“เอาล่ะ ไปพักผ่อนกันเถอะ”
……
“ล้มเหลวอีกแล้ว ล้มเหลวอีกแล้ว ไยการฆ่าลั่วชิงยวนจึงยากกว่าการฆ่าฟู่เฉินหวนไปเสียได้!” เหยียนผิงเซียวโกรธ เขาวางถ้วยน้ำชาในมือลงอย่างแรง
เสียงอ่อนโยนจากสตรีผู้หนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านข้าง “ช่วงนี้ ทุกอย่างล้วนผิดพลาดไปหมด เรื่องดีงูก็ล้มเหลว แม้แต่เรื่องลั่วชิงยวนก็ล้มเหลวเช่นกัน”
“ใช้กำลังคนไปมากมายเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าฟู่เฉินหวนต้องการปกป้องลั่วชิงยวน ไม่ว่าจะส่งนักฆ่า
ไปกี่คนก็ล้วนไร้ประโยชน์”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เหยียนผิงเซียวก็ดูเคร่งขรึมก่อนจะพูดว่า “ข้าไม่ต้องการที่จะประสบความสูญเสียอีกต่อไปแล้ว แต่ไทเฮาหมายหัวลั่วชิงยวนและนางจะต้องถูกสังหาร”
“ข้าไม่มีทางเลือก”
หลังจากพูดจบ เหยียนผิงเซียวก็ลุกขึ้นและเดินไป “ฉิงเอ๋อร์ เจ้ามีวิธีกำจัดลั่วชิงยวนโดยเร็วที่สุดหรือไม่?”
“ท้ายที่สุดแล้วข้าก็ต้องร่วมมือกับไทเฮาอยู่ดี”
สตรีผู้นั้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “วิธีน่ะมี แต่ต้องสูญเสียพลังชีวิตไปเล็กน้อย”
“ฉิงเอ๋อร์ โปรดช่วยข้าด้วย เรื่องดีงูข้าจะคิดหาวิธีแก้ปัญหาต่อไปเอง! ข้าจะเอาสิ่งนี้มาให้เจ้าเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้าอย่างแน่นอน!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น สตรีผู้นี้ก็ยิ้มออกมาเบา ๆ แต่นางก็ไม่ได้จริงจังมากนัก
กว่าเขาได้รับดีงู อาการบาดเจ็บของนางก็คงหายดีแล้ว
นางไม่ยึดติดความหวังเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว
แต่หลังจากที่เหยียนผิงเซียวจากไป นางก็ส่งคนไปหาซ่งเชียนฉู่อยู่เพื่อแย่งชิงดีงูนั้น!
……
เมื่อกลางดึกที่ผ่านมา
ตำหนักอ๋องได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา
แต่จนถึงเที่ยงคืนก็ไม่มีนักฆ่าคนใดปรากฏตัว
องครักษ์ทำงานอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ไม่อาจต้านทานความง่วงในยามดึกได้
ในห้องจือเฉาก็มักจะหลับและรู้สึกง่วงนอนบ่อยครั้ง
ลั่วอวิ๋นสี่ก็หาวเช่นกัน "คืนนี้พวกเขาจะไม่มาหรือ?"
“อย่างไรเสีย พวกเขาก็ล้มเหลวทุกครั้ง”
“เจ้าคือนักฆ่าสำนักเทียนอิงใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนถาม
ทันใดนั้นดวงตาของนักฆ่าก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “เจ้าคือคนที่ฆ่าพี่ใหญ่ของข้า! วันนี้ ข้าจะส่งเจ้าลงไปติดตามพี่ใหญ่ของข้า!”
ตอนนี้ทุกคนในตำหนักล้วนตกอยู่ในภวังค์ แม้ว่าคนเหล่านั้นจะหลับได้เพียงครึ่งชั่วโมงก็ตาม แต่นี่ก็นับว่าเพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะฆ่าสตรีที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ได้!
เสียงเตี่ยฉุยดังขึ้น “ท่านแม่ ข้าพร้อมแล้ว!”
“พี่ใหญ่ของเจ้ารึ? นักฆ่าสำนักเทียนอิงที่อยู่ใกล้ชิดฝูว่านเจิงน่ะรึ?” ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว
ตอนนี้พี่ใหญ่ของเขาอยู่เคียงข้างนางพร้อมกับเรียกนางว่าท่านแม่
“ไปตายซะ!” ดวงตาของนักฆ่าดุร้าย ทันใดนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาลั่วชิงยวนด้วยเจตนาสังหาร
สตรีผู้นี้อยู่เพียงลำพังใครจะสามารถช่วยนางได้!
เพียงกระบวนท่าเดียวก็ทำให้นางตายได้แล้ว!
ลั่วชิงยวนถอยกลับอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงคมมีด
ในขณะนี้ ลั่วอวิ๋นสี่ชักดาบของนางแล้วยืนขึ้น ดาบว่องไวมากจนไม่อาจเห็นว่านางใช้ดาบเช่นไร
ตู้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...