ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 932

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มหาราชาจารย์เหยียนก็ตกใจเล็กน้อย

เขายิ้มเล็กน้อย

มือของเขาไขว้อยู่ด้านหลังโดยไม่มีใครสังเกตเห็น และคางก็เชยขึ้นเล็กน้อย

ท่าทีที่ดูหยิ่งยโสและทรงอำนาจอย่างมาก

เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ฝ่าบาท ทรงตรัสเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระนั้น ท่านทรงเรียกกระหม่อมว่าลุง ลุงคนนี้ก็มิใช่คนแล้งน้ำใจ”

“ในเมื่อฝ่าบาททรงมิอยากเห็นอ๋องผู้สำเร็จราชการทรมาน เช่นนั้นกระหม่อมจะหยุดชั่วคราว”

“ฝ่าบาทวางพระทัยเถิด ก่อนจะพบหลักฐาน กระหม่อมจะมิปล่อยให้อ๋องผู้สำเร็จราชการเป็นอะไรไปแน่!”

“นี่ก็ดึกแล้ว ฝ่าบาท โปรดพักผ่อนก่อนเถิด กระหม่อมขอทูลลา”

หลังจากพูดอย่างนั้น มหาราชาจารย์เหยียนก็โค้งคำนับเล็กน้อย แล้วเดินจากไป

ขณะเดินออกจากคุก ก้าวย่างของเขาดูหยิ่งยโสอย่างมาก

ฟู่จิ่งหลีมองดูฉากนี้ พลางกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

มหาราชาจารย์เหยียนผู้นี้ เมื่อก่อนตอนที่อ๋องผู้สำเร็จราชการมิได้ติดคุก ก็มิได้โอหังเช่นนี้

คราวนี้ เมื่อเห็นฟู่เฉินหวนถูกจำคุก เขาก็รู้สึกว่าไม่มีใครคอยหนุนฟู่จิ่งหานแล้ว จึงกล้าที่จะปฏิบัติต่อจักรพรรดิเช่นนี้

ใครเป็นจักรพรรดิกันแน่?

ฟู่จิ่งหานรีบก้าวไปข้างหน้า "พี่สาม!"

“ข้ามิคิดว่าเขาจะใช้ทัณฑ์ทรมานกับท่านเร็วขนาดนี้!”

ฟู่เฉินหวนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง "ข้ามิเป็นไร มิจำเป็นต้องโต้เถียงกับเขาเพราะข้า เกรงว่าจะยิ่งทำให้เขากดดันเจ้า มันจะมิเป็นผลดีกับเจ้า"

ฟู่จิ่งหานพยักหน้าด้วยความกังวล

“แล้วพี่สามมีวิธีที่จะออกไปจากที่นี่แล้วหรือยัง?”

ฟู่เฉินหวนพูดอย่างใจเย็น "ลั่วชิงยวนหาวิธีได้แน่ ขอพวกเจ้าให้ความร่วมมือกับนางอย่างเต็มที่ด้วย"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่จิ่งหานก็ตกใจเล็กน้อย

“นาง? พี่สาม ท่านมั่นใจได้อย่างไรว่านางจะช่วยท่าน? ท่านเชื่อใจนางมากขนาดนี้เชียวหรือ?”

ฟู่จิ่งหลียังกล่าวอีกว่า "ใช่ ก่อนหน้านี้ท่านเคยทำกับนางถึงเพียงนั้น หากข้าเป็นนาง ข้าคงมิช่วยท่าน"

ฟู่เฉินหวนรู้สึกอึดอัดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่เขาพูดว่า "นางเป็นคนที่รู้จักแยกแยะสถานการณ์ ตอนนี้ในสภาพเช่นนี้ หากนางมิช่วยข้า นางก็มีแต่ต้องรอความตายเท่านั้น"

พระตำหนักโช่วสี่

มหาราชาจารย์เหยียนนั่งบนเก้าอี้ ค่อย ๆ จิบชาอย่างใจเย็น

“ข้าคิดว่า ฟู่เฉินหวนอาจจะปกป้องลั่วชิงยวน แต่ข้าก็คิดว่าคนเจ้าเล่ห์เช่นเขามิน่าจะเปิดเผยจุดอ่อนของเขาต่อหน้าเราได้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไทเฮาก็พูดอย่างสงบว่า "ข้าเพิ่งได้รับข่าวบางอย่างมา"

“ข่าวอะไร?”

ไทเฮาเหยียนยิ้มและกล่าวว่า "ครั้งล่าสุดที่เราส่งคนไปลอบสังหารเขา ฟู่เฉินหวนออกตัวรับดาบเพื่อช่วยลั่วเยวี่ยอิง ​​ตอนนี้เขายังได้รับบาดเจ็บอยู่"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ มหาราชาจารย์เหยียนก็ตกใจมาก "ออกตัวรับดาบแทนลั่วเยวี่ยอิงเช่นนั้นหรือ?"

“ดูเหมือนว่าเขาจะรักลั่วเยวี่ยอิงอย่างถวายหัวจริง ๆ”

ไทเฮาเหยียนยิ้ม “มิว่าเขาจะมีความรู้สึกที่แท้จริงต่อลั่วเยวี่ยอิงหรือลั่วชิงยวน ท่านลองทดสอบก็รู้แล้ว”

……

คืนนั้น ข่าวการจำคุกของฟู่เฉินหวนดังไปถึงหูของลั่วเยวี่ยอิง

นางมิเคยคาดคิดเลยว่า ฟู่เฉินหวนจะถูกจับ เขาเป็นถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการแท้ ๆ