ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 285

ซ่งเชียนฉู่จึงเสงี่ยมขึ้น แต่ยังอดหัวเราะมิได้ เสียงหัวเราะของนางใสราวกับกระดิ่ง และดังไปทั่วจวนแสนสงบนี้

“ข้าออกจากจวนและได้รับข่าวสารมาไม่น้อย! ร้านของเรายายังมิทันมีชื่อเสียงเลย ความงดงามของท่านกลับโด่งดังขึ้นมาเสียก่อนแล้ว!”

ลั่วชิงยวนไม่ค่อยรู้ข่าวสารจริง ๆ จำนวนคนที่มาทำนายกับนางในทุก ๆ วันมีไม่น้อย แม้เป็นเพียงงานเล็ก ๆ แต่เมื่อรวมกัน ทุกวันนางก็หาเงินได้จำนวนไม่น้อยเลย

“วันนี้ไปที่จวนเฝิง ฟู่เฉินหวนเหมือนจะสงสัยข้า หากหน้าข้าสะอาดสะอ้าน ไฉนข้าจะปิดหน้ากัน? อย่างน้อยต้องมีเหตุผลให้ข้าปิดหน้าหน่อยสิ!”

ลั่วชิงยวนพูดเรื่องสำคัญต่อ “เจ้ามีวิธี ใส่รอยแผลบนใบหน้า โดยที่คนอื่นดูไม่ออกว่าเป็นของปลอมหรือไม่?”

นางเองก็มีวิธีของตนเอง แต่คิดถึงตัวตนของซ่งเชียนฉู่ ยาที่ซ่งเชียนฉู่รู้จักย่อมมากกว่านาง บางทีอาจมีวิธีที่ดีกว่านั้น

ซ่งเชียนฉู่ เผยยิ้มมั่นใจ พร้อมกล่าว

“ข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้เลย!”

“เมื่อก่อนข้าแอบไปเล่นนอกเขา แล้วกลัวว่าจะถูกท่านพ่อลงโทษ ข้าจึงทำบาดแผลปลอม ท่านพ่อจะได้ไม่ติข้าเพราะความสงสาร”

“ข้าใช้วิธีนี้มาเป็นสิบปี และได้ผลทุกครั้ง!”

“สมุนไพรที่ใช้ทำบาดแผลข้าคัดกรองมาเป็นอย่างดี รับรองว่าสมจริงแน่!”

“ทำหนังเทียมสองแผ่น และปลอมแผลไว้ด้านบน จากนั้นเจ้าก็เอาไปติดบนหน้า ฟู่เฉินหวนต้องมองไม่ออกแน่!”

ได้ยินถึงตรงนี้ ในใจลั่วชิงยวนรู้สึกมั่นคงมากยิ่งขึ้น “งั้นไม่รอช้า เจ้าทำคืนนี้ แล้วให้ข้าพรุ่งนี้เลย!”

เพราะนางยังต้องรักษาให้เฝิงซีต่ออีกสักพัก นางกลัวว่าจะเจอฟู่เฉินหวนอีก

จะให้ฟู่เฉินหวนเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางมิได้เด็ดขาด!

ให้ลั่วชิงยวนในใจเขา เป็นแค่คนตายคนหนึ่งเถิด

วันต่อมา ซ่งเชียนฉู่ยื่นหนังที่มีรอยแผลให้นางสองแผ่น ซึ่งสามารถแปะไปบนหน้าเลย

ลั่วชิงยวนมองอยู่ที่หน้ากระจกเนิ่นนาน และหาจุดพิรุธมิเจอจริง ๆ !

คิดว่าน่าจะปิดบังฟู่เฉินหวนได้

เมื่อนางติดหนังเทียม สวมผ้าคลุมปิดหน้าเสร็จ จือเฉ่าก็เข้ามาอย่างเร่งรีบพอดี

คนที่วางแผนลับกับสวี่ชิงหลินในคืนฝนตกหนัก ก็เป็นสวีซงหลินเช่นกัน!

พวกมันเป็นพวกเดียวกัน!

นี่มันริอ่านเข้าใกล้ลั่วอวิ๋นสี่อีกหรือ! มีเป้าหมายอะไรกันแน่!

นางเดินขึ้นหน้าและนั่งลง ลั่วอวิ๋นสี่วางถุงตำลึงเงินหนัก ๆ ถุงหนึ่งไว้ตรงหน้านาง และกล่าว “ได้ยินว่าท่านทำนายชะตาแม่นมาก ขอสิ่งใดก็จะได้สิ่งนั้น! ข้าอยากให้ท่านช่วยทำนายความรัก!”

ลั่วชิงยวนมองโหงวเฮ้งของลั่วอวิ๋นสี่ หว่างคิ้วมีหมอกสีชมพู แต่ด้านในกลับซ่อนไอโลหิตพิฆาตไว้

นี่มันมารดอกท้อ!

“ความรักยามนี้ของแม่หญิง มิดีนัก! คนตรงหน้ามิใช่คนที่เหมาะสมกับแม่หญิง ข้าเตือนว่าแม่หญิงอย่าถลำลึกเสียดีกว่า มิฉะนั้นย่อมมิมีเรื่องดีเกิดขึ้น!”

ลั่วชิงยวนพยายามพูดให้อ้อมค้อม เพราะนางรู้นิสัยของลั่วอวิ๋นสี่ดี หากพูดไม่น่าฟัง ลั่วอวิ๋นสี่ต้องทุบร้านของนางแน่

แต่ต่อให้พูดอ้อมแล้ว ลั่วอวิ๋นสี่ก็ยังคงเกรี้ยวกราด นางตบโต๊ะอย่างแรง “เทพพยากรณ์สวะ! หากวันนี้เจ้ามิทำนายจากร้ายให้กลายเป็นดีล่ะก็ ข้าทุบร้านเน่า ๆ นี่ของเจ้าแน่”