ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1340

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนใจหายวาบ

“มู่หยวนหยวน?!” โฉวสือชีร้องออกมา

เขาจำได้ในทันที

ทั้งสามรีบไปยังริมแม่น้ำ โฉวสือชีรีบกระโดดลงไปในน้ำเพื่อนำศพขึ้นมา

มีบาดแผลฉกรรจ์ที่หน้าอก แทงทะลุร่างศพ

ดูเหมือนเกิดจากกระบี่ยาว แต่ก็มิสามารถบอกได้ว่าเป็นกระบี่ชนิดใด ดูเหมือนจะเป็นกระบี่ธรรมดาทั่วไป

“เหมือนว่าเพิ่งตายไปเมื่อมิกี่ชั่วยาม” โฉวสือชีสีหน้าเคร่งขรึม

“หากรู้เช่นนี้ ข้าก็ควรจะรีบมาหานาง บางทีอาจจะช่วยเหลือนางได้”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วมุ่น อดมิได้ที่จะนึกถึงตอนที่ออกจากเมืองแล้วพบเวินซินถงที่กำลังกลับมา

เวินซินถงก็ออกจากวังเมื่อคืน หรือว่าจะเป็นนางที่สังหารมู่หยวนหยวน?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกอึดอัดใจ

รีบวาดยันต์รวมวิญญาณ ทว่ากลับมิสามารถรวมวิญญาณของมู่หยวนหยวนได้ เพราะวิญญาณของนางมิอยู่แล้ว!

สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป

จากนั้นก็รีบนำเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมาคำนวณ

เส้นทางปรากฏขึ้นบนกระจกสุริยันจันทรา

ลั่วชิงยวนเตรียมตัวออกเดินทางในทันที

“โฉวสือชี เจ้าจัดการฝังศพของมู่หยวนหยวนเสีย ข้าจะไปตามหาวิญญาณของมู่หยวนหยวนก่อน”

โฉวสือชีพยักหน้า “ระวังตัวด้วย”

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ขี่ม้าเดินทางต่อไปกับอวี๋โหรว

ลั่วชิงยวนถือเข็มทิศอาณัติสวรรค์คำนวณทิศทางตลอดทางขณะขี่ม้าไล่ตาม

ประมาณครึ่งชั่วยามต่อมาก็มาถึงหุบเขามังกรดำ

ด้วยความที่ขี่ม้าขึ้นเขามิได้ ลั่วชิงยวนและอวี๋โหรวจึงต้องเดินเท้าขึ้นไป

“ได้ยินว่าบนหุบเขามังกรดำมีผู้ฝึกยุทธ์มากมาย พวกเราจะขึ้นเขาไปตรง ๆ เช่นนี้หรือ” อวี๋โหรวถามด้วยความกังวล

ลั่วชิงยวนกล่าวเสียงเรียบ “พวกเราขึ้นเขาไปตามหาคน มิได้ไปหาเรื่อง จะเกรงกลัวอะไร”

ลั่วชิงยวนเดินขึ้นเขาไปอย่างมิลังเล

ถึงแม้ว่าบนหุบเขามังกรดำจะมีผู้ฝึกยุทธ์ที่เก่งกาจอาศัยอยู่มากมาย แต่พวกเขาก็มิได้รวมกลุ่มกัน และกระจัดกระจายกันอยู่

ในฉากสุดท้ายนั้น มู่หยวนหยวนหลั่งน้ำตามองนาง อ้าปากราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็มิทันได้เอ่ยปาก

ลั่วชิงยวนใจหายวาบ รู้สึกเหมือนถูกโจมตีอย่างรุนแรง

มู่หยวนหยวนหายไปแล้ว มิเหลือแม้แต่วิญญาณ

หลังจากเสียชีวิต วิญญาณก็ยังถูกคนนำไปทำเป็นธูปวิญญาณ นี่หมายความว่านางไม่มีชาติหน้าด้วยซ้ำ

นี่เป็นวิธีการตายที่โหดร้ายที่สุดในใต้หล้า

โทสะปะทุขึ้นในใจลั่วชิงยวน ขณะที่ชายชราผู้นั้นยังคงถามนางด้วยความโกรธ ลั่วชิงยวนก็คว้าคอของเขาในทันที

ชายชราตกตะลึง

รีบยกมือขึ้นโจมตี หมอกสีดำพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา

ลั่วชิงยวนหลบพิษในฝ่ามือนั้นไปด้านข้าง ถอยห่างจากชายชรา

ชายชราเป็นคนตาบอด เขาฟังเสียงด้วยความระแวดระวัง แล้วกล่าวว่า “พวกเจ้าเป็นผู้ใด?!”

“มาทำอะไรกันที่นี่!”

“หากมาหาเรื่อง ข้าขอเตือนว่าอย่าได้เหิมเกริม! กล้ายั่วยุหุบเขามังกรดำ ระวังจะตายแบบไร้ที่ฝัง!”

ลั่วชิงยวนจ้องมองเขาด้วยสายตาดุดัน