ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2279

เจ้าของร้านยิ้มแล้วกล่าวว่า “แน่นอนว่าถ้ำสวรรค์ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว ข้างในมีสมุนไพรแห่งวิญญาณมากกว่า ปริมาณก็เยอะกว่าด้วย นอกจากนี้ ภายในถ้ำก็ยังเหมาะกับการฝึกตนมากกว่า”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ขอบใจมาก”

หลังจากล่ำลาเจ้าของร้านแล้ว เขาก็แยกทางกับกุ่ยเสี่ยวอิง มุ่งหน้าไปยังถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง ซึ่งเป็นถ้ำสวรรค์เพียงแห่งเดียวในชิงโจว!

กุ่ยเสี่ยวอิงอาลัยอาวรณ์อยู่ไม่น้อย อู๋เป่ยจึงมอบยาอายุวัฒนะให้สองเม็ด ซึ่งจะช่วยให้การบ่มเพาะพลังยุทธ์ของนางก้าวหน้าอย่างมาก และอีกไม่นานก็จะสามารถยกระดับพลังยุทธ์ได้อีกขั้น

เมื่อมาถึงทางเข้าของถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง ทางเข้านั้นเป็นตำหนักหลังใหญ่ ด้านหน้าตำหนักมีลานกว้าง ขณะนี้มีผู้คนกว่าร้อยคนต่อแถวอยู่ด้านนอก ล้วนแล้วแต่รอเข้าไปในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง

เขาต่อแถวอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดคุยกับผู้บำเพ็ญรอบข้างเล็กน้อย จึงได้รู้ว่า หากเช่าแบบเหมาจ่ายรายเดือน ก็ไม่ต้องต่อแถว สามารถเข้าได้โดยตรง

การเหมารายเดือน ก็คือการจ่ายค่าเช่าของพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ล่วงหน้าเป็นเวลาหนึ่งเดือน วิธีนี้นอกจากจะได้รับส่วนลดค่าเช่าแล้ว ยังจะได้รับบริการที่ดีกว่าอีกด้วย

อู๋เป่ยไม่อยากเสียเวลาต่อแถว จึงเลือกเหมารายเดือนทันที

ค่าธรรมเนียมของถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิงอยู่ที่สองพันแปดร้อยเหรียญเงินเซียนต่อหนึ่งชั่วยาม หนึ่งเดือนก็จะรวมเป็นหนึ่งล้านแปดพันเหรียญเงินเซียน แต่หากเหมารายเดือนก็ลดเหลือหนึ่งล้านเหรียญเงินเซียน

หนึ่งล้านเหรียญเงินเซียน ถือเป็นเงินก้อนใหญ่สำหรับผู้บำเพ็ญส่วนใหญ่ ดังนั้นจึงมีไม่กี่คนที่สามารถจ่ายได้ พอมองไปรอบๆ ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น จึงแทบไม่ต้องต่อแถว

เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยก็เดินเข้าสู่ตำหนัก เข้าไปยังประตูสีทองแห่งหนึ่ง ทันทีที่ก้าวข้ามธรณีประตู เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลถาโถมเข้ามา ทำให้รู้สึกไม่สบายตัวเลย ถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิงมีมิติที่สูงกว่า แรงกดดันจึงรุนแรงยิ่งกว่า!

สายตาพลันมืดลง ก่อนจะกลับมาสว่างอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองยืนอยู่บนลานกว้างแห่งหนึ่ง มีผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังคอยนำทางพวกเขาอยู่ อู๋เป่ยเนื่องจากเป็นลูกค้าเหมารายเดือน จึงถูกเชิญไปอยู่ในกลุ่มแยกต่างหากโดยเฉพาะ

ที่ด้านหน้าของกลุ่ม มีผู้บำเพ็ญในชุดสีเทาคนหนึ่งกำลังอธิบายกฎระเบียบของการใช้ชีวิตภายในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง ทุกคนต่างตั้งใจฟังอย่างละเอียด เพราะหากฝ่าฝืนกฎ ผลลัพธ์ที่ตามมานั้นย่อมเลวร้าย

หลังจากผู้บำเพ็ญในชุดสีเทาพูดจบแล้ว ก็โบกมือให้กลุ่มของอู๋เป่ยพร้อมกล่าวว่า “พอแล้ว พวกเจ้าสามารถแยกย้ายกันไปได้”

ทุกคนจึงแยกย้ายกันไป ส่วนใหญ่ไปยังหมู่บ้านและตำบลภายในถ้ำสวรรค์ ที่นั่นมีผู้คนมากและทรัพยากรชีวิตสมบูรณ์ แต่ก็มีบางคนที่มุ่งหน้าเข้าสู่ทุ่งโล่งอันกว้างใหญ่เพื่อแสวงหาโชควาสนาของตนเอง

อู๋เป่ยเดินทางมาในครั้งนี้ก็เพื่อเก็บสมุนไพร แต่เขาอยากทำความเข้าใจกับสถานที่แห่งนี้ก่อน แล้วค่อยลงมือก็ไม่สาย จึงเดินตามคนกลุ่มหนึ่งไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปหลายลี้

หมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้กับทางเข้า ทำให้มีผู้คนจำนวนมากมาพักอาศัยและฝึกตน แม้พื้นที่ของหมู่บ้านจะไม่กว้างนัก แต่กลับมีผู้คนอาศัยอยู่ถึงกว่าสองหมื่นคน

ที่พักในหมู่บ้านล้วนแน่นขนัด มองดูผู้คนที่ต่อแถวรอเข้าพัก อู๋เป่ยจึงไม่เข้าไปเบียดเสียดด้วย แต่เดินออกไปยังบริเวณนอกถนนแทน ตั้งใจจะหาบ้านของชาวบ้านพักสักหนึ่งถึงสองวัน เพื่อทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมของถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง

ไม่คาดคิดว่า พอไปถึงบ้านของชาวบ้าน ก็พบว่าหน้าบ้านทุกหลังต่างแขวนป้ายอักษรสองคำว่า“ห้องเต็ม”

เขารู้สึกจนใจ หากไม่ไหวจริงๆ คงต้องไปหาที่พักในป่าข้างนอกเอา

แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีเจ้าหนูคนหนึ่งเดินเข้ามา ก้าวเท้าเบาๆ พร้อมกับยิ้มถามว่า “คุณชาย กำลังหาที่พักอยู่หรือขอรับ?”

เจ้าหนูคนนี้สวมเสื้อสีเหลือง ผมสั้นเกรียน ใบหน้าเต็มไปด้วยกระ ฝ่าเท้าซ้ายมีอาการบาดเจ็บ เดินกระโผลกกระเผลกเล็กน้อย

เมื่อเห็นอู๋เป่ย แววตาของเขาก็เป็นประกาย รีบเสนอที่พักอย่างกระตือรือร้น

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ใช่ แต่ที่พักทุกแห่งดูเหมือนจะเต็มหมดแล้ว”