ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 953

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของฟู่เฉินหวนก็หนักอึ้ง

“ถ้าเช่นนั้น ส่งข่าวถึงท่านแม่ทัพใหญ่ต่งเจิ้นซาน”

ซูโหยวดูลำบากใจ “แม่ทัพใหญ่ต่งเจิ้นซานป่วยหนักมาหลายวันแล้ว ข่าวสุดท้ายที่พวกเราส่งกลับมาคือ ซือซิงรับหน้าที่บัญชาการแทน”

“เกรงว่า ซือซิง เขาอาจจะเข้าร่วมกับตระกูลเหยียนไปแล้ว”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกของฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนไป

ถ้าลั่วชิงยวนไปที่อู่จิ้น...

มิเท่ากับไปตายหรอกหรือ?

……

ลั่วชิงยวนขี่ม้าไปพันลี้ เร่งเดินทางทั้งกลางวันและกลางคืน เมื่อมาถึงเมืองอู่จิ้น นางก็เหนื่อยล้าจนแทบขาดใจ

หลังจากเข้าไปในเมือง ลั่วชิงยวนรีบหาทหารยามประจำประตูเมืองทันที "พวกท่านคือกองทหารอู่จิ้นหรือเปล่า? ข้าอยากพบแม่ทัพของท่าน!"

อีกฝ่ายมองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า “เจ้าเป็นใคร?”

“ข้ามาจากเมืองหลวง ท่านพาข้าเข้าไปหน่อยสิ” ลั่วชิงยวนรู้สึกกังวลในใจ

ล่าช้ามาหลายวันขนาดนี้ มิรู้ว่าที่ฉินเชียนหลี่เป็นเช่นไรบ้าง

นางไม่มีเวลาไปตรวจสอบได้เลย ต้องรีบมาที่นี่เพื่อเรียกระดมพลไปสนับสนุนทันที

ทหารยามที่ประตูเมืองพานางขึ้นไปค้นหาทีละชั้น จนกระทั่งมาถึงลานที่มีการคุมเข้มอย่างแน่นหนา

“แม่ทัพซือ มีคนจากเมืองหลวงมาบอกว่าต้องการพบท่านแม่ทัพขอรับ”

ชายร่างกำยำเดินออกจากประตู สวมชุดเกราะและค่อนข้างสง่างาม ดูมีบารมีมิน้อย

อีกฝ่ายมองนางหัวจรดเท้าอีกครั้ง “เจ้าเป็นใคร?”

ลั่วชิงยวนมองสำรวจชายตรงหน้าผู้นี้เช่นกัน แม้ว่าจะมีบารมี แต่ก็มิเหมือนเป็นผู้บัญชาการทัพเลย

“ขอถามท่านแม่ทัพ ท่านเป็นผู้บัญชาการทัพอู่จิ้นหรือไม่?”

ซือซิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แสดงอาการมิพอใจ "มิใช่"

“ท่านแม่ทัพใหญ่ป่วย ช่วงนี้ข้าจึงได้รับหน้าที่บัญชาการแทน”

"แล้วตกลงเจ้าเป็นใคร?"

ซือซิงมองนางด้วยสีหน้ามิพอใจ

ลั่วชิงยวนคิดอยู่พักหนึ่ง นางยังต้องหาแม่ทัพอยู่ เพราะนางมิอาจมั่นใจได้ว่า ในทัพอู่จิ้นจะไม่มีคนของตระกูลเหยียน

นางมิอาจนำตราประทับมังกรออกมาได้ง่าย ๆ

“ข้ามาที่นี่ด้วยเรื่องสำคัญ ขอท่านแม่ทัพซือพาข้าไปพบท่านแม่ทัพใหญ่ด้วย”

ซือซิงเหลือบมองนาง จากนั้นก็มองไปที่ต่งเจิ้นซานบนเตียง และรีบเอ่ยว่า "ไปคุยกันที่อื่นเถอะ"

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “เจ้าค่ะ”

ปลากินเหยื่อแล้ว

นางกำลังจะติดตามซือซิงออกจากห้องไป แต่ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาอันเฉียบคม

“ตระกูลเหยียน ชอบแทรกแซงกิจการของทัพอู่จิ้นมากจริง ๆ”

อีกฝ่ายถือชามยาอยู่ในมือ คำพูดของเขาเฉียบคม ดูเหมือนเขาจะเกลียดชังต่อตระกูลเหยียนมิน้อยเลย

“เซี่ยงจิ้ง เหตุใดเจ้าถึงตื่นเต้นนักเล่า? เจ้าจะตื่นเต้นไปหาปะไร ข้าให้คนไปขอความช่วยเหลือจากเมืองหลวงเพราะอาการป่วยของท่านแม่ทัพ อาจจะมีข่าวเรื่องการรักษาแล้วก็เป็นได้”

เซี่ยงจิ้ง?

รูปลักษณ์ภายนอกของบุคคลนี้ดูคล้ายกับสถานะของซือซิง และซือซิงก็ดูจะคอยระวังจากเขาอย่างเห็นได้ชัด

“ใช่แล้ว ข้าเป็นหมอ ข้าจะตรวจอาการของท่านแม่ทัพใหญ่ก่อน”

ลั่วชิงยวนรับคำทันที และก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจชีพจรของต่งเจิ้นซาน

เซี่ยงจิ้งมองนางอย่างระมัดระวังจากด้านข้าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมิไว้วางใจ

หลังจากที่ลั่วชิงยวนวินิจฉัยชีพจรแล้ว นางก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าโรคของต่งเจิ้นซานนั้นแท้จริงแล้ว...