ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1057
“แต่เดิมตระกูลข้าประกอบอาชีพค้าขาย สามีข้าเป็นชายที่เข้ามาเป็นเขย ก่อนพิธีสมรส เขาประพฤติตนราวกับสุภาพบุรุษ แต่หลังจากนั้นกลับเผยธาตุแท้ เที่ยวเตร่ในแหล่งอบายมุข นำเงินจากบัญชีการค้าไปใช้จ่ายในสถานเริงรมย์”
“พ่อแม่ข้าทราบเรื่องนี้จึงคิดจะขับไล่เขาออกจากบ้าน แต่เพียงเดือนเดียว พ่อแม่ข้าก็ล้มป่วยลงอย่างรวดเร็วและสิ้นใจ”
“ท่านทั้งสองมีสุขภาพแข็งแรงดีเสมอมา! ข้ารู้แน่ว่าสามีข้าต้องเป็นคนลงมือ! แต่ข้าหาหลักฐานมิได้”
“เขายังยึดครองทรัพย์สินของตระกูลข้าและทำร้ายข้าทุกวัน ขู่เข็ญข้าว่าหากข้ากล้าไปแจ้งความ เขาจะฆ่าข้า”
นางกล่าวจบ น้ำตาก็รินไหลลงมาอาบแก้ม
ลั่วชิงยวนฟังด้วยความเวทนา แล้วจึงเอ่ยถาม “แล้วเจ้าแจ้งความหรือไม่?”
“ข้าแอบไปแจ้งความครั้งหนึ่ง แต่คนใจโหดนั้นกลับขายข้าให้หอนางโลม!”
“เขาขู่ข้า ข้าหวาดกลัวเกินกว่าจะทำอะไรได้”
“ข้าหวาดผวาอยู่ทุกวันทุกคืน”
“ปรารถนาเพียงให้เขาตายไปเสีย!”
“ต่อมาข้าได้ยินมาว่าศาลเจ้าที่เขาหลิงซานศักดิ์สิทธิ์นัก เพียงแต่เขียนความปรารถนาและความทุกข์ยากลงไป แล้วจุดธูปบูชาติดต่อกันสิบวันก็จะสมปรารถนา!”
“ข้าจึงไปที่นั่น!”
“หลังจากกลับมาได้สามวัน คนใจร้ายนั้นก็ตายไปแล้ว! เหลือเพียงโครงกระดูก!”
“เป็นเทพเจ้าที่ศาลเจ้าช่วยข้า!”
ลั่วชิงยวนตกตะลึงเมื่อได้ฟังดังนั้น
ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเช่นกัน
จากนั้นอีกสองคนก็เล่าเรื่องราวของตน
แม้รายละเอียดจะแตกต่างกันบ้าง แต่ล้วนถูกหลอกลวง
คนที่ตายไปล้วนปล้นฆ่าคนเพื่อชิงทรัพย์สิน
และล้วนไปจุดธูปบูชาที่ศาลเจ้าเขาหลิงซาน หลังจากกลับมามินาน คนเหล่านั้นก็กลายเป็นกระดูกขาว
“พระชายา ท่านมีเมตตา โปรดเข้าใจความทุกข์ยากของพวกข้าด้วย โปรดอย่าลงโทษพวกข้าเลยเจ้าค่ะ”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เราจะส่งคนไปตรวจสอบเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพวกเจ้า หากไม่มีการปกปิด ข้าย่อมมิลงโทษพวกเจ้า”
“ขอบพระคุณ! ขอบพระคุณพระชายาเจ้าค่ะ/ขอรับ!”
ทั้งสามกราบคำนับขอบคุณด้วยความซาบซึ้ง
“กลับไปเถิด อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องนี้กับใคร”
“เจ้าค่ะ/ขอรับ”
ขณะนั้นลั่วชิงยวนอยู่ด้านหลังพอดี
เมื่อฮูหยินจูเห็นลั่วชิงยวนก็ตกใจจนหน้าซีด
“ฮูหยินจูแต่งตัวเช่นนี้จะไปที่ใดหรือ?”
ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปาก
ฮูหยินจูตกใจและรู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์จึงคุกเข่าลง
“พระชายา โปรดปล่อยข้าไปเถิด จูหงทำเรื่องชั่วร้ายอะไร ข้ามิรู้เรื่องจริง ๆ เจ้าค่ะ”
“สิ่งที่ข้ารู้ พวกท่านก็รู้หมดแล้ว”
“ข้าเป็นเช่นนี้คงเหลือเวลามิมากแล้ว ข้าเพียงอยากหาที่สงบสุขในบั้นปลายชีวิต ขอร้องเถิดเจ้าค่ะ!”
ฮูหยินจูขอร้องด้วยน้ำตาคลอเบ้า
ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงแล้วพูดเสียงเย็นชา “ฮูหยินจูคงยังปกปิดบางอย่างอยู่”
ฮูหยินจูตกใจแล้วรีบส่ายหน้า “ข้ามิได้...”
“อย่างเช่นเรื่องกระดูกของจูหง?”
เสียงอันเยือกเย็นของลั่วชิงยวนทำให้ฮูหยินจูตัวสั่นสะท้าน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...