ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 799

“หากเจ้าตาย ข้าจะเอาชะตาของลั่วหลางหลางกลับมาได้เยี่ยงไรเล่า!"

ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกมา เฉินซวนอี๋ก็ตัวสั่น มองดูนางด้วยความตกใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ฟ่านซานเหอสับสนมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ว่ากระไรนะ เอาชะตากลับคืนมา?”

เฉินซวนอี๋กระชับผ้าห่มแน่นขึ้นอย่างประหม่า

เมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของนาง ลั่วชิงยวนก็โน้มตัวเข้าไปใกล้เฉินซวนอี๋และกระซิบ “ข้าจะมิทำร้ายเจ้า ตรงกันข้าม ข้ายิ่งอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป”

“ดังนั้น หากเจ้ามิให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟัง ข้าจะเปิดเผยทุกสิ่งที่เจ้าทำ”

“เมื่อถึงเวลาเจ้าจะต้องตาย แต่เจ้าจะถูกบังคับให้ตายท่ามกลางคำสาปแช่งของคนทั่วหล้า!"

เฉินซวนอี๋กัดฟัน น้ำตาคลอเบ้า แต่ต้องกลั้นเอาไว้

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ตรวจชีพจรของนาง เขียนใบเทียบยา และยื่นให้ฟ่านซานเหอ “ไปเอายามาเร็วเข้า”

“ได้ ได้ ได้!” ฟ่านซานเหอรับใบเทียบยาและออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ฟ่านซานเหอจากไป ก็เหลือเพียงคนสามคนเท่านั้นที่อยู่ในห้อง

ลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนนั่งดื่มชาที่โต๊ะ

เฉินซวนอี๋กัดฟัน “ท่านต้องการอะไรกันแน่?”

ลั่วชิงยวนรู้เรื่องนี้แล้ว และชะตาของนางก็จะถูกเปลี่ยนกลับ เฉินซวนอี๋รู้ดีว่าชีวิตดี ๆ ของนางสิ้นสุดลงแล้ว

ลั่วชิงยวนมิตอบคำถาม พูดช้า ๆ "ข้าเคยเข้าไปในห้องลับของสมาคมการค้าเฟิงตูแล้ว ทุกอย่างที่ต้องเห็น ข้าก็เห็นหมดแล้ว"

“ข้ารู้ทุกสิ่งที่สมาคมการค้าเฟิงตูทำ”

“ตอนนี้ ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้มีชีวิตอยู่!”

ลั่วชิงยวนเท้าคางมองเฉินซวนอี๋

เฉินซวนอี๋ตกใจ หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว

ในขณะนี้ นางรู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง สตรีตรงหน้านางน่ากลัวเกินไป

“บอกทุกสิ่งที่เจ้ารู้มา หากเจ้าทำได้ดี ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

“แม้ว่าข้าจะสับเปลี่ยนชะตาของลั่วหลางหลางคืนให้นางแล้ว แต่ข้าก็จะให้ฟ่านซานเหอหย่ากับลั่วหลางหลาง ด้วยวิธีนี้ เจ้าจะเป็นฮูหยินเพียงคนเดียวของตระกูลฟ่าน”

“ข้าจะเก็บเรื่องที่เจ้าสลับชะตากับนางไว้เป็นความลับ ดังนั้น ทั้งชื่อเสียงและชีวิตของเจ้าก็จะปลอดภัย!"

ลั่วฉิงคงมิกล้าไปเข้าในค่ายทหารโดยตรง

ต่อมาลั่วชิงยวนจึงสอบปากคำเฉินซวนอี๋ในห้อง และเฉินซวนอี๋ก็สารภาพทุกอย่างที่นางรู้ ในซอกลับของห้อง ยังมีหลักฐานที่สามารถเอาผิดต่อสมาคมการค้าเฟิงตูซ่อนอยู่ด้วย

แต่เมื่อถูกถามว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังสมาคมการค้าเฟิงตู เฉินซวนอี๋กลับส่ายหน้า “ข้ามิรู้”

“คนเดียวที่ติดต่อกับข้าคือสตรีชุดดำนางนั้น ข้ามิรู้ชื่อแซ่นางด้วยซ้ำ ปกตินางอยู่ที่เมืองหลวง เรามีจดหมายลับ จดหมายทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว”

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลงเล็กน้อยด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และถามอย่างเย็นชา

“อาวุธมากมายขนาดนั้น เจ้ามิสงสัยบ้างหรือว่าเอาไปทำอะไร? เจ้ากล้าทำกิจการเช่นนี้ แต่กลับมิรู้ว่าใครคือผู้อยู่เบื้องหลังอย่างนั้นหรือ?”

เฉินซวนอี๋คิดอยู่พักหนึ่ง ลังเลและตอบว่า “หม่อมฉันมิรู้จริง ๆ ว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังเพคะ”

“แต่หม่อมฉันได้เห็นใบขนส่งแล้ว อาวุธเหล่านั้นจะถูกส่งออกจากแคว้นเทียนเชวียเป็นระยะ ๆ”

ลั่วชิงยวนตกใจมาก “ส่งมันออกจากแคว้นเทียนเชวีย แล้วส่งไปที่ใด?”

เฉินซวนอี๋พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แคว้นหลี”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง