ทารกมีกลิ่นอายชั่วร้ายจาง ๆ กระจายออกมา
ลั่วชิงยวนใจหายวาบทันที
นางจำได้ว่า นางได้จัดการสะสางทุกสิ่งที่เฝิงซีเคยประสบมาก่อนไปจนหมดแล้ว
กลิ่นอายชั่วร้ายในตัวเด็กคนนี้ มาจากที่ใดกัน?
“อวี้เอ๋อร์ อย่าร้อง อย่าร้อง แม่อยู่นี่แล้ว!” เฝิงซีกล่อมลูกน้อยอย่างอ่อนโยน
จากนั้นนางเตรียมจะปลดอาภรณ์เพื่อให้นมลูก
ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของนางก็ชะงักไป ก่อนจะมองไปยังลั่วชิงยวน "พระชายายังมีเรื่องอื่นใดอีกหรือไม่? หากไม่มีแล้ว ท่านกลับไปเถิด"
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ขออภัยที่มารบกวนท่านแล้วเพคะ”
นางหันกลับและจากไป
นางกำนัลส่งนางออกจากพระตำหนักชุนซาน
ลั่วชิงยวนมองย้อนกลับไปด้วยความสงสัยในใจว่า คนชุดดำจะไปที่ใดได้อีกนอกจากเข้าไปในตำหนักชุนซาน?
แต่เวลาผ่านไปนานแล้ว นางตามจับมิทันเสียแล้ว อีกคนแค่เปลี่ยนอาภรณ์แล้วก็สามารถเดินไปเดินมาในวังได้ตามปกติ
จับตัวมิได้แล้ว
ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงทำได้แค่หันหลังกลับไปทางเดิม
ตราบใดที่จักรพรรดิสูงสุดปลอดภัย หากจักรพรรดิมิเป็นอะไร มิช้าก็เร็วไทเฮาจะต้องลงมืออีกแน่
แต่การจับคนชุดดำคนนี้ อาจจะลำบากสักหน่อย
ขณะที่ไล่ตามมือสังหาร ลั่วชิงยวนมิได้สังเกตว่า วังหลวงเงียบสงัดอย่างผิดปกติ บัดนี้เมื่อกลับมาถึงพระตำหนักของจักรพรรดิสูงสุด นางถึงได้พบว่ามันเงียบอย่างมิน่าเชื่อ
ไม่มีใครอยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียว
นางเข้าไปในห้องอย่างเร่งรีบ
เมื่อเห็นเหตุการณ์ในห้อง ก็ตกใจเล็กน้อย
ฟู่เฉินหวนนั่งบนเก้าอี้ ถอดเสื้อของเขาออก เซิ่งไป่ชวนกำลังพันแผลให้เขา
เขามีบาดแผลที่หน้าอก
สีหน้าของฟู่เฉินหวนดูซีดเซียว ดูท่าคงได้รับบาดเจ็บสาหัส
“เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”
ลั่วชิงยวนรู้สึกสับสน วรยุทธของขันทีคนนั้นน่าจะด้อยกว่าฟู่เฉินหวน มิน่าจะทำร้ายฟู่เฉินหวนได้เช่นนี้
บ้านหรือ?
ที่นั่นกลายเป็นบ้านของพวกเขาสองคนแล้วหรือ?
แต่ตั้งต้นจนจบ นางก็เป็นเพียงส่วนเกินเท่านั้น
เซิ่งไป่ชวนพันผ้าพันแผลให้ฟู่เฉินหวนแล้วจึงพูดว่า “ตำแหน่งบาดแผลที่ท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บนั้นอันตรายมาก โชคดีที่แม่นางลั่วมาทันเวลา มิเช่นนั้นชีวิตของท่านอ๋องอาจจะตกอยู่ในอันตราย”
ลั่วชิงยวนสะดุ้งเล็กน้อย
เซิ่งไป่ชวนคือคนที่ลั่วเยวี่ยอิงไปตามมาหรือ?
แต่ลั่วเยวี่ยอิงยังร่วมมือกับเหยียนผิงเซียวอยู่มิใช่หรือ นางต้องการฆ่าฟู่เฉินหวนมิใช่หรือ? คืนนี้นางมิได้แกล้งทำเป็นปวดท้องเพื่อหลอกล่อฟู่เฉินหวนหรืออย่างไร?
ลั่วเยวี่ยอิงเปลี่ยนใจแล้วงั้นหรือ?
อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีมากในการสังหารฟู่เฉินหวน
ฟู่เฉินหวนหันกลับมาและถามว่า “คืนนี้ที่สำนักหมอหลวงมีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือไม่? เหตุใดถึงต้องวิ่งไปถึงสำนักหมอหลวงเพื่อขอความช่วยเหลือเองด้วยเล่า?"
เซิ่งไป่ชวนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
เมื่อเห็นลั่วชิงยวนอยู่ที่นี่ เขาจึงตอบออกมาอย่างมิต้องกังวล “วันนี้เจิ้งอู๋เหลียงออกคำสั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนหลังตะวันตกดิน ไม่มีใครได้รับมอบหมายให้เข้าเวรพ่ะย่ะค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...