ยาจกยอดมารดา นิยาย บท 15

สิบวันถัดมา ณ จวนสกุลจาง เมืองหลวง

จางฮูหยิน นั่งใบหน้าเรียบตึงอยู่ภายในห้องรับแขก ซึ่งเวลานี้บุตรสาวคนโตของสามี กำลังนั่งสะอื้นไห้อย่างคนทุกข์ระทมแสนสาหัส ได้ร้องขอให้สามีของนาง ช่วยจัดการบุตรสาวตัวปลอม ที่ถูกขับออกจากสกุลจาง ไปนานนับสิบปีให้พ้นไปจากสายตา

ซึ่งตัวนางเองนั้น ได้แต่งเข้ามาหลังจากอดีตฮูหยินใหญ่ สิ้นไปได้เพียงครึ่งปี ซึ่งตอนนั้นจางอี้หรูเอง ก็ได้ออกเรือนไป โดยมีนาง เป็นมารดาที่ส่งบุตรสาวเข้าหอ

ทว่าเวลาผ่านไปเพียงปีกว่า อี้หรูที่กำลังตั้งครรภ์แก่ ก็ต้องมีอันต้องระเห็จออกจากจวนสกุลโจว เพราะจางหย๋าชินปรากฏตัวขึ้น พร้อมหลักฐานว่าเป็นบุตรสาว ที่แท้จริงของสกุลจาง

เมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนั้น โจวเค่อก็เลือกหย่าจางอี้หรู แต่งกับจางหย๋าชินตามการหมั้นหมาย ของสองสกุลที่มีมาแต่เดิม ซึ่งตอนนั้นนนางเองในฐานะมารดา พยายามยิ่งนักที่จะขัดค้าน

แต่ด้วยนางก็เพิ่งคลอดลูกได้ไม่นาน จึงไม่อาจวิ่งเต้นช่วยลูกเลี้ยงได้ แม้นางจะเสนอรับอี้หรูเป็นลูก อนุคนโปรดของสามี กับทุกคนในจวน ก็เลือกที่จะปฏิเสธความคิดของนาง สุดท้ายจางอี้หรูก็หายไปจากเมืองหลวงนานกว่าสิบปี

ทว่าบัดนี้ข่าวที่นางเองก็เพิ่งได้รับ ทำให้ในใจลึกๆ ก็รู้สึกยินดีและโล่งใจ แม้จะเป็นแม่ลูกกันเพียงไม่นาน อี้หรูก็เป็นบุตรสาวที่ดีมาตลอด ไม่เคยกระด้างกระเดื่องต่อแม่เลี้ยงเยี่ยงนาง

ต่างจากจางหย๋าชิน ที่ทำตัวราวเป็นนางหงส์ ทั้งที่ฐานะก็ไม่ได้เหนือไปกว่านาง หรือจะเรียกว่าต่ำต้อยกว่านางก็ไม่ผิด แต่ยังอยากแสดงความเป็นใหญ่ ทั้งในสกุลจางและโจว

“ท่านพี่ต้องช่วยชินเอ๋อร์ของเรานะเจ้าคะ ดูสิ! แต่งเข้าจวนไปตั้งหลายปี สามีกลับไม่เห็นค่า คิดจะไปนำตัวลูกของหญิงชั้นต่ำ กลับมาสืบทอดอำนาจ”

อนุหลินเอ่ยกับสามี เหมือนเวลานี้ไร้เงาของภรรยาเอกอยู่ร่วม และนี่ก็ทำให้จางฮูหยิน อดสงสัยอยู่ในใจไม่ได้ อนุหลินดูจะใส่ใจบุตรสาวอดีตเมียเอกเหลือเกิน

“อะแฮ่ม!”

จางฮูหยินกระแอมไอ เมื่อภรรยาอีกคนของสามี ทำสิ่งเกินหน้าเกินตาไป เรื่องของบุตรสาวที่ออกเรือนไปนานปี ก็ควรที่จะเว้นระยะไม่เข้าไม่ข้องแวะให้มาก แต่อนุหลินกลับเป็นเดือดเป็นร้อน กับครอบครัวของลูกเลี้ยงจนเกินงาม

“ท่านแม่คงคิดว่าเรื่องนี้ ไร้สาระสินะเจ้าคะ”

จางหย๋าชิน หันมองมารดาเลี้ยง สายตาหยิ่งทะนงนั้น ไม่ได้ทำให้จางฮูหยินคิดหลบเลี่ยง หากไร้อำนาจสองสกุลใหญ่อยู่เบื้องหลัง สตรีที่เป็นแม่ไก่ไม่ออกไข่ มีหรือจะยังลอยหน้าลอยตา ประหนึ่งกิ้งก่าได้ทองเยี่ยงนี้

“หากสามีจะนำลูกของตนเองกลับบ้าน ก็นับเป็นเรื่องดีมิใช่หรือ เจ้าควรเป็นคนใจกว้างให้มาก อยู่มาจนบัดนี้ยังไร้ทายาท ไยไม่คิดจะทำให้สามียำเกรง ด้วยความมีน้ำใจของเจ้าเล่า”

จางฮูหยินเสนอแนะทางออกให้แก่ลูกเลี้ยง แม้ว่าจะไม่ชื่นชอบจางหย๋าชินแค่ไหน แต่ในฐานะของมารดาก็ต้องช่วยเหลือ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน