พระราชวังหลังหนึ่ง!
มิใช่พระราชวังที่โอ่อ่าตระการตาเหมือนในแคว้นเทียนเชวีย
แต่เป็นพระราชวังที่เงียบสงบและงดงามราวกับภาพวาด
คล้ายคลึงกับที่พำนักที่อาจารย์เคยอาศัยอยู่มากอย่างมิน่าเชื่อ!
แม้กระทั่งการจัดวางสิ่งของ ภาพเขียนและของสะสมต่าง ๆ ก็เหมือนกันทุกประการ
เมื่อก้าวเข้ามาแล้ว ความรู้สึกคุ้นเคยที่หายไปนานก็ทำให้ใจของลั่วชิงยวนหวั่นไหว
อารมณ์ที่ซับซ้อนหลั่งไหลออกมา
“ดูเหมือนว่าที่นี่จะสร้างมานานแล้วสินะ”
ราชาเผ่านอกด่านกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะเอามือไพล่หลัง “ที่นี่คือที่ที่พ่อสร้างให้นาง นางกล่าวว่า นี่คือรูปลักษณ์ของบ้านนางในแคว้นหลี”
“ในอดีต นางได้เสียสละเพื่อพ่อมากมาย พ่อเกรงว่านางจะคิดถึงบ้านจนเศร้าใจ จึงสร้างที่นี่ให้เหมือนกับบ้านเดิมของนางทุกประการ”
“การจัดวางสิ่งของ แม้กระทั่งโต๊ะและเก้าอี้ ล้วนเป็นฝีมือของพ่อเอง”
ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก “ฝีมือของท่านหรือ?”
“ท่านกับนางมีความสัมพันธ์เช่นไรกัน?”
“หรือว่านางตามท่านมา...”
ดวงตาของราชาเผ่านอกด่านฉายแววเศร้าหมองขณะกล่าวด้วยความเสียใจ “หากจะกล่าวว่าไม่มีความรู้สึกรักเลยก็เป็นเท็จ หากปราศจากความรู้สึกรัก เราจะยอมทำเพื่อกันและกันมากมายถึงเพียงนี้ได้อย่างไร”
“แต่พ่อกลับมิอาจมอบสิ่งใดให้แก่นางได้”
“พ่อรู้สึกผิดต่อนาง”
“พ่อเองก็มิคาดคิดเลยว่านางจะไปแต่งงานกับน้องชายของพ่อ”
เมื่อกล่าวจบ ราชาเผ่านอกด่านก็รู้สึกเจ็บปวด ดวงตาแดงก่ำ
“ความลับทั้งหมดของลั่วอิงอยู่ในที่แห่งนี้ เจ้าลองค่อย ๆ ดูไปเถิด”
กล่าวจบราชาเผ่านอกด่านก็ค่อย ๆ เดินจากไป
แต่ละก้าวของเขาหนักอึ้ง แสดงให้เห็นถึงความอ่อนแออย่างชัดเจน
หลังจากราชาเผ่านอกด่านเดินจากไปแล้ว ลั่วชิงยวนจึงเดินเข้าไปข้างใน ทุกอย่างเหมือนกับที่อยู่เดิมทุกประการ
นางเดินตรงไปยังห้องนอนแล้วเห็นกระถางกุหลาบพันปีอยู่บนโต๊ะข้างหน้าต่าง
เมื่อนางเดินเข้าไปหมุนกระถางต้นไม้ ผนังก็ส่งเสียงดังขึ้น แล้วประตูบานหนึ่งก็เปิดออก
มิได้สรุปเรื่องราวอย่างสมบูรณ์ มีเพียงบันทึกที่มิต่อเนื่อง
แต่ก็สามารถค้นพบเรื่องสำคัญบางอย่างได้
อาจารย์มาเผ่านอกด่านก็เพื่อกระบี่งูวิญญาณตั้งแต่แรก
การฝึกฝนหลังจากได้รับกระบี่งูวิญญาณแล้วจะทำให้กลับไปรับตำแหน่งนักบวชหญิงได้
โดยก่อนที่นักบวชหญิงทุกคนจะขึ้นครองตำแหน่งจะต้องได้รับภารกิจหนึ่ง ซึ่งภารกิจนั้นเป็นภารกิจที่นักบวชหญิงคนก่อนกำหนดไว้ ดังนั้นภารกิจของนักบวชหญิงคนก่อนกับอาจารย์จึงแตกต่างกัน
อาจารย์เข้าใกล้ราชาเผ่านอกด่านในปัจจุบันอย่างมีจุดประสงค์
ช่วยเหลือเขาให้มีชีวิตอยู่ ช่วยให้เขาเป็นหัวหน้าเผ่า และช่วยให้เขาแต่งงานกับหัวหน้าเผ่างูทะยาน
“เขาเริ่มหลบหน้าข้า เพราะหัวหน้าเผ่างูทะยานมิชอบเมื่อข้าปรากฏตัว เขามิยอมพบหน้าข้าเลยมาครึ่งเดือนแล้ว”
“เราเคยผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย สุดท้ายกลับมิอาจเป็นสหายกันได้”
...
“เขาหลอกข้าแล้ว ก่อนหน้านี้ตกลงกันแล้วว่า หากข้าช่วยให้เขาแต่งงานกับหัวหน้าเผ่างูทะยาน เขาจะขอกระบี่งูวิญญาณให้ข้า แต่เขากลับมิยอมให้ข้า”
“เขากลับสั่งให้ข้าไปจากเขาเป็นครั้งแรก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...