ลั่วชิงยวนกระดกสุราหมดจอกในอึกเดียว
ลั่วหลางหลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ตราบใดที่ครอบครัวยังอยู่พร้อมหน้า มิว่าจะเป็นเทศกาลไหว้พระจันทร์หรือไม่ เราก็ล้วนมารวมตัวกันด้วยความรื่นเริงได้”
ลั่วอวิ๋นสี่พยักหน้าเห็นด้วย “ถูกแล้ว ขอเพียงครอบครัวอยู่พร้อมหน้า ทุกเวลาล้วนเฉลิมฉลองได้ดั่งเทศกาลไหว้พระจันทร์!”
“อย่ามัวชักช้า รีบกินกันเถิด” ลั่วอวิ๋นสี่เอ่ยพลางเตรียมใช้ตะเกียบคีบอาหาร
ทว่าฟู่เฉินหวนกลับเอ่ยขัด “ช้าก่อน ยังมีแขกอีกคนที่ยังมามิถึง”
ได้ยินดังนั้น ทั้งสามล้วนประหลาดใจ
“ยังมีผู้ใดอีกหรือ?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
ฟู่เฉินหวนตอบ “ยิ่งมีคนมากยิ่งครื้นเครง”
“รออีกสักครู่ คงใกล้มาถึงแล้ว”
หลังจากนั้นมินาน เมื่อแขกมาถึง ลั่วชิงยวนก็เผยสีหน้ายินดี “เชียนฉู่!”
ซ่งเชียนฉู่เดินทางมาพร้อมเฉินเซี่ยวหาน
นอกจากนี้ยังมีองค์ชายเจ็ดฟู่จิ่งหลีด้วย
รวมถึงแขกอีกคนหนึ่งจากเมืองซีหยาง ฟ่านลิ่งเสวียน
การปรากฏตัวของฟ่านลิ่งเสวียนทำให้ลั่วหลางหลางประหลาดใจเล็กน้อย
ลั่วอวิ๋นสี่เห็นดังนั้นจึงรีบขยับที่นั่งให้ฟ่านลิ่งเสวียน ทำให้ลั่วหลางหลางหน้าแดงก่ำไปครู่หนึ่ง
จู่ ๆ ก็มีคนมากมายเช่นนี้ บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมากทีเดียว
ลั่วชิงยวนรู้สึกซับซ้อนใจขณะมองไปยังฟู่เฉินหวน “ท่านวางแผนเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วหรือเพคะ?”
ฟู่เฉินหวนคลี่ยิ้ม “เจ้ามิชอบหรือ?”
ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกจอกสุราขึ้นคารวะ “ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงลำบากเพคะ”
ฟู่เฉินหวนเผยรอยยิ้มมีเลศนัย ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาดื่มสุราจากจอกของนาง
ทันใดนั้น ด้านนอกก็มีเสียงดังตูม!
ดอกไม้ไฟเบ่งบานกลางท้องฟ้า แสงสว่างเจิดจ้าสาดส่องไปทั่วบริเวณ
ตามมาด้วยเสียงดอกไม้ไฟอีกหลายชุด
“โอ้โห งดงามยิ่งนัก”
“หา? พวกเจ้าจะแต่งงานกันแล้วหรือ?” ลั่วอวิ๋นสี่เอ่ยด้วยความตกตะลึง
ลั่วหลางหลางเสริม “เช่นนั้นอย่าลืมเชิญพวกข้าด้วยล่ะ”
เฉินเซี่ยวหานยิ้มรับ “วางใจเถิด ไม่มีใครหนีรอดไปได้สักคนหรอก!”
ซ่งเชียนฉู่ถูกแซวจนหน้าแดง “ยังมิทันได้ดูฤกษ์ยามเลย พูดเช่นนี้ได้อย่างไร”
ฟู่จิ่งหลีเอ่ย “แล้วจะมัวช้าอยู่ไย จะมัวโอ้เอ้ไปถึงเมื่อใด รีบแต่งงานเสียเถิด! ให้ข้าได้ดื่มอวยพรโดยเร็ว!”
ซ่งเชียนฉู่รีบเปลี่ยนเรื่อง “เหตุใดจึงพูดถึงแต่พวกข้าเล่า หลางหลางกับคุณชายฟ่านเล่า? พวกเจ้าทั้งสองจะแต่งงานกันเมื่อใดเล่า?”
ลั่วหลางหลางสะดุ้ง แล้วรีบก้มหน้าลง “จู่ ๆ มาพูดถึงพวกข้าเพื่ออะไรกัน”
“ใคร ๆ ก็รู้ความในใจที่เจ้าทั้งสองมีต่อกัน เหตุใดต้องปิดบังอีก เลือกวันดี ๆ แต่งงานกันเสียเถิด”
“บังเอิญว่าที่นี่มีผู้เชี่ยวชาญด้านโหราศาสตร์ คำนวณฤกษ์ยามมงคลให้เจ้าทั้งสองได้พอดี จะได้ครองรักกันอย่างราบรื่นตลอดไป!”
ซ่งเชียนฉู่ดื่มไปหลายจอกจึงพูดจาโผงผาง ลั่วชิงยวนแทบอยากจะพุ่งตัวไปปิดปากนางแล้ว
ฟู่เฉินหวนได้ยินเข้าพอดีจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ผู้ใดเชี่ยวชาญด้านโหราศาสตร์หรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...