ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 689

พูดไม่ออก

แต่เขาอดไม่ได้ที่จะกำมือแน่นเพื่อระงับความโกรธและความรู้สึกไม่ยุติธรรมในใจ ความหึงหวงก็เช่นกัน

หมอหลวงเตรียมทุกอย่างและส่งให้นางอย่างรวดเร็ว ลั่วชิงยวนหยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วตัดอาภรณ์ด้านหลังของฟู่อวิ๋นโจวออก จนเผยบาดแผลให้เห็น นางทำความสะอาดและเช็ดอย่างระมัดระวัง ฟู่เฉินหวนเฝ้าดูจากด้านข้างและรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังของนางนั้นคล่องแคล่วมาก

เขาหันหลังกลับและจากไปด้วยความโกรธ

ลั่วชิงยวนรีบเย็บแผล ใส่ยา และพันผ้าพันแผลไว้อย่างรวดเร็ว

หมอหลวงกำลังทำงานอยู่ด้านข้าง เมื่อมองดูการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่แอบถอนหายใจในใจ นางมีฝีมือดีกว่าหมอคนนั้นเสียอีก

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนก็หยิบยาที่ต้มแล้วป้อนให้ฟู่อวิ๋นโจวด้วยตัวเอง

สถานการณ์ของฟู่อวิ๋นโจวไม่ค่อยดีนัก ลั่วชิงยวนกังวลและอยู่ในห้องทั้งคืน

ยามรุ่งสางมาเยือน ตำหนักก็ได้ความสงบเรียบร้อยกลับคืนมา

ลั่วชิงยวนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน นางสัมผัสได้ถึงชีพจรของฟู่อวิ๋นโจว แต่เขายังคงอ่อนแอมากจนดูเหมือนเขาพร้อมจะตายได้ทุกเมื่อ นางไม่กล้าละสายตาไปแม้เพียงเสี้ยวนาที

แต่เรื่องของเหยียนหน่ายซินยังไม่จบ และเรื่องของหมอกู้ก็ยังไม่สิ้นสุด

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นนอกประตู

เหยียนหน่ายซินมาตามหานาง

มีองครักษ์กลุ่มใหญ่อยู่ข้างหลังนาง

อาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าของนาง วันนี้เหยียนหน่ายซินจึงสวมผ้าคลุม แต่กลิ่นอายรอบตัวนางยังคงเย่อหยิ่ง

เมื่อเห็นลั่วชิงยวนอาบไปด้วยเลือด ดวงตาของเหยียนหน่ายซินก็วาววับ ยกยิ้มอย่างเย็นชา “ลั่วชิงยวน ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องตายแล้ว”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ดวงตาของนางเย็นชา “เจ้ายังกล้ามาหาข้าถึงที่ เดาว่าเมื่อวานนี้ข้าคงเมตตาเจ้ามากเกินไป”

เหยียนหน่ายซินเยาะเย้ย “ตอนนี้เจ้าจะข่มขู่อย่างไรข้าก็มิกลัว อีกไม่นานเจ้าจะต้องคุกเข่าขอร้องข้าเองแน่!”

“มาเร็วเข้า! ลั่วชิงยวนกำลังวางแผนลอบปลงพระชนม์องค์ชายห้า จับตัวนางมาให้ข้า!”

เหยียนหน่ายซินออกคำสั่ง และองครักษ์ทุกคนก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อดำเนินการ

“แค่ก แค่ก แค่ก…” นางกดหน้าอกแล้วไอออกมาเป็นเลือด

เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไป นางจึงได้เห็นเหยียนหน่ายซินเดินเข้ามาอย่างมีชัยพลางกอดอกเอาไว้

องครักษ์ที่รีบเข้ามาต้องการอุ้มร่างของฟู่อวิ๋นโจวออกไปทันที

ลั่วชิงยวนกังวลมากจนรีบรีบไปพุ่งตัวออกไปและห้ามปรามพวกเขาทันที “องค์ชายห้าได้รับบาดเจ็บสาหัส บาดแผลของเขาได้รับการรักษาแล้วและยังขยับตัวไม่ได้!”

นางปล่อยให้เหยียนหน่ายซินพาฟู่อวิ๋นโจวไปไม่ได้ ใครจะรับประกันได้ว่าเหยียนหน่ายซินจะไม่ฆ่าฟู่อวิ๋นโจว และโยนความผิดเรื่องการฆาตกรรมองค์ชายห้าทั้งหมดมาให้นาง

เหยียนหน่ายซินยิ้มอย่างเย็นชา เดินเข้าไปช้า ๆ แล้วหยิบป้ายทองคำออกมา

“ลั่วชิงยวน แหกตาดูให้ชัด นี่คือป้ายอาญาสิทธิ์ขององค์จักรพรรดิ! หากไม่มีคำสั่งของจักรพรรดิ เจ้าคิดว่าข้าจะสามารถระดมองครักษ์จำนวนมากขนาดนี้ได้รึ?”

“หลักฐานเรื่องการปลงพระชนม์องค์ชายห้าเป็นที่แน่ชัดแล้ว เช่นนั้นเจ้าจงอยู่รอความตายอย่างสงบที่นี่เถอะ! เหตุใดจึงต้องลำบากต่อสู้อย่างไร้จุดหมายเช่นนี้ด้วย?”

ทันทีที่เห็นป้ายอาญาสิทธิ์เต็มสองตา ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง