ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1181

เหยียนหน่ายซินแย้มยิ้ม “มิเคยมีสิ่งใดที่ข้าต้องการแล้วมิได้”

“ที่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างมาครองในวันนี้ ก็ต้องขอบคุณเจ้าที่ปฏิเสธข้าครั้งแล้วครั้งเล่า”

ลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง “มิเป็นอะไร”

“เพียงแต่ตำแหน่งฮองเฮานั้นมิใช่ตำแหน่งที่จะครองได้ง่าย ๆ เช่นกัน”

เหยียนหน่ายซินหัวเราะอย่างมั่นใจ “ข้าไร้ซึ่งความรัก ไร้ซึ่งความผูกพัน ย่อมมิถูกเรื่องเหล่านั้นรบกวน ตำแหน่งฮองเฮานั้นไม่มีสิ่งใดที่ควบคุมมิได้”

“ข้ามิเหมือนเจ้าที่จมปลักอยู่กับความรัก”

ลั่วชิงยวนมิใส่ใจ เพียงแค่หัวเราะเบา ๆ “ความปรารถนาของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อเจ้าได้ตำแหน่งฮองเฮาแล้วก็จะอยากได้มากขึ้นไปอีก”

“ข้ายอมรับในความโหดเหี้ยมและเล่ห์เหลี่ยมของเจ้า หวังว่าเจ้าจะทำตามที่พูดและเป็นฮองเฮาที่ดีได้”

“ฟู่เฉินหวนมิได้มีใจคิดอยากได้บัลลังก์ ขอให้เจ้าเมตตาปล่อยเขาไปเถิด”

เหยียนหน่ายซินยกยิ้ม “ถึงตอนนี้ เจ้าก็ยังคงคิดถึงเขา”

“ฟู่อวิ๋นโจวเพิ่งขึ้นครองราชย์ เขายังไม่มีฐานอำนาจในราชสำนัก แคว้นเทียนเชวียเพิ่งผ่านความวุ่นวาย ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ”

“ตอนนี้แคว้นเทียนเชวียยังขาดฟู่เฉินหวนมิได้ พวกข้าจะมิทำอะไรเขา”

“วันนี้ที่ข้ามาก็มิได้คิดจะมาข่มขู่เจ้า”

“เพียงแต่มาทำตามสัญญา”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “สัญญาอะไร?”

เหยียนหน่ายซินหยิบราชโองการออกมาจากแขนเสื้อ แล้ววางลงบนโต๊ะ “ฟู่อวิ๋นโจวจะแต่งตั้งเจ้าเป็นกุ้ยเฟย”

ทันทีที่คำพูดประโยคนี้หลุดออกมา สีหน้าของลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เมื่อคลี่พระราชโองการออกอ่าน ปรากฏว่าบนนั้นเป็นพระราชโองการแต่งตั้งกุ้ยเฟยจริงๆ

“ข้ามิตกลง!”

ลั่วชิงยวนปฏิเสธอย่างหนักแน่น

เหยียนหน่ายซินลุกขึ้นอย่างแช่มช้า “สิ่งที่ข้าต้องทำก็เพียงแค่นำสิ่งนี้มาให้เจ้า ส่วนเจ้าจะตกลงหรือไม่ก็มิใช่เรื่องของข้าแล้ว”

กล่าวจบ เหยียนหน่ายซินก็เดินจากไป

แท้จริงแล้ว นางก็มิได้อยากให้ลั่วชิงยวนเข้าวัง

ลั่วชิงยวนพูดถูก ความปรารถนาของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อได้ตำแหน่งฮองเฮาแล้ว นางก็มิอยากให้มีใครมาคุกคามตำแหน่งของนาง

“ข้าจะให้คนไปเชิญเขามา”

มินานฟู่อวิ๋นโจวก็มาถึง

“เสด็จพ่อ”

“นั่งลงเถิด” จักรพรรดิสูงสุดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

สายตาทอดมองราชโองการบนโต๊ะ “ยังมีคนเห็นพระราชโองการนี้มิมาก รีบเก็บกลับไปเสีย”

ฟู่อวิ๋นโจวตกใจ “เสด็จพ่อ! ลูกตั้งใจจะแต่งงานกับลั่วชิงยวนจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิสูงสุดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “นางเป็นพี่สะใภ้ของเจ้า ตอนนี้เจ้าเป็นถึงจักรพรรดิ ทำเช่นนี้สมควรหรือ!”

ฟู่อวิ๋นโจวขมวดคิ้ว กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ก่อนหน้านี้ลูกทำผิดพลาดไปบ้าง อยากได้โอกาสแก้ตัว ตอนนี้ลูกเป็นจักรพรรดิแล้ว แม้แต่โอกาสนี้ก็ยังมิได้อีกหรือพ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่อวิ๋นโจวซ่อนตัวมานาน เล่ห์เหลี่ยมและความทะเยอทะยานของเขาก็เหนือกว่าคนทั่วไป

ในตอนนี้ แม้แต่จักรพรรดิสูงสุดก็ควบคุมเขามิได้

จักรพรรดิสูงสุดมิพอใจ “เจ้าจะรับใครเป็นสนมก็ได้ แต่ต้องมิใช่ลั่วชิงยวน!”

ฟู่อวิ๋นโจวแทบจะตวาด “ลูกต้องการนาง!”