ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 948

จ้วงจ้วงพยักหน้า “ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ขอบเขต เจ้าไม่มีทางทำร้ายเขาแน่นอน เขาเป็นเพียงเด็กไม่รู้ประสา”

จ้วงจ้วงกล่าวเช่นนั้นก็จริง แต่นางกลับขมวดคิ้ว องค์ชายเจ็ดเป็นเด็กก็จริง ทว่าวิสัยการเลี้ยงดูกลับผิดแปลกผิดจากเด็กทั่วไป

บางทีอาจจะเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาก็ได้ แต่นิสัยดังกล่าวไม่มีทางติดตัวมาแต่กำเนิด ต้องเป็นเพราะมีใครสักคนสอนเขา

เป็นการดีที่องค์ชายเจ็ดถูกส่งไปร่ำเรียนในสำนักศึกษา เขาจะได้ไม่ถูกสนมอี้สั่งสอนจนเสียคน

“หลังจากวันนี้เป็นต้นไป สนมอี้คงเพิ่มกองกำลังคุ้มกันให้มากขึ้น และสั่งให้คนปกป้องคุ้มครององค์ชายเจ็ดอย่างลับ ๆ” ตอนแรกจื่ออันไม่ต้องการใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ด้วยซ้ำ เนื่องจากขั้นตอนก็ค่อนข้างเหี้ยมโหดพอตัว

ป้าอาเฉอไม่อาจอยู่ในวังได้หลายวัน ก่อนจากไป นางสั่งความกับจื่ออันและจ้วงจ้วงว่า “แม่น้ำหรือขุนเขาไม่เคยขาดแคลนผู้มากความสามารถ สำหรับเรื่องของเจ้า เหล่าเฉินและบรรพชนไม่อาจอยู่ดูแลได้ไปตลอด บางเรื่องข้าก็ไม่สามารถควบคุม พันปีหลังก็ไม่สามารถจัดการได้ เข้าใจหรือไม่?”

“เจ้าค่ะ” จ้วงจ้วงตอบ “อย่ากังวลเลย ท่านออกไปกับเหล่าไท่จวินเถิด ตอนนี้นางคงไม่เคลื่อนไหวไปสักระยะ”

“อืม ข้าไม่มีอะไรจะให้ เพียงอยากกำชับกับเจ้าสักคำ อย่าได้ตื่นตระหนกเมื่อเกิดเรื่องขึ้น เจ้าต้องสงบสติอารมณ์ให้มาก อย่าถูกใครจูงจมูกเอาได้” ป้าอาเฉอกล่าวอย่างจริงจัง

“จื่ออันเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ!”

“ครั้งนี้เมื่อเกิดเรื่ององค์ชายสาม เราพอจะมองเห็นปมปัญหาบางอย่าง นั่นคืออีกฝ่ายกระวนกระวายมาก แต่เหตุใดถึงได้กระวนกระวายเช่นนี้? เพราะพระอาการประชวรของฝ่าบาทอาจทำให้เขาอยู่ได้อีกไม่นาน จึงต้องการให้พระองค์แต่งตั้งองค์รัชทายาทเดี๋ยวนี้ ด้วยไม่อยากรอราชโองการสละราชบัลลังก์”

“ป้าอาเฉอ ท่านคิดว่ามีการสมรู้ร่วมคิดระหว่างเหลียงไท่ฟู่กับสนมอี้หรือไม่?” จื่ออันถาม

“ไม่รู้สิ สิ่งใดก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น จิตใจคนยากแท้หยั่งถึง เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและราชบัลลังก์ คนสามารถทำเรื่องโหดร้ายได้หลายอย่าง ข้าเห็นมาเยอะในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เจ้าคาดเดาไว้ก็ดี เผื่อเกิดเรื่องจะได้แก้ไขด้วยตนเองได้”

จากนั้นป้าอาเฉอก็กวักมือเรียกจื่ออันออกมาข้างหน้า แล้วยื่นขวดบางอย่างให้นาง “ข้าให้ มันดีสำหรับเจ้า”

จื่ออันหยิบมันขึ้นมา เปิดฝาจุกออกแล้วยกขึ้นจ่อจมูกดม จากนั้นก็ขมวดคิ้ว “น้ำส้มสายชูหรือ?”

เจ้าโง่หรือเปล่า? ลองเดาดูสิ!

ป้าอาเฉอจากไป เหล่าไท่จวินออกจากวังไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว แต่จ้วงจ้วงขอให้เหล่าไท่จวินกลับเข้าวังอีกครั้งเพื่อควบคุมบรรดาสนมและขุนนาง แม้ว่าเหล่าไท่จวินจะไม่เต็มใจ แต่นางก็ยังต้องมา

เนื่องจากพระอาการขององค์จักรพรรดิแย่ลง จื่ออันจึงไม่มีเวลาจัดการกับสิ่งอื่น หน้าที่ปกปักอารักขาจักรพรรดิจึงตกอยู่กับนาง

จักรพรรดิยังสวรรคตตอนนี้ไม่ได้ หากเขาสิ้นใจไปอีกคน ระบบระเบียบภายในวังจะยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่

แม้ว่าอ๋องเหลียงและอ๋องเยี่ยจะประคับประคองราชสำนักไปได้สักระยะหนึ่ง แต่พวกเขาก็แทบไม่มีเส้นสายในใด ๆ ในราชสำนักเลย หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากใต้เท้าซุยและอ๋องหลี่ คงยากที่พวกเขาจะยืนหยัดได้

อ๋องเยี่ยมีหัวคิดเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวก็จริง แต่ในทางการเมือง ไม่มีประโยชน์ที่จะงัดเล่ห์เหลี่ยมออกมาใช้ เพราะอย่างไรเสียก็มีกฎหมายบังคับใช้อยู่แล้ว

ไม่สิ ผู้ที่กำลังตกที่นั่งลำบากในเวลานี้คือไท่เว่ยต่างหาก