ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 948

ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสายตาแข็งกร้าว "ฟู่เฉินหวนอยู่ที่ใด?!"

“หากพระนางมิบอก เราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วเพคะ!”

ความเยือกเย็นแวบผ่านดวงตาของลั่วชิงยวน นางกำจี้หยกไว้แน่น

ขันทีหลิวหัวใจเต้นมิเป็นส่ำ หากเรื่องนี้ถูกเปิดโปงทุกอย่างก็จะจบลงอย่างสิ้นเชิง!

ในเมื่อไทเฮามิสามารถตัดสินใจได้ ก็ปล่อยให้เขาตัดสินใจเอง!

ขันทีหลิวมองไทเฮาด้วยสายตาลึกซึ้งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนคว้ามือของลั่วชิงยวน ดันกริชแล้วแทงเข้าที่หน้าอกตนโดยตรง

ลั่วชิงยวนตกตะลึง

สีหน้าของไทเฮาเปลี่ยนไปอย่างมาก

ขันทีหลิวล้มลงอย่างอ่อนแรง เขามองไทเฮา อ้าปากพะงาบ ๆ โดยมีเลือดไหลออกจากปาก

ลั่วชิงยวนมิคาดคิดเลยว่าเขาจะยุติเรื่องนี้ด้วยความตายของตน

บัดนี้เขาสิ้นลมลงแล้ว ถึงแม้เขาจะมีสัมพันธ์สวาทกับไทเฮา แต่ก็ยังไร้ข้อพิสูจน์

ทันใดนั้นไทเฮาก็ยื่นมือออกมา หัวใจของนางราวกับว่าถูกบีบรัด

นางอยากจะกระโจนตัวออกไปหาเขา แต่เหตุผลของนางบอกนางว่า ในฐานะไทเฮา นางมิควรสนใจความเป็นหรือความตายของขันทีคนหนึ่ง!

นางกลั้นน้ำตา มิยอมให้ใครเห็นความผิดปกติใด ๆ

เมื่อลั่วชิงยวนเห็นหน้ากากรอบคอของขันทีหลิวปริแตก นางจึงเอื้อมมือออกไปและฉีกหน้ากากนั้นออก

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากของขันทีหลิว ลั่วชิงยวนถึงกับลืมหายใจ

ลั่วชิงยวนจุกในอก

“ท่านอาเจ๋อเฉิง…”

ในขณะนั้น ราวกับสายฟ้าฟาดอยู่ในใจของลั่วชิงยวน

มิคิดเลยว่าจะเป็นท่านอาเจ๋อเฉิง

เหตุใดถึงเป็นท่านอาเจ๋อเฉิงได้?

ชายผู้รักอิสระและมิยึดติดต่อสิ่งใดในความทรงจำของนาง บัดนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความชราภาพและลุ่มลึกเพิ่มขึ้นเล็กน้อย มิได้รักอิสระและมิยึดติดต่อสิ่งใดเมื่อครั้งที่เขาจากไป

เจ๋อเฉิงได้ยินเสียงของนาง ได้แต่มองนางด้วยความตกใจ "เจ้า… เจ้า..."

ลั่วชิงยวนรู้จักเขาได้เช่นไร?

อาเจ๋อเฉิงตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขากระอักเลือดออกมาเพราะความตื่นเต้น และจ้องมองนางอย่างใกล้ชิด

“อาเหลา?”

“ก็ว่าอยู่ วรยุทธของเจ้านับว่าคุ้นเคยนัก”

“แต่ความแข็งแกร่งดูเหมือนจะมิดีเหมือนเมื่อก่อน”

เจ๋อเฉิงมีหลายสิ่งที่อยากจะถาม แต่ในเวลานี้ สิ่งที่เขาพูดได้นั้นนับว่าจำกัด

น้ำตาของลั่วชิงยวนหลั่งไหลออกมาอย่างมิอาจควบคุมได้ "ท่านอาเจ๋อเฉิง ท่านมิได้ออกตามหาอิสรภาพของท่านหรือ? ใต้หล้ากว้างใหญ่นัก เหตุใดท่านถึงมาติดอยู่ในวังหลวงของแคว้นเทียนเชวียได้เล่า?"

ท่านอาเจ๋อเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น "คำว่ารักทำให้คนตาบอด อาเหลา ข้าหวังว่าเจ้าจะมิถูกความรักผูกมัด"

ลั่วชิงยวนรู้สึกเหลือเชื่อ “เป็นไทเฮาหรือ?”

“เซิ่งไป่ชวนคือลูกชายของท่านกับไทเฮาจริง ๆ หรือ?”

เจ๋อเฉิงพยักหน้า

เขาอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "อาเหลา ข้าขอร้องเจ้าเรื่องหนึ่ง เซิงไป่ชวนบริสุทธิ์ เป็นพวกเราที่ทำให้เขาเกิดมา เขามิได้เกี่ยวข้องอะไรในเรื่องนี้เลย"

“ข้าทำมิดีกับเขามามาก โปรดช่วยรักษาชีวิตเขาด้วยเถอะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย