ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1457

เขามิเต็มใจที่จะยอมรับ

ลั่วชิงยวนจับข้อมือเขาไว้ “พอเถิด อย่าคิดมากไป ข้ายังมีหนทางหาบัวถวายมาได้”

แต่นางพลันสังเกตเห็นว่าลมหายใจของเขาผิดปกติและอ่อนแรงยิ่งนัก

“เจ้าเป็นอะไรไป? บาดเจ็บอีกแล้วหรือ?”

“มากับข้าสิ”

ลั่วชิงยวนพาเขาไปยังโรงเตี๊ยมที่พวกนางพัก ตอนนี้โรงเตี๊ยมทั้งหลังถูกพวกนางเช่าไว้แล้ว บัดนี้จึงไม่มีผู้ใดอื่นอยู่นอกจากโฉวสือชี

บังเอิญว่าสมุนไพรที่นายท่านซีมอบให้ก่อนหน้านี้ยังอยู่เหลืออยู่ที่นี่ ลั่วชิงยวนพาคนใบ้มายังห้องพัก

นางวางหีบเงินทองลง แล้วสั่งว่า “ถอดเสื้อออกให้ข้าดูหน่อย”

คนใบ้ลำบากใจ มิยอมขยับเขยื้อน

โฉวสือชีที่อยู่ข้าง ๆ ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันมากล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะออกไปก่อน”

ชายร่างใหญ่กลับมิกล้าถอดอาภรณ์ต่อหน้าผู้ชายด้วยกัน

โฉวสือชีปิดประตูห้อง

ส่วนลั่วชิงยวนเตรียมยาในห้อง

คนใบ้ถอดเสื้อออก ลั่วชิงยวนเห็นบาดแผลที่ไหล่ของเขาปริแตก

นางอดมิได้ที่จะถามว่า “ผ่านมาหลายวันแล้ว บาดแผลของเจ้ายังมิหายดีอีกรึ?”

คนใบ้พยักหน้า

ลั่วชิงยวนพันผ้าแล้วทายาให้เขาใหม่ ถือโอกาสดูบาดแผลในส่วนอื่น ๆ ด้วย

ปรากฏว่าค่อนข้างฟื้นตัวดีขึ้น และตกสะเก็ดแล้ว

“เจ้ายังต้องระวังตัวหน่อย อย่าลงมือบ่อยนัก มิเช่นนั้นบาดแผลของเจ้าจะหายยาก”

คนใบ้นิ่งเงียบ

เขาลงจากเขามาก็เพื่อตามหาบัวถวาย จึงได้ลงมือต่อสู้ไปบ้าง กอปรกับเมื่อครู่ที่ถูกเกาเหมียวเหมี่ยวถีบ จึงทำให้บาดแผลปริแตก

หลังจากที่ลั่วชิงยวนพันผ้าและทายาให้เขาเสร็จแล้ว นางก็นั่งตรงข้ามเขาพลางเท้าคางมอง

“เจ้าว่าหากข้าไปขอตัวเจ้ามาจากฉินอี้ เขาจะยินยอมหรือไม่?”

คนใบ้ชะงักไปเล็กน้อย

แต่กลับส่ายหน้าโดยมิลังเล

“ช่วงนี้เจ้าว่างหรือไม่ ไปที่แห่งหนึ่งกับข้าได้หรือไม่?”

คนใบ้เขียนว่า “ว่าง”

ลั่วชิงยวนถามว่า “เช่นนั้นเจ้าจะไปตลาดมืดกับข้าหรือไม่?”

คนใบ้มิได้ถามเหตุผล และเพียงแค่พยักหน้า

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ยกยิ้มจาง โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วถามว่า “เช่นนั้นเจ้าช่วยข้าขอยืมเงินจากฉินอี้ได้หรือไม่?”

คนใบ้ประหลาดใจ

ลั่วชิงยวนยิ้ม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าคราวนี้ข้าไปตลาดมืด เพราะข้าจะไปหาคนสกุลอวี๋ เจ้าเมืองแห่งเมืองป้านกุ่ย”

“แต่ผู้คนที่เข้าไปในตลาดมืดมีมากมาย มิใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้พบพวกเขา”

“ประการแรกต้องมีคุณสมบัติอย่างหนึ่ง คือต้องประมูลสมบัติล้ำค่าทั้งหมดในการประมูลทองคำค่ำคืนนั้นมาอย่างน้อยยี่สิบชิ้น!”

“จึงจะมีสิทธิ์ขอเข้าพบเจ้าเมืองแห่งเมืองป้านกุ่ยได้”

“สมบัติล้ำค่าในงานประมูลทองคำนั้นหายากยิ่งนัก ส่วนใหญ่จะประมูลกันในราคานับหมื่นตำลึง ข้าจึงต้องการเงินจำนวนมาก!”

หลังจากกล่าวจบ คนใบ้ก็ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าอย่างจริงจังก่อนเขียนว่า “ข้าจะช่วยหาให้เจ้าเอง”