ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 213

หลิวฮุ่ยเซียงกำปกเสื้อของลั่วชิงยวนไว้อย่างแน่น

ลั่วชิงยวนมองอย่างเย็นชาด้วยท่าทีสงบ

หมอหลวงเลี่ยวกล่าวต่อ “แต่โชคดีที่รักษาทันการ จึงปกป้องเส้นเลือดหัวใจไว้ได้!”

สิ้นเสียง เขาจึงโค้งคำนับให้ลั่วชิงยวนทีหนึ่ง “พระชายา ก่อนหน้านี้ท่านได้เชิญหมอมาหรือไม่?”

เขารู้สึกตะลึง หมอท่านใดกันที่มีวิชารักษาเก่งกาจเช่นนี้ บาดแผลสาหัสจนเกือบคร่าชีวิตนั่น! อาการคงที่ได้เพราะการกินยา!

ลั่วชิงยวนมองหลิวฮุ่ยเซียงอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง และผลักนางออกอย่างเย็นชา

นางเอ่ยตอบหมอหลวงเลี่ยว “ข้าเป็นคนจ่ายยาเอง”

สีหน้าหลิวฮุ่ยเซียงซีดเผือดลงทันขวัญ

ได้ยินดังนี้ ดวงตาของหมอหลวงเลี่ยวเป็นประกาย “พระชายามีวิชารักษาเก่งกาจเช่นนี้เชียว? ข้าน้อยขอดูเทียบยาได้หรือไม่ขอรับ?”

“ได้ ข้าเอาเทียบยาให้ท่านแม่ทัพใหญ่ไปแล้ว ประเดี๋ยวท่านไปเอาที่เขาเถิด”

หมอหลวงเลี่ยวได้ยินก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก และกล่าวขอบคุณอย่างรวดเร็ว

จากนั้นจึงกล่าวกับเจ้ากรมหลิว “แม้คุณชายฉินจะบาดเจ็บหนัก แต่ยังรักษาชีวิตไว้ได้ หากทานยาที่พระชายาจ่ายให้ต่ออาการน่าจะดีขึ้น ข้าน้อยอยู่ที่นี่ไปก็มิมีประโยชน์ จึงขอตัวก่อนขอรับ!”

หมอหลวงเลี่ยวมิอยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการถกเถียงของพวกเขานัก จึงจากไปอย่างเร็ว

ลั่วชิงยวนมองเจ้ากรมหลิวที่โกรธจนหน้าเขียว นางหัวเราะเย็น ๆ “ตั้งใจพาหมอหลวงมาหาเรื่อง แต่มิคิดว่าหมอหลวงจะมิอยู่ข้างพวกเจ้าสินะ?”

“ผู้ใดเป็นคนทำร้ายฉินไป๋หลี่กันแน่ หลังเขาตื่น ย่อมรู้ผลเอง!”

“หรือหากท่านเจ้ากรมหลิวอยากฟ้ององค์จักรพรรดิ ข้าก็ยินดีรอ!”

ในเรือน จึงกลับมาสงบอีกครั้ง

แม่ทัพใหญ่ฉินโค้งคำนับให้กับลั่วชิงยวนอย่างจริงจัง และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พระชายาช่วยไป๋หลี่ไว้ได้ ถือว่าข้าติดหนี้ชีวิตท่านไว้ครั้งหนึ่ง! ท่านอยากได้อะไรท่านบอกข้ามาได้เลย!”

ลั่วชิงยวนยื่นมือพยุงท่านแม่ทัพใหญ่ และกล่าวยิ้ม ๆ “ท่านแม่ทัพใหญ่ก็กล่าวเกินไป การช่วยฉินไป๋หลี่ครั้งนี้ ข้าขอเพียงหนี่งพันตำลึง”

สีหน้าของแม่ทัพใหญ่ฉินเผยความฉงน

เขาทายว่าลั่วชิงยวนอาจขอให้เขาอยู่ข้างท่านอ๋อง แต่มิคิดว่านางกลับขอเงิน?

“อีกเรื่อง เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเวินซีหลานและฉินเยี่ยนเอ๋อร์ ฉินไป๋หลี่ยังมิตื่น ข้าบอกท่านแม่ทัพก่อนก็ได้“

ท่านแม่ทัพใหญ่ฉินรู้สึกตะลึงเป็นอย่างมาก เวินซีหลาน?!

แต่ประโยคต่อจากนี้ของลั่วชิงยวน กลับทำเขาตะลึงยิ่งกว่า!