ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 751

ฟู่เฉินหวนสะดุ้งเล็กน้อยและเลิกคิ้วมองนาง “เจ้าถูกจับเพราะข้าหรือ?”

“มิใช่หรืออย่างไร หม่อมฉันเห็นท่านมิตอบโต้ หม่อมฉันก็เลยตามท่านเข้ามาด้วย”

“ท่านแค่อยากเข้ามาทดสอบว่า นายอำเภอผู้นี้เป็นคนแบบใดใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนขยับเข้ามาใกล้และลดเสียงของนางลง

การลดระยะห่างอย่างกะทันหัน ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของลั่วชิงยวน หัวใจของฟู่เฉินหวนจึงเต้นเร็วขึ้น

เขามองออกไปและฮัมเสียงในคอเป็นการรับรู้

อากาศทำให้รู้สึกร้อนอบอ้าว ทำให้เขาต้องเคลื่อนตัวไปด้านข้างโดยมิรู้ตัว

ลั่วชิงยวนก็ขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น โน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบ “อย่างไรก็แล้วแต่ หม่อมฉันถูกจับได้และต้องมาทนหิวเช่นนี้ก็เพราะท่าน”

“ท่านจะชดใช้ให้หม่อมฉันอย่างไร?”

ฟู่เฉินหวนหันกลับมาสายตาอันหิวกระหายของลั่วชิงยวน หูของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงกะทันหัน คิ้วขมวดมุ่น “เจ้า…”

“เจ้าต้องการอะไร” ฟู่เฉินหวนหายใจเร็วขึ้น และเขาก็แอบถอยไปด้านข้าง

ลั่วชิงยวนไล่ตามเขาและก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว

ขณะมองเขาด้วยสายตาจริงจัง นางยกมุมปากขึ้นโดยมิรู้ตัว ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ และพูดอย่างแผ่วเบา “บอกตามตรง หม่อมฉันสนใจ…”

“สมาคมการค้าเฟิงตู!”

ซู่...

ทันใดนั้นฟู่เฉินหวนก็รู้สึกถึงน้ำเย็นจัดถังหนึ่งเทลงมาจากท้องฟ้า

“สมาคมการค้าเฟิงตูหรือ?” คิ้วของฟู่เฉินหวนขมวดเล็กน้อย

“เจ้าต้องการสมาคมการค้าเฟิงตูงั้นหรือ?”

ลั่วชิงยวนเข้ามาใกล้และกระซิบ “เรื่องนี้หม่อมฉันจะช่วยท่านอย่างแน่นอน! สมาคมการค้าเฟิงตูต้องมีบางอย่างผิดปกติ หากท่านกำจัดคนในสมาคมการค้าเฟิงตูไป ที่นั่นก็จะทำประโยชน์อะไรมิได้แล้ว ให้หม่อมฉันดูแลสมาคมต่อดีหรือไม่?”

“หากท่านจริงใจมากพอ ครั้งหน้าหากมีอะไรหม่อมฉันจะช่วยท่านอีก”

“ฟังดูเข้าท่าหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนมิเคยปฏิเสธเงินและอำนาจ สมาคมการค้าเฟิงตูถือเป็นอำนาจใหญ่ แม้ฟู่เฉินหวนจะกำจัดบุคคลสำคัญไปสองสามคน แต่เครือข่ายขนาดใหญ่นี้สามารถดำเนินต่อไปได้ ดังนั้นเหตุใดต้องทิ้งให้มันเสียเปล่า

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองนางพร้อมกับรอยยิ้มบนริมฝีปาก “ลั่วชิงยวน เจ้านี่เจ้าความคิดดีจริง ๆ”

“แล้วท่านเห็นด้วยหรือไม่เล่า?” ลั่วชิงยวนถาม

เมื่อกล่าวถึงสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกแย่และรู้สึกเสียใจต่อลั่วหลางหลาง

“สีผึ้งหอมนั่นว่ากันว่าเฉินซวนอี้เป็นผู้ปรุงขึ้น”

“แต่ลั่วหลางหลางมอบถุงหอมมาให้หม่อมฉันก่อนหน้านี้ และกลิ่นก็เหมือนกันทุกประการ! เฉินซวนอี๋ขโมยสูตรของลั่วหลางหลาง”

ฟู่เฉินหวนตกใจเล็กน้อยและค่อนข้างคาดมิถึง

ลั่วชิงยวนพิงกำแพงและบ่น “เสียดายที่ตอนออกมามิได้หยิบขี้ผึ้งหอมนั่นมาด้วย...”

นั่นคงจะเป็นการทำงานหนักของลั่วหลางหลาง

นางรู้สึกได้

ขณะที่กำลังเสียดาย

ทันใดนั้นฟู่เฉินหวนก็ยื่นมือออกมา

ในมือขาวและดูแข็งแรงมีของสองสิ่งอยู่ในนั้น

ลั่วชิงยวนตกใจทันที