ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 104

ตอนที่104 ไม่ให้อยู่กับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว

เตชิตรู้ว่าดวิษต้องใช้แผนต่ำๆ ใช้แรงสุดท้ายที่มีอยู่มาเล่นงานเขากับนัชชา เขาเตรียมตัวไว้ตั้งแต่แรก ให้ทนายดรณ์คอยรวบรวมหลักฐานในการเอาผิดดวิษและคอยรายงานเขาเป็นระยะๆ

ห้องประชุม ทนายดรณ์ยื่นเอกสารให้เขา “คุณเต หลักฐานพวกนี้ก็เพียงพอที่จะเล่นงานดวิษได้”

เตชิตรับมาดูอย่างละเอียด ทนายดรณ์พูดถูก หลักฐานทุกชิ้นสามารถทำลาย

ดวิษได้ทุกอย่าง ที่เขาไม่ยอมลงมือจัดการสักทีนั้นเป็นเพราะว่า เขาไม่เคยคิดและต้องการที่จะค่อยๆทำลายดวิษ สิ่งที่เขาต้องการคือทำให้ดวิษสุญเสียทุกอย่างในพริบตาเดียว

ทำให้เขาพลาดตกลงมาจากฟ้า ไม่มีแม้แต่แรงที่จะปีนขึ้นจากเหว

ยิ่งคิดถึงตอนที่เขาทำร้ายนัชชา เตชิตก็ไม่มีแม้แต่ความเมตตาให้เขา

“เตรียมตัว เดินตามขั้นตอนกฎหมายดีกว่า”

ทนายดรณ์โล่งใจ เพราะคดีนี้เขาทำมานานมาก เหมือนเป็นหินที่ทับอยู่กลางอกเธอ ตอนนี้ถึงเวลาที่จะเอาออกแล้ว เขาโล่งใจ “ครับ คุณเต”

แต่สิ่งที่เตชิตคาดไม่ถึงคือ ดวิษกลับหันไปใช้ครอบครัวเขาเป็นเครื่องมือ

ตอนที่สองตายายโทรมา เติตกำลังอยู่บนรถกับนัชชาระหว่างเตรียมตัวกลับบ้าน พูดไปได้สักพัก เขาก็เปิดประตูลงจากรถ เขาใส่เพียงเสื้อเชิ้ตบางๆตัวเดียวยืนอยู่ท่ามกลางหิมะ

นัชชาเป็นห่วงเขา เธอเอื้อมมือไปหยิบเสื้อโค้ทกำลังจะเปิดประตูลงไปสวมให้เขา คิดไม่ถึงเพียงแค่เธอเอื้อมมือไปถึงประตู ก็มีเสียงประตูถูกกดให้ล็อค

เธอเงยหน้ามองเขาที่ยืนอยู่ข้างๆรถ แต่เขาไม่ได้มองเธอ เพียงแค่ถือโทรศัพท์แล้วเดินออกห่างจากรถไปสองสามก้าว

นัชชาจับเสื้อเขาไว้แน่น เธอขมวดคิ้ว

...................

“เต หลานอธิบายมาซิว่ามันเรื่องอะไรกัน วันนี้มีคนส่งรูปมาที่บ้าน ตากับยายโกรธมากไม่รู้ว่าใครส่งมันมา ในรูปเป็นนอนเปลือย คนรับเป็นชื่อของหลาน”

เตชิตหน้านิ่ง “ผู้หญิงในรูปหน้าตาเป็นยังไงครับ”

“ผมดำ ไม่ยาวมาก หน้าเล็กๆ......โถ่ว ยายกับตาก็ไม่ได้มองดูละเอียดขนาดนั้น รูปมัน.........” ยายไม่ได้อธิบายต่อ เพราะมันยากที่จะเปิดปากพูด

ถึงแม้จะไม่ได้อธิบายละเอียด เตชิตก็รู้ได้ว่าผู้หญิงในรูปคือนัชชา

เขายกลิ้นแตะเพดานบน เอียงหัว ดวงตาแดง “ช่วยเก็บรูปไว้ให้ผมก่อน เดี๋ยวผมกลับไปเอา”

“ได้” พวกท่านไม่สบายใจ “ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร หลานรู้จักมั้ย”

เตชิตตอบเสียงนิ่ง “รอผมกลับไปแล้วเราค่อยคุยกัน”

......................

หลังจากวางสาย เตชิตไม่ได้พูดอะไรก็ออกรถ

นัชชาที่เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของเขา ขมวดคิ้วถาม “คุฯเป็นอะไร มีปัญหาอะไรรึเปล่า”

“เปล่า” เขาตอบกลับอย่างเร็ว เหมือนไม่อยากพูดกับเธอ

นัชชาเห็นดังนั้นเธอไม่ได้ถามต่อ จนกระทั่งขับรถมาถึงบ้าน

รถจอดไว้หน้าประตู เขาเปิดประตูรถ ปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ “เธอเข้าบ้านไปก่อน ฉันมีธุระ แต่จะไม่กลับดึกมาก”

นัชชาเห็นเขาไม่ยอมบอก ทนไม่ไหวแล้ว “สรุปมีเรื่องอะไร”

“ไม่เกี่ยวกับเธอ” เตชิตอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากให้เธอรับรู้ ทำให้คำที่พูดออกมาค่อนข้างแรง แต่ทันทีที่พูดออกไปเขากลับเสียใจ แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง

เตชิตพูดต่อ “พวกเราอยู่ด้วยกันแล้ว”

“แก” ท่านตบโต๊ะ “งั้นก็แยกกันซะ ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงานกัน ทุกอย่างยังไม่สาย ไม่ว่ายังไงฉันกับยายแกไม่มีวันยอมรับแน่นอน”

พูดจบ ก็ไอขึ้นมาไม่รู้เป็นเพราะใช้แรงตะโดนมากไปรึเปล่า

เตชิตไม่รู้จะตอบโต้ยังไง กลัวถ้าพูดต่อท่านทั้งสองจะรับไม่ไหว เขาหยิบซอง “ผมไปก่อนนะครับ”

ท่านทั้งสองห้ามเขาไว้ไม่ได้ ได้แต่มองดูเตชิตจากไป ใจไม่ดีเพราะกลัวว่าเตชิตจะอยู่กับผู้หญิงในรูปขึ้นมาจริงๆ

“เห้อ อายุก็30กว่าแล้ว เราจะพูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์.............”

ตาโต้กลับ “ถึงจะห้าไม่ได้ฉันก็จะห้าม”

………………………..

เตชิตกลับมาถึงวิลล่าก็ดึกมาแล้ว เขานั่งสูบบุหรี่ในรถสักพัก เอารูปไปใส่ไว้ลิ้นชักลึกๆ ไม่เอาติดตัว

ไฟห้องนอนชั้นสองยังเปิดอยู่ นัชชายังไม่นอน เห็นท่าทางสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของเขา เธอสั่นกลัว “กลับมาแล้ว”

เขาพูดนิ่งๆ เดินเข้าไปห้องแต่งตัว หยิบชุดนอนแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงน้ำดัง นัชชามองดูเหงาเบลอจากกระจกห้องน้ำ ไม่พูดไม่จาทั้งตอนไปแล้วก็ตอนกลับ บอกว่าไม่มีอะไร เห็นเธอเป็นเด็กสามขวบหรอ

นัชชาไม่สบายใจ มองไปโทรศัพท์ที่ถูกเขาวางไว้ที่หัวเตียง เหมือนถูกสะกดละสายตาไปไม่ได้

ความคิดในหัวตีกัน เธอรีบเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปัดเลื่อนหน้าจอ.........