ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 721

“ไฉนเจ้าจึงตื่นตระหนกเพียงนี้?” จือเฉาหยุดอีกฝ่ายไว้ที่ประตู

นางรับใช้ยืนอยู่ที่ประตู คุกเข่าให้ลั่วชิงยวนที่อยู่ในห้อง “พระชายา! คุณหนูรองลั่วอาเจียนออกมาเป็นเลือด อาการของนางร้ายแรงมาก นางกำลังจะตาย บ่าวขอร้องพระชายาช่วยไปดูอาการนางทีเถิดเจ้าค่ะ!”

ดวงตาของลั่วชิงยวนเย็นชา เอ่ยปากเสียงเรียบเฉย “เจ้ามาหาผิดคนกระมัง?”

นางรับใช้อ้อนวอนอย่างหนักว่า “หมอกู้มิอยู่ในตำหนัก ส่วนท่านอ๋องก็มิได้ประทับอยู่ด้วย ท่านอ๋องทรงมอบหมายให้บ่าวดูแลคุณหนูรอง หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูรอง ท่านอ๋องต้องฆ่าบ่าวเป็นแน่เจ้าค่ะ!”

“ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ พระชายา ได้โปรดช่วยบ่าวด้วยเถิดนะเจ้าคะ!”

นางรับใช้ยังคงคุกเข่าและตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

ลั่วชิงยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วลุกขึ้นยืน “ไป ข้าจะไปดูกับเจ้า”

“ขอบพระคุณเจ้าค่ะพระชายา! ขอบพระคุณเจ้าค่ะ”

นางรับใช้ที่ศีรษะท่วมไปด้วยเลือดรีบลุกขึ้นนำทางไป

เมื่อนางมาถึงห้อง ลั่วเยวี่ยอิงก็กำลังอาเจียนเป็นเลือดอยู่บนเตียงจริง ๆ อาภรณ์และเครื่องนอนของนางเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉาน

ลั่วเยวี่ยอิงได้รับบาดเจ็บจากคมมีด บาดแผลไม่ลึกและไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต ทว่าเหตุใดนางจึงมีอาการไอเป็นเลือดรุนแรงเพียงนี้?

ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะสามารถฆ่าลั่วเยวี่ยอิงได้จริง ๆ

นางก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของลั่วเยวี่ยอิงเพื่อสัมผัสชีพจรของนาง

ลั่วเยวี่ยอิงเช็ดเลือดออกจากปากของตน และจ้องมองนาง “หากเจ้าฆ่าข้า เจ้ามิรอดแน่!”

“ท่านพ่อจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไป! ท่านอ๋องก็จะมิปล่อยเจ้าไปเช่นกัน!” น้ำเสียงของลั่วเยวี่ยอิงแหบห้าวและเต็มไปด้วยความโกรธ

ลั่วชิงยวนมองนางอย่างเย็นชาและไม่ใส่ใจ

ชีพจรของลั่วเยวี่ยอิงอันตรายถึงชีวิตจริง ๆ ดูเหมือนว่านางจะถูกวางยาพิษ และยานั้นก็ทำมาเพื่อกระตุ้นการบาดเจ็บของนางโดยเฉพาะ ซึ่งนั่นทำให้อาเจียนเป็นเลือดอย่างรุนแรง

หากอาเจียนไปสักพักก็จะตายลงในที่สุด

ถึงแม้นางจะอยากให้ลั่วเยวี่ยอิงตาย แต่หากลั่วเยวี่ยอิงตายในตอนที่ฟู่เฉินหวนและหมอกู้มิได้อยู่ในตำหนักอย่างในวันนี้ ความผิดนี้จะมิถูกโยนให้นางหรือ?

ลั่วชิงยวนหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังให้ลั่วเยวี่ยอิงก่อนเพื่อควบคุมการแพร่กระจายของพิษ

แต่ทว่าลั่วเยวี่ยอิงกลับขัดขืนอย่างรุนแรงและปฏิเสธมิให้นางแตะต้องตัว

ลั่วชิงยวนจึงบอกให้จือเฉาจับลั่วเยวี่ยอิงไว้

ลั่วชิงยวนคว้าแขนของลั่วเยวี่ยอิงไว้แล้วฝังเข็มลงไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากฝังเข็มไปได้มิเท่าไหร่ ลั่วเยวี่ยอิงก็หยุดอาเจียนเป็นเลือด พิษก็ถูกควบคุมได้แล้ว แต่ลั่วเยวี่ยอิงยิ่งอาการแย่ลง

หมอกู้มองไปที่ฟู่เฉินหวนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแล้วพูดว่า "คุณหนูรองลั่วถูกวางยาพิษและถูกกระตุ้นจนได้รับบาดเจ็บ หากเรามิกลับมาทันเวลา กระหม่อมเกรงว่า... นางคงตายไปแล้ว!”

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยและมองไปที่หมอกู้ด้วยความสงสัยเล็กน้อยในดวงตา “หมอกู้ ท่านเป็นคนวางยาพิษรึ?”

การแสดงออกของหมอกู้เปลี่ยนไป เขาก้มหน้าลงทันที "พระชายา โปรดระวังคำพูดด้วย! อย่ามาใส่ร้ายข้า!”

“ท่านเป็นคนนรักษาอาการบาดเจ็บของลั่วเยวี่ยอิงมิใช่รึ? ย่อมเป็นฝีมือท่านมิถูกหรือไร” ลั่วชิงยวนเข้าใจทันที

หมอกู้จงใจวางยาลั่วเยวี่ยอิงเพียงเพื่อใส่ร้ายนาง

อย่างไรเสีย ทุกคนต่างก็รู้ดีถึงความคับข้องใจของนางกับลั่วเยวี่ยอิง ในตำหนักนี้ นางเป็นคนที่อยากให้ลั่วเยวี่ยอิงตายมากที่สุด!

“ข้ากำลังรักษาอาการบาดเจ็บของคุณหนูรองลั่ว แล้วข้าจะวางยาพิษคนไข้ของข้าได้อย่างไร? ข้าจะมิทำลายชื่อเสียงของข้าเหรอ?”

“ลองถามซูฉิงดูเถิดว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร”

ฟู่เฉินหวนก็มองไปที่ซูฉิงเช่นกัน “บอกข้ามาว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น?”

ซูฉิงคือนางรับใช้ที่ไปตามลั่วชิงยวนมาเมื่อครู่

ขณะนี้ยังมีเลือดอยู่บนหน้าผากของนาง นางก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าลง เหลือบมองลั่วชิงยวนอย่างประหม่า และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “บ่าวไปตักน้ำ พอบ่าวกลับมา บ่าวก็เห็นพระชายากำลังบังคับป้อนอะไรบางอย่างให้คุณหนูรองลั่วเพคะ”