ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1062

“ที่เจ้าทำเพื่อฟู่เฉินหวนนั้นทำไปเพื่ออะไร”

“ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามใจของเจ้า ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ มิว่าผลลัพธ์และราคาที่ต้องจ่ายจะเป็นเช่นไร”

“พวกเราต่างก็เหมือนกัน”

ฉู่จิ้งกล่าวแล้วดื่มชาต่อ

ลั่วชิงยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

“ก็จริง หลายสิ่งหลายอย่างมิอาจวัดได้ว่าถูกหรือผิด”

จู่ ๆ ฉู่จิ้งก็ถามขึ้นมา “ได้ยินว่าครานี้มีคนใช้ประโยชน์จากข้าหรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “แต่หากไม่มีเจ้า พวกเขาก็จะฆ่าปิดปากคนอยู่ดี เพียงแต่หากใช้เจ้าฆ่าปิดปากก็จะทำได้อย่างแนบเนียนยิ่งขึ้น”

ฉู่จิ้งพยักหน้าแล้วครุ่นคิด “การกระทำครั้งนี้ก่อให้เกิดคลื่นใต้น้ำขนาดใหญ่ การถูกคนใช้ประโยชน์เป็นเรื่องที่ข้าต้องรับผิดชอบ”

“ข้าจะมิไปศาลเจ้าเขาหลิงซานอีกแล้ว”

ลั่วชิงยวนหยิบขวดยาออกมาโยนให้เขา “ใช้สำหรับบำรุงพลัง เพื่อป้องกันการหลงผิด”

“ข้าไปก่อนแล้ว”

......

เช้าวันนั้น จู่ ๆ ก็มีคนจากวังหลวงมา

เพื่อเชิญฟู่เฉินหวนเข้าวังหลวง

ลั่วชิงยวนบังเอิญเห็นว่าเป็นข้าหลวงจากพระตำหนักโช่วสี่ ดูเหมือนว่าเป็นไทเฮาที่เรียกฟู่เฉินหวน

ลั่วชิงยวนมิได้ใส่ใจเรื่องนี้

เพียงแต่ถือยาที่เพิ่งปรุงเสร็จเตรียมไปหาลั่วเยวี่ยอิง

แต่หาเท่าไหร่ก็หามิเจอ

จึงเอ่ยถามซูโหยว

“ลั่วเยวี่ยอิงถูกขังอยู่ที่ใด?”

ซูโหยวได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

กลายเป็นสีหน้าลำบากใจ

“นาง...”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “อย่าพูดอ้อมค้อม รีบพูดมา”

ซูโหยวจึงจำต้องกล่าวอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ลั่วเยวี่ยอิงถูกจับตัวไปนานแล้วขอรับ”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง “ถูกใครจับตัวไป? เหตุใดถึงไม่มีใครบอกข้า?”

ดูเหมือนว่าถูกควบคุมตัวไว้

แน่นอนว่าถูกไทเฮาจับตัวไป

“อ๋องผู้สำเร็จราชการ ก่อนหน้านี้เจ้าได้สัญญาไว้แล้ว ใช้ชีวิตของลั่วชิงยวนแลกกับชีวิตของลั่วเยวี่ยอิง”

“แต่บัดนี้นางยังมิตาย เจ้าต้องรับผิดชอบ”

ไทเฮาวางท่าทางเย่อหยิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฟู่เฉินหวนอดทนต่ออาการปวดหัว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สามารถเจรจาเงื่อนไขอื่นได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

แต่ไทเฮากลับตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แต่หากเจ้าต้องการแลกชีวิตของลั่วเยวี่ยอิง ตัวข้ามีเงื่อนไขเดียวคือให้ลั่วชิงยวนตาย!”

ดวงตาของไทเฮาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

สำหรับไทเฮานั้น ลั่วชิงยวนมิได้เพียงแต่ทำให้เจ๋อเฉิงตายเท่านั้น แต่ยังครอบครองหลักฐานและความลับของนางไว้ และหากนางรักษาจักรพรรดิสูงสุดได้ ก็ยิ่งเป็นการโจมตีตระกูลเหยียนอย่างร้ายแรง

ลั่วชิงยวนเป็นภัยคุกคามต่อพวกนางมากเกินไปจึงต้องตายสถานเดียว!

ฟู่เฉินหวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ภัยคุกคามที่ตระกูลเหยียนเผชิญอยู่นั้น มิได้เกิดขึ้นเพราะลั่วชิงยวนคนเดียวเท่านั้นมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ? นางจะจ้องทำลายตระกูลเหยียนหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับกระหม่อม”

“ตราบใดที่ไทเฮาปล่อยตัวลั่วเยวี่ยอิง กระหม่อมสัญญาว่าจะให้ลั่วชิงยวนหยุดยุ่งกับทุกเรื่องพ่ะย่ะค่ะ”

ไทเฮาได้ยินดังนั้นกลับอดกลั้นความโกรธไว้มิอยู่ ตวาดด้วยความโกรธเคืองว่า “เจ้าคิดว่าตัวข้าหลงกลคนอื่นง่ายเช่นนั้นรึ!”