ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 27

ตอนที่ 27 ยอมแพ้อย่างราบคาบ

นิทัศน์รู้ว่าเธอมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว มือข้างหนึ่งรูดซิปกางเกงของตัวเองลง ปลดปล่อยความต้องการที่กำลังตั้งชูชัน จากนั้นก็โอบเอาร่างของปิยะให้เข้ามาใกล้ โดยให้ขาทั้งสองของเธอพาดลงบนพนักแขนเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ แต่ก็ไม่รีบร้อนที่จะสอดใส่เข้าไป

“อยากหรือไม่อยากทำ?”

นิทัศน์ดึงสายเอี๊ยมของปิยะลง มือใหญ่บีบนวดเข้าที่หน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างของเธอ เข้าตวัดลิ้นที่จุดติ่งเสียวอย่างคล่องแคล่วเพื่อปลุกเร้าอารมณ์

“อยาก......”

ตอนนี้ปิยะจิตใจเตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้ว เกือบจะลืมความตั้งใจที่ตัวเองมาที่นี่แล้ว

“พูดสิว่ารักฉันหรือเปล่า?”

นิทัศน์ขบลงเบาๆ ที่จุดเสียวนั้น

“ฉัน......รัก.......”

ปิยะสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง บิดกายไปมาอย่างทรมาน นิ้วมือมันเล็กเกินไป ตอนนี้เธอต้องการอะไรที่ใหญ่กว่านั้นเข้ามาเติมเต็มข้างในของเธอ แต่นิทัศน์เพียงแค่ยกก้นของเธอขึ้น ไม่ยอมให้เธอนั่งลงไป

“ถ้างั้นเธอยังอยากจะลาออกหรือเปล่า?”

มุมปากที่มีเสน่ห์เหลือร้ายของนิทัศน์ยกยิ้มร้าย มือทั้งสองยิ่งบีบเค้นเร้าอารมณ์ของปิยะมากขึ้นอีก

“ฉัน........”

ถูกนิทัศน์กระตุ้นแบบนี้ จิตใจของปิยะก็ตื่นเต้นขึ้นมา ถึงได้นึกออกว่าวันนี้ตัวเองคิดจะมาทำอะไร ถึงจะได้สติแล้ว แต่ร่างกายก็ถลำลึกลงไปเสียแล้ว ในตอนนั้นเธอคิดแค่อยากจะทิ้งตัวนั่งลงไป เธอไม่คิดถึงเรื่องอื่นแล้ว “ฉันไม่ลาออกแล้ว ไม่ออกแล้ว.....”

นิทัศน์ถึงจะยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่เขาก็ยังไม่คิดจะปล่อยเธอไปแบบนี้ เขาพูดต่อ “งั้นหลังจากนี้ถ้าฉันไปทำกับผู้หญิงคนอื่น เธอจะยังโกรธอยู่ไหม?”

“ไม่โกรธ.......”

“ต่อให้เป็นต่อหน้าต่อตาเธอ ก็ไม่โกรธใช่ไหม?”

วันนี้เขาจะทำให้ยัยผู้หญิงไม่รักดีคนนี้ยอมแพ้เขาอย่างราบคาบให้ได้

“ค่ะ.........”

“ดี แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย!”

ในที่สุดนิทัศน์ก็ปล่อยมือซ้ายที่รั้งก้นของปิยะออก

ปาลีพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ

“ปาลีเธอพูดเบาๆ หน่อย”

ปิยะพูดพลางส่งสายตาดุ

ปาลีหลับตาลง ดูก็รู้ว่าเธอทายถูก เธอกุมหน้าผากตัวเอง เธอส่ายหน้าอย่างหมดอาลัยตายอยากกับอีกฝ่ายพลางตอบกลับ “ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้นะ เมื่อคืนเขาทำแบบนั้นกับเธอ เธอยังดูเขาไม่ออกอีกเหรอ? เธอยังอยู่กับเขาต่อไปแบบนี้ก็มีแต่จะทำให้เขาได้ใจมากกว่าเดิมนะ ปิยะคนดีของฉัน รีบตั้งสติสักทีสิ!”

ปิยะเงยหน้าขึ้น เธอส่งยิ้มเศร้าๆ ให้อีกฝ่าย“ไม่ทันแล้วล่ะ ฉันถลำลึกลงไปแล้ว ฉันแค่หลงรักเขา รักเขาจนอยากจะตายอยู่แล้ว เธอไม่รู้หรอกว่าตอนที่อยู่ในห้องทำงานของท่านประธานน่ะ จู่ๆ เขาก็บอกว่าจะยอมให้ฉันไปได้ หัวใจของฉันเหมือนกับโดนเอาไปแช่แข็ง เย็นเฉียบไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนั้นน่ะ ฉันทั้งกลัวทั้งเสียใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในตอนนั้นฉันถึงได้รู้ว่า ฉันไปจากเขาไม่ได้จริงๆ ช่างมันเถอะ ให้เป็นแบบนี้แหละ เขาจะรักฉันหรือไม่ก็เรื่องของเขา แค่ฉันรักเขาก็พอแล้ว”

ปาลีเดินกลับไปนั่งเก้าอี้ของตนอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอรู้ว่า เธอไม่มีทางจะทำให้ปิยะเปลี่ยนใจได้แล้ว”

ปิยะหลงใหลเขามากเกินไป แล้วเธอก็เจ็บไม่จำด้วยไม่ใช่เหรอ?

รู้ดีว่าตนเองกับดนุพลไม่มีทางมีอนาคตร่วมกัน แต่เธอก็ยังคิดถึงเขา...........

เธอนั่งใจลอยจนหมดช่างเวลาทำงาน ในที่สุดก็เลิกงาน

ปาลีลงลิฟต์มาพร้อมกับปิยะ ปาลีมองลงมาจากอาคารสำนักงานก็เห็นรถคันเล็กขงดนุพลจากไกลๆ