ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 731

ฟู่เฉินหวนรู้สึกตัว เดินตามทัน และกลับไปที่ตำหนัก

เนื่องจากมีการเคลื่อนไหวมากมายในตำหนักกลางดึก ลั่วเยวี่ยอิงจึงลุกขึ้นและมายังลานตำหนัก

จากนั้นก็เห็นลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนกลับมาด้วยกัน

ในขณะนั้น ใบหน้าของลั่วเยวี่ยอิงก็ซีดลง “ท่าน!”

ลั่วชิงยวนเหลือบมองนางอย่างเย็นชา มิแยแส และเดินตรงไปที่คุกใต้ดิน

ลั่วเยวี่ยอิงตกใจมากจนนางถอยหลังไปก้าวหนึ่ง นั่นคนหรือผี?

ลั่วชิงยวนยังมิตายเหรอ?

“ท่านอ๋อง นาง…” ลั่วเยวี่ยอิงกำลังเสียศูนย์และดูตื่นตระหนก

ฟู่เฉินหวนปลอบใจนาง "นางยังไม่ตาย"

"เจ้าวางใจได้"

“นี่ก็ดึกแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ให้คนไปส่งลั่วเยวี่ยอิงกลับเรือน

ลั่วเยวี่ยอิงตกใจมาก นางโกรธจนอาเจียนเป็นเลือด ทันทีที่กลับถึงห้อง

……

ที่คุกใต้ดิน

ลั่วชิงยวนขอให้ผู้คุมทั้งหมดล่าถอยไป มิให้มีการทรมานใด ๆ และสอบสวนกู้หงปิ่งเพียงลำพัง

ฟู่เฉินหวนกำลังนั่งอยู่ในห้องข้าง ๆ ดื่มชาและฟังอย่างเงียบ ๆ

“ข้าเห็นโลงศพของเจ้าในอำเภอชิงฉวี ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการทำอะไร เจ้าสามคนคงมีชีวิตที่ยากลำบาก หากทั้งสามคนมีอัตลักษณ์เดียวกัน เช่นนั้นเจ้าทั้งสามคงถูกกำหนดให้ต้องเจอจุดจบ”

“เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ต้องใช้ชีวิตทั้งชีวิตอย่างคนไร้นาม”

นี่เป็นสิ่งที่นางเดาได้มิยากนัก

“ดังนั้น ข้าวของทั้งหมดที่ส่งผลต่อฮวงจุ้ยในตำหนักอ๋องเช่นเดียวกับอาคมชั่วร้ายและอาคมอัญเชิญอสนี ทั้งหมดนี้ กู้หงอี่ พี่รองของเจ้าสร้างขึ้นใช่หรือไม่?”

กู้หงปิ่งพยักหน้า “ใช่”

“แต่เดิม หลังเสร็จสิ้นภารกิจเหล่านั้น โชคของตำหนักอ๋องผู้ก็จะลดลงไปเรื่อย ๆ และทั้งเขาและข้าก็จะเป็นอิสระ”

“แต่เจ้าก็ทำลายทุกอย่างลง”

“เขาอยากจะฆ่าเจ้ามานานแล้ว แต่เนื่องจากท่านอ๋องรังเกียจเจ้า และเจ้าก็มิใช่ภัยคุกคามใหญ่หลวงสำหรับเขา และเพราะเขาพยายามฆ่าเจ้าอยู่หลายครั้งแต่ก็มิสำเร็จ เขาจึงปล่อยเจ้าไป”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ลั่วชิงยวนก็พอใจมาก นางจงใจถามคำถามเหล่านี้เพื่อให้ฟู่เฉินหวนที่นั่งอยู่ในห้องข้าง ๆ ได้ฟังให้ชัดเจน หากมิใช่เพราะนาง ตำหนักอ๋องก็คงถึงคราวจบสิ้นแล้ว!

ฟู่เฉินหวนซึ่งอยู่ข้าง ๆ จับที่พนักวางแขนของเก้าอี้โดยมิรู้ตัว

ลั่วชิงยวนถามขึ้นอีกครั้ง “แล้วใครคือเจ้านายของเจ้า?”