ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1380

ในขณะที่นางกำลังตามซุ่ยเอ๋อร์ไปก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวราวกับฟ้าผ่าของจ้าวซวนดังมา “ตามพระชายาองค์รัชทายาทมาช่วยเร็วเข้า… องค์จักรพรรดิถูกลอบสังหาร...”

ว่ากระไรนะ?

หลิงอวี๋ตกใจ เซียวหลินเทียนถูกลอบสังหารหรือ?

จ้าวซวนตะโกนอย่างสุดกำลังเช่นนี้ หรือว่าจะอยู่ในจุดที่อันตรายมาก?

“พระชายา รีบไปช่วยนายน้อยเถิดเพคะ! นายน้อยสำลักน้ำไปมาก มิรู้ว่าจะยังช่วยได้หรือไม่!”

ดูเหมือนว่าซุ่ยเอ๋อร์จะร้อนใจมาก นางร้องไห้พลางดึงแขนเสื้อของหลิงอวี๋ไว้แล้วจะลากนางไป

ทางหนึ่งก็เซียวหลินเทียน ทางหนึ่งก็เซียวเยวี่ย หลิงอวี๋ลำบากใจในทุกทาง

ในขณะที่หลิงอวี๋เตรียมจะไปดูเซียวเยวี่ยก่อนก็มิรู้ว่าพระชายาเส้าโผล่มาตอนไหนแล้วก็เอ่ยเตือนนาง

“พระชายาองค์รัชทายาท เจ้ารีบไปช่วยเซียวเยวี่ยเถิด! ทางด้านองค์จักรพรรดิมีองครักษ์อยู่มิน้อย ในวังก็ยังมีกองทัพหลวงอยู่อีกมาก พวกเขาสามารถปกป้ององค์จักรพรรดิได้!”

“เซียวเยวี่ยยังเด็ก เด็กน้อยจมน้ำหากไปช่วยเหลือมิทันการหากมิรุนแรงก็จะกลายเป็นซื่อบื้อเอาได้ แต่หากรุนแรงก็อาจถึงตาย! หากเจ้ามิอยากเสียใจไปตลอดชีวิตก็รีบไปช่วยเยวี่ยเยวี่ยเถิด!”

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นก็รีบก้าวเท้าวิ่งไปทางตำหนักเหยียนฝูของไทเฮาทันที

พระชายาเส้าเห็นว่าหลิงอวี๋เชื่อฟังตนแล้วไปช่วยเซียวเยวี่ย มุมปากของนางก็กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ

‘หลิงอวี๋ รอจนกว่าเจ้าจะรู้ตัวว่าตกหลุมพราง ตอนนั้นเซียวหลินเทียนก็ตายแล้ว!’

แต่รอยยิ้มของพระชายาเส้ายังมิทันได้ยิ้มเต็มที่ก็เห็นหลิงอวี๋กลับมาแล้ววิ่งไปตรงทิศทางที่จ้าวซวนตะโกนเรียกแล้ว

“พระชายาองค์รัชทายาท… ท่านมิไปช่วยนายน้อยหรือ? เหตุใดท่านจึงใจร้ายถึงเพียงนี้! นั่นลูกชายแท้ ๆ ของท่านเชียวนะเพคะ!”

“ท่านทนมองเขาตายไปได้หรือ?”

ซุ่ยเอ๋อร์ตะโกนอย่างร้อนใจ

“หลิงซวน จับตัวซุ่ยเอ๋อร์แล้วส่งคนไปตรวจสอบเยวี่ยเยวี่ย!”

หลิงอวี๋วิ่งไปพลางตะโกนไป

นางอยากจะไปช่วยเซียวเยวี่ยก่อน แต่เมื่อครู่พอนึกดูแล้ว เหตุใดเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้จึงแปลกถึงเพียงนี้?

เซียวหลินเทียนถูกลอบสังหาร เซียวเยวี่ยก็ตกน้ำพอดี

แล้วไหนจะพระชายาเส้าโผล่พอดิบพอดีแล้วโน้มน้าวให้ตนไปช่วยเซียวเยวี่ยอีก!

หรือว่าเพื่อป้องกันตัว?

คิดจะจับตนเป็นตัวประกันแล้วหนีไปอย่างนั้นหรือ?

แต่หลังจากนั้น พวกกองทัพหลวงก็ได้ยินเสียงตะโกนของจ้าวซวนแล้ววิ่งมาจากทุกทิศทาง

มือธนูที่อยู่ภายใต้การนำของแม่ทัพสือก็ยกธนูขึ้นมาแล้วเล็งที่มือสังหาร...

“ปล่อยพระชายาคัง มิเช่นนั้นจะถูกสังหารโดยมิละเว้น!”

แม่ทัพสือเองก็กังวลว่าจะทำให้จ้าวเจินเจินบาดเจ็บจึงตะโกนอย่างโมโห

“เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หากปล่อยพระชายาคังไป พวกเจ้าจะปล่อยข้าไปรึ?”

มือสังหารหัวเราะออกมาแล้วกระซิบที่ข้างหูของจ้าวเจินเจิน

“พระชายาคัง วันนี้เจ้ากับข้าจะต้องตายอยู่ที่นี่!”

“เพื่อมิให้เจ้าต้องกลายเป็นผีโดยอยุติธรรม ข้าจะบอกเจ้าให้เอาบุญ ท่านพ่อของเจ้าเป็นคนออกคำสั่งด้วยตัวเองว่าให้ข้าสังหารเจ้าก่อนที่ข้าจะตาย!”

เป็นไปได้อย่างไร!