ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1179

จักรพรรดิสูงสุดเคลื่อนไหวช้า การเดินหมากก็เชื่องช้า ลั่วชิงยวนก็รอด้วยความเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นขันทีเฉินก็รีบร้อนเข้ามา “จักรพรรดิสูงสุด องค์ชายห้าทรงถามว่า ท่านจะเสด็จร่วมพิธีขึ้นครองราชย์หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น

พิธีขึ้นครองราชย์หรือ?

ฟู่อวิ๋นโจวจะขึ้นเป็นจักรพรรดิแล้ว!

จักรพรรดิสูงสุดตอบ “มิไปหรอก แขนขาของข้าเป็นเช่นนี้ เดินเหินมิไหวแล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ เช่นนั้นกระหม่อมจะไปแจ้งให้ทราบ”

ขันทีเฉินจากไปแล้ว จักรพรรดิสูงสุดก็เล่นหมากรุกต่อ แต่ลั่วชิงยวนกลับนิ่งเฉย

ฟู่เฉินหวนมิได้ขัดขวางการขึ้นครองราชย์ของฟู่อวิ๋นโจว เขาสังหารฟู่จิ่งหานแต่กลับมิได้รับโทษใด ๆ

แต่ยังทำให้ฟู่เฉินหวนหย่ากับนางแทน!

ฟู่อวิ๋นโจวใช้วิธีใดกันแน่!

นางมองจักรพรรดิสูงสุดด้วยสายตามิพอใจ “องค์จักรพรรดิสูงสุด ท่านทรงทราบทุกอย่างแล้วใช่หรือไม่เพคะ? การกระทำของฟู่อวิ๋นโจว ท่านจะทรงปล่อยไปเช่นนี้หรือเพคะ?”

“ฟู่จิ่งหานมิใช่โอรสของท่านแล้วหรือเพคะ?”

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนแฝงไปด้วยความมิพอใจ

จักรพรรดิสูงสุดมิได้โกรธเคืองแต่กลับเผยรอยยิ้ม “เจ้าเก็บคำพูดนี้ไว้นานแล้วสินะ”

“อดทนมาจนถึงตอนนี้ เพิ่งจะมาบ่นกับข้า เจ้าช่างน่าสงสารเสียจริง”

เมื่อกล่าวจบก็ถอนหายใจ “ผ่านไปหลายปีแล้ว มิใช่เวลาที่ข้าจะตัดสินใจทุกอย่างได้อีกต่อไป ข้าเองก็ทำอะไรมิได้”

“ตอนนี้ข้าปรารถนาเพียงให้แคว้นเทียนเชวียสงบสุข ราษฎรอยู่เย็นเป็นสุข”

“เจ้าห้าอดทนมากว่าสิบปี เขาทั้งองอาจ กล้าหาญ มีสติปัญญา เป็นคนที่มีความสามารถ เหมาะสมที่จะเป็นจักรพรรดิ”

“ข้ามิเห็นว่ามีสิ่งใดมิเหมาะสม”

เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกมิพอใจอย่างยิ่ง “เพียงเพราะเขามีสายเลือดของแคว้นหลี ในสายพระเนตรของท่าน เขาก็เป็นภัยต่อความมั่นคงแล้วหรือเพคะ? เขาเลือกเกิดมิได้ และมิใช่ท่านที่ให้กำเนิดเขาหรอกหรือเพคะ!”

จักรพรรดิสูงสุดมิได้โกรธ แต่โต้แย้งกับนาง

“เหตุการณ์กลียุควังหลังถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ผู้คนจะมิสนใจความจริงของเหตุการณ์ แต่จะจดจำเพียงว่าคนของแคว้นหลีก่อความวุ่นวายในแคว้นเทียนเชวีย เขาสามารถมีอำนาจได้ แต่มิสามารถเป็นจักรพรรดิได้”

“ตำแหน่งนั้นต้องเป็นขององค์ชายที่มิก่อให้เกิดข้อโต้แย้ง ฟู่อวิ๋นโจวจึงเหมาะสมกว่าเขา”

“เมื่อใจของผู้คนมั่นคง แคว้นจึงจะแข็งแกร่ง”

“ข้ามิเคยปฏิเสธความสามารถของเขา ตอนที่เขาช่วยเหลือฟู่จิ่งหาน เขาก็ทุ่มเทสุดกำลัง ข้าเห็นทั้งหมด ดังนั้นข้าจึงเชื่อว่าเขาจะช่วยเหลือฟู่อวิ๋นโจวได้ดียิ่งขึ้น”

“ใครเหมาะสมกับตำแหน่งใด ข้าพิจารณาแล้ว”

ลั่วชิงยวนฟังคำพูดของจักรพรรดิสูงสุดแล้วก็คิดว่าเหมือนจะมีเหตุผล

แต่นางมิเห็นด้วย

“สุดท้ายแล้วท่านก็ยังคงมีอคติกับฟู่เฉินหวนเพคะ”