ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 44

นางรับใช้หลายคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พระชายาถึงกับยกเอาท่านอ๋องขึ้นมาพูด อีกทั้งยังเอาจุดอ่อนที่แม่บ้านเมิ่งไม่เคารพท่านอ๋องอีกด้วย โดยเฉพาะคิดว่า พระชายาตีได้โหดเหี้ยมเพียงใด แม่นมเติ้งที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ยังไม่กลับมาเลย เกรงว่ามันจะพบกับชะตากรรมที่น่าสังเวชมาก

ไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกิน จึงค่อย ๆ เดินเข้าไปและจับแม่บ้านเมิ่ง

แม่บ้านเมิ่งตกใจ “พวกชั้นต่ำ! ข้าเป็นแม่บ้านของที่นี่! พวกเจ้ากล้าจับข้ารึ?!”

นางรับใช้หลายคนก็หวาดกลัวมาก “พวกข้าแค่ทำตามคำสั่ง แม่บ้านเมิ่งอย่าโทษพวกข้าเลย!”

ขณะพูดก็กดแม่บ้านเมิ่งไว้

ลั่วชิงยวนถือท่อนไม้เดินเข้าไปช้า ๆ สายตาที่เย็นชาแฝงไปด้วยความโหดร้าย

“เจ้ากล้าตีข้า ระวังวันนี้เจ้าจะถูกไล่ออก!” แม่บ้านเมิ่งที่ดิ้นขัดขืนไม่ได้ จ้องมองลั่วชิงยวนด้วยความโกรธเกรี้ยว ยังดูถูกนางที่มาแต่งงานแทน อัปลักษณ์ พฤติกรรมตัวผิดศีลธรรม ท่านอ๋องถึงไม่ชอบนาง!

เพีย…

ลั่วชิงยวนถือท่อนไม้ฟาดไปอย่างแรงโดยไม่ไยดี

ทันใดนั้น รอยแดงยาวก็ปรากฏบนใบหน้าของของแม่บ้านเมิ่ง ความเจ็บปวดทำให้นางน้ำตาไหล ตะโกนด่าด้วยความโกรธมากขึ้น “สารเลว!”

ผลัวะ ผลัวะ…

ลั่วชิงยวนยืนมองนาง แววตาที่เย็นชาและดูถูกเหยียดหยาม ดูอย่างผิวเผินสงบนิ่งมาก แรงที่ตีไม่ลดลงแม้แต่น้อย

แม่บ้านเมิ่งจ้องมองนางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ “ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ…

แม่บ้านเมิ่งบ่นพึมพำในปาก ปากบวมไปหมด ผิวที่แตกเลือดออก ควบคุมน้ำตาจากความเจ็บปวดไม่ได้

“ท่านอ๋องจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า!” แม่บ้านเมิ่งพูดทั้งน้ำตา จ้องมองเธออย่างดุเดือด

ลั่วชิงยวนตอบสนองอย่างว่องไว หลบไปด้านข้าง คว้าแขนของแม่บ้านเมิ่ง และยกเท้าเตะนางล้มลงไปทันที

แม้ว่าสุดท้ายแม่บ้านเมิ่งจะถูกเตะล้มลง แต่ลั่วชิงยวนเองก็เกือบจะล้มลงเช่นกัน การขยับร่างที่หนักเล็กน้อยนี้ ใช้แรงเยอะมากทีเดียว

จือเฉารีบไปพยุงนาง

แม่บ้านเมิ่งล้มลงกับพื้น คว้าก้อนหินไว้แล้วยังพยายามลุกขึ้น สายตาลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา เหยียบข้อมือของแม่บ้านเมิ่ง นางปล่อยหินออกไปด้วยความเจ็บปวด

“อ๊ะ… ปล่อยข้านะ!” แม่บ้านเมิ่งเจ็บข้อมือจึงกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยากจะดันเท้าของลั่วชิงยวน

แต่ด้วยน้ำหนักของนางจึงไม่สามารถขยับได้

สายตาของลั่วชิงยวนช่างเย็นชา นางค่อย ๆ ออกแรงเหยียบข้อมือของแม่บ้านเมิ่ง “นี่คือการชดใช้ที่เจ้าแตะต้องคนของข้า! หากมีครั้งหน้า ข้าจะทำลายเจ้าให้พิการเสีย!”