ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1413

คนของถูหมิงตายไปหมดแล้ว เหลือเพียงฉีเสวี่ยเวยเท่านั้น

ในขณะที่พวกเขาเดินทางไปยังถ้ำแห่งที่หกในคืนนั้น

ผลลัพธ์ที่ได้กลับน่าผิดหวัง

เพราะในถ้ำว่างเปล่า

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาช้าไปก้าวหนึ่ง”

ถูหมิงขมวดคิ้ว “เหลืออีกหนึ่งชิ้น ทำอย่างไรดี? หรือว่าความพยายามทั้งหมดของเราจะสูญเปล่า?”

พวกเขาวุ่นวายมาหลายวัน เดินทางไปเกือบทั่วทั้งภูเขาแล้ว

หากสมบัติหายไปเช่นนี้ เขาคงต้องฆ่าสตรีผู้นี้เป็นแน่!

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า “เหลืออีกหนึ่งชิ้นก็เหลืออีกหนึ่งชิ้น”

“หาที่ปลอดภัยก่อน”

จากนั้นพวกเขาก็มายังป่าที่ค่อนข้างสะอาด ไม่มีพุ่มไม้หรือวัชพืชหนาแน่นบนพื้นมากนัก ค่อนข้างโปร่งโล่ง

หีบทั้งห้าใบวางอยู่บนพื้น

ลั่วชิงยวนกล่าวว่า “เปิดหีบกันเถิด”

ทันใดนั้นดวงตาของถูหมิงก็เป็นประกาย “เปิดได้หรือ?”

เขาเห็นว่าบนหีบมีแต่อักขระสีเลือดปกคลุมอยู่ จึงยั้งมือไว้หลายครั้งแม้จะอยากเปิดก็ตาม

เมื่อได้ยินเช่นนี้จึงรีบเปิดหีบทันที

แต่เมื่อเปิดออกแล้ว ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อไป

ศพ?!

ทั้งยังเป็นศพที่ถูกชำแหละอีกด้วย?

ฉีเสวี่ยเวยก็ตกใจกลัว

ลั่วชิงยวนกลับสงบสติอารมณ์ สั่งให้โฉวสือชีและคนใบ้ช่วยกันยกศพออกมา

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ประกอบศพ

ขาดขาไปข้างหนึ่ง

วิญญาณมิได้สมบูรณ์ แต่บางทีอาจเรียกมาได้

จากนั้นลั่วชิงยวนก็หยิบกระดาษยันต์ออกมา เริ่มจัดเตรียมพิธี

วิญญาณที่เหลือถูกผนึกไว้ในร่าง จำเป็นต้องใช้พลังที่แข็งแกร่งมากในการฝ่าผนึกออกมา

และในขณะเดียวกัน โหยวเซียงและต่งอวิ๋นซิ่วก็ยืนอยู่หน้าแท่นบูชาเช่นกัน ขาข้างที่เหลือของอวี๋ตันเฟิ่งวางอยู่บนแท่นบูชา

“ท่านแม่ จะได้ผลจริงหรือเจ้าคะ?” โหยวเซียงถามด้วยความกังวล

ต่งอวิ๋นซิ่วมีสีหน้าเย็นชาแน่วแน่ยิ่งนัก “มิได้ก็ต้องได้! หากทำลายวิญญาณส่วนนี้มิได้ พวกเราก็จบเห่!”

ต่งอวิ๋นซิ่วรีบขว้างยันต์ออกไป แล้วชักกระบี่ไม้ท้อออกมาปลดผนึก ก่อนจะเรียกวิญญาณที่เหลือของอวี๋ตันเฟิ่งออกมา

หมายจะทำลายมันให้สิ้นซาก

ทันใดนั้นเอง ลั่วชิงยวนก็รับรู้ได้ถึงอันตรายอย่างรุนแรง

พวกนางก็ต้องลงมือแล้วเช่นกัน

อวี๋ตันเฟิ่งเริ่มรู้สึกเจ็บปวดทรมานจนใบหน้าบิดเบี้ยว

ลั่วชิงยวนกัดฟันขว้างยันต์ชุดใหญ่ออกไป ปล่อยเปลวไฟออกมาล้อมรอบศพ

เกิดการต่อสู้แย่งชิงที่ดุเดือดขึ้น

ลั่วชิงยวนทรุดเข่าลงกับพื้นแล้วกระอักเลือดออกมา