี้มีโอกาสเกิดขึ้นได้มาก

อีกทั้งยุ้งฉางและโรงเก็บเสื้อผ้าฝ้ายยังถูกเผาโดยไม่มีเหตุผลด้วย ซึ่งชัดเจนว่าเป็นการก่อกวนทหารของต้าโจว นี่จึงเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการรุกราน

“ท่านคิดว่าเป่ยโม่ตั้งใจจะฉีกพันธสัญญาหรือเปล่า?” จื่ออันถามด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ใช่ตอนนี้ หากเป็นเพียงการต่อสู้กับเป่ยโม่ ข้าก็มีโอกาสที่จะชนะ แต่เซียนเปยมีทหารที่แข็งแกร่ง เหล่าทหารล้วนกล้าหาญและต่อสู้เก่งมาก พวกเขาล้วนเป็นโจรที่ไม่กลัวความตาย แม้ว่าเซียนเปยจะไม่ใหญ่ แต่ก็มีทหารเกือบสามแสนคนที่สามารถออกรบได้”

“แล้วเป่ยโม่ล่ะ?”

“ปีที่แล้วมีประมาณแปดแสนคน”

“ต้าโจวของเราล่ะ?” จื่ออันตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ก็มีแปดแสนเช่นกัน แต่หลายปีมานี้ไม่มีสงคราม กองทหารจึงกระจัดกระจายกันไป จักรพรรดิทำเช่นนี้เพื่อป้องกันไม่ให้ขุนพลกระหายความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ และสมรู้ร่วมคิดเพื่อหาทางยึดอำนาจ ดังนั้นจึงใช้เวลาสามปีเพื่อสลายกองทหาร ไม่คาดคิดว่าตอนนี้จะกลับกลายเป็นการทำร้ายตัวเองแทน” มู่หรงเจี๋ยพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“อํานาจทางทหารไม่ได้เป็นศูนย์กลางหรอกหรือ?”

“อำนาจทางทหารเป็นศูนย์กลาง แต่กำลังทหารกระจัดกระจาย เมื่อข้าศึกยกทัพมาตี ก็ยากที่กองทัพจะรวมกำลังกันได้ หากไม่รู้จักจัดสรรให้ดี ก็ไม่อาจต้านทานกำลังหลักของเป่ยโม่ได้”