รองเท้าคู่นั้นที่พบในตู้เสื้อผ้า
ดูเหมือนว่าจะเป็นวัสดุชนิดเดียวกัน
ระดับการสึกหรอของพื้นรองเท้าดูเหมือนที่ด้านในจะสึกหรอมากกว่าเช่นกัน
มินาน ขันทีหลิวก็จากไป
ลั่วชิงยวนลุกขึ้นจากพื้นดิน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ นางจึงรีบไปที่สวนด้านหลัง
เมื่อเปิดประตูเข้าไป ฉากภายในก็ดูเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย
ผ้าห่มบนเตียงเคยถูกพับไว้ ตอนนี้กลับยุ่งเหยิง ดูเหมือนมีคนเพิ่งนอนที่นี่
นางเดินเข้าไปสัมผัสใต้ผ้าห่ม ปรากฏว่ามันยังอุ่นอยู่!
ลั่วชิงยวนตกใจมาก ชายคนนั้นอาศัยอยู่ที่นี่งั้นหรือ?
นางเปิดตู้เสื้อผ้าออก แต่ภายในตู้เสื้อผ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เพียงแค่ในกาน้ำชาบนโต๊ะมีน้ำร้อนเพิ่มขึ้น และมีถ้วยชาที่ใช้แล้วเพิ่มเข้ามาเท่านั้น
เมื่อนึกถึงว่า ขันทีหลิวออกไปจากทางนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาคือคนที่อาศัยอยู่ที่นี่?
เขาเป็นคนรักของต่งชูหรือไม่?
แต่นั่นมิถูกต้อง แม้ว่าขันทีหลิวจะเป็นขันที แต่เขาก็มิควรอาศัยอยู่ด้านหลังห้องบรรทมของไทเฮา
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางก็เริ่มค้นภายในห้องทันที
ตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน หวังว่าจะพบเบาะแสเพิ่มเติม
สุดท้ายก็พบทางลับอยู่บนเตียง เมื่อเปิดแผ่นไม้ขึ้นมา ด้านล่างกลับเป็นทางเดินลับที่ลึกมาก
ลั่วชิงยวนมิลังเล และรีบเข้าไปคว้าผ้าห่มและกระดานไม้มาคลุมไว้ทันที เผื่อหลิวขันทีกลับมาและพบว่ามีคนเข้าไป
หลังจากลงสู่พื้นด้านล่างได้สำเร็จ ก็ปรากฏทางลับอยู่เบื้องหน้า
ลั่วชิงยวนจุดไฟแล้วเดินไปข้างหน้า
ทางเดินลับนี้มีขนาดมิกว้างนัก และมิได้รับการซ่อมแซม น่าจะถูกขุดอย่างลับ ๆ และดูเหมือนจะมีอายุหลายปีแล้ว
ทางเดินลับนั้นคดเคี้ยว และลั่วชิงยวนก็เดินอยู่นานก่อนที่จะถึงทางออกในที่สุด
นางปีนออกมาจากบ่อน้ำแห้ง
ที่นี่เป็นลานเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
ลั่วชิงยวนมองออกไปข้างนอก และเห็นว่าที่นี่ดูเหมือนจะเป็นที่พักของขันที
ที่นี่คือที่พักของขันทีหลิวอย่างนั้นหรือ?
นางค้นหาต่อไป จนพบใบเทียบยาเป็นปึกหนาในตู้ใบหนึ่ง
เดิมทีนางต้องการดูว่า ขันทีหลิวป่วยเป็นอะไร แต่ปรากฏว่าใบเทียบยามีความหลากหลายมาก และรักษาโรคที่ต่างกันออกไป
มิน่าจะเป็นใบเทียบยาของขันทีหลิว
หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบอยู่นาน ในที่สุดนางก็พบปัญหา
ใบเทียบยาเหล่านี้เขียนโดยคนคนเดียวกัน!
เป็นใบเทียบยาจากสำนักหมอหลวง
ลั่วชิงยวนหยิบออกมาสองใบ ตั้งใจจะไปถามหัวหน้าหมอหลวงมู่
มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นด้านนอกสนาม ลั่วชิงยวนเก็บสิ่งของกลับไปยังที่เดิมทันที จากนั้นจึงรีบออกไปและกระโดดลงไปในบ่อน้ำ
แม้ว่าจะต้องมีความลับอื่น ๆ อยู่ในห้องของขันทีหลิว แต่สิ่งที่นางพบก็เพียงพอแล้ว ค่อยสืบต่อทีหลัง
นางออกจากเส้นทางลับ และออกจากลานมาได้สำเร็จ ขณะนั้นไทเฮายังมิกลับมา นางจึงอ้างว่าปวดท้องอย่างรุนแรงและขอตัวออกจากพระตำหนักโช่วสี่ไปก่อน
หลังจากกลับมา นางก็ขอให้ฟู่จิ่งหลีเรียกหัวหน้าหมอหลวงมู่มาทันที
ก่อนจะยื่นใบเทียบยาให้เขาดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...