ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 602

“แม่นางซ่งมิเป็นไรหรอก”

ดูเหมือนว่าซ่งเชียนฉู่จะตกอยู่ในอันตราย และราชันย์อสรพิษได้ช่วยนางไว้แล้ว

เมื่อนางอัญเชิญราชันย์อสรพิษในห้องตำราของตระกูลฝู ด้วยเหตุนี้ราชันย์อสรพิษจึงมิได้ปรากฏตัว

ครั้นราชันย์อสรพิษอยู่เคียงข้างซ่งเชียนฉู่แล้ว ก็มิน่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นกับซ่งเชียนฉู่ได้อีก

ยามนี้อาการของนางค่อนข้างบาดเจ็บสาหัส ลั่วเยวี่ยอิงจะต้องสร้างความยุ่งยากอย่างแน่นอน นางจึงจำเป็นต้องหาวิธีรับมือกับเรื่องเหล่านี้

“ข้าจะสั่งยา แม่นมช่วยไปรับยาที่ร้านโอสถให้ข้าที” ลั่วชิงยวนหยิบพู่กันและกระดาษมาเขียนเทียบยาทันที จากนั้นนางก็ยื่นเทียบยาให้แม่นมเติ้ง

แม่นมเติ้งรับเทียบยาแล้วพูดว่า “บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้ พระชายาอดทนก่อนนะเจ้าคะ”

แม่นมเติ้งไปร้านโอสถ ขณะที่ลั่วชิงยวนนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงสักพัก

“จือเฉา เจ้าออกไปสอบถามข่าวลือข้างนอก หากมีข่าวลือเกี่ยวกับข้า กลับมาบอกข้าด้วย” ลั่วชิงยวนหลับตาพลางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“เจ้าค่ะ” เมื่อพูดจบจือเฉาก็ออกไปทันที

หลังจากนั้นไม่นานจือเฉาก็กลับมาด้วยความโกรธ ลั่วชิงยวนที่เพิ่งดื่มยาเสร็จและรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย

กลับถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงโกรธของจือเฉา

“พระชายาเจ้าคะ พวกนางกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว! ข้างนอกนั่นพวกนางต่างพูดกันว่าฝูเสวี่ยเป็นพระชายาของตำหนักอ๋อง คำพูดเหล่านั้นแย่มาก! ไม่เพียงเท่านั้น พวกนางยังแพร่ข่าวลือว่าพระชายาทุบตีพวกนางอีกด้วย!”

“เห็นได้ชัดว่าพวกนางเป็นคนหาเรื่องก่อน!”

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า “นั่นคือสาเหตุที่พวกนางมาในวันนี้ แน่นอนว่าพวกนางมิสนว่าใครเป็นคนเริ่มก่อปัญหา”

“ท่านอ๋องยังมิเสด็จกลับมาอีกหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับตระกูลฝู?” ลั่วชิงยวนถาม

จือเฉาส่ายหน้า “บนท้องถนนนอกจากข่าวที่เกี่ยวกับพระชายาแล้ว ก็ไม่มีข่าวอื่นใดที่เกี่ยวข้องกับท่านอ๋องและตระกูลฝูเจ้าค่ะ”

“ทั้งท่านอ๋อง ซูโหยว และเซียวชูต่างก็ยังมิกลับมา ข้ามิรู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแน่น นางไม่รู้ว่าฟู่เฉินหวนได้เข้าไปในวังหรือไปที่ตระกูลฝูหรือไม่ เนื่องจากเขาพาทุกคนออกไป เช่นนั้นแล้วเขาควรจะไปที่ตระกูลฝูเพื่อจับกุมอีกฝ่าย

แต่หากมีอะไรเกิดขึ้นกับตระกูลฝู ตระกูลเหยียนจะต้องหาวิธีปกป้องตระกูลฝูอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นคิ้วของนางก็กระตุก เมื่อนึกถึงนักฆ่าสำนักเทียนอิง

หลังจากนั้นไม่นาน ลั่วชิงยวนก็มาถึงคุกใต้ดินที่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ทว่า นางกลับถูกองครักษ์ประจำคุกใต้ดินขวางไว้ที่ประตู

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา "ข้ามาสอบปากคำมือสังหารตามคำสั่งของท่านอ๋อง หลีกทางให้ข้าเข้าไป!"

องครักษ์ประจำคุกใต้ดินมองหน้ากันด้วยความสงสัย

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา “วันนี้ท่านอ๋องพาแม่นางฝูเสวี่ยกลับมาพร้อมกับนักฆ่า! คนผู้นี้เป็นพยานคนสำคัญ ท่านอ๋องกำลังประสบปัญหาเช่นนั้นเขาจึงยังมิเสด็จกลับมา นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องสอบปากคำนักฆ่าผู้นี้! ข้าถึงต้องมา!"

"ให้ข้าเข้าไป!"

องครักษ์ประจำคุกใต้ดินทั้งสองดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปล่อยนางเข้าไป

ลั่วชิงยวนถามขึ้นอีกครั้งว่า “ก่อนที่ข้าจะมามีสิ่งใดผิดปกติเกิดขึ้นหรือไม่? หรือมีผู้ใดน่าสงสัยมาที่นี่บ้าง?”

องครักษ์ประจำคุกใต้ดินส่ายหน้า

“หากเช่นนั้นก็ระวังให้ดี อย่าให้ผู้ใดเข้ามาใกล้!” ลั่วชิงยวนสั่ง

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนก็เข้าไปในคุกอันมืดมิด