ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 142
ตอนที่142อดีตพ่อผัวแม่ผัวมาเยี่ยม
อารมณ์ที่หงุดหงิดของนัชชาหายไปเพราะคำพูดสั้นๆนี้ของเตชิต “นายเป็นคนพูดนะห้ามกลับคำ”
น้ำเสียงของเธอสบายๆก็ฟังก็ทำให้คนอยากเห็นหน้าตาของเธอในตอนนี้แล้ว ความเยือกเย็นในตาของผู้หายไปเกือบหมดน้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ไม่กลับคำ ถึงเวลาให้เธอตรวจร่างกายเองเลย”
นัชชากอดเข่าตัวเอง หน้าแดงไปหมด “ไอ้บ้า......”
เริ่มตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้เตชิตได้ยิ้มอย่างเต็มใจแค่ครั้งเดียวคือตอนนี้ “รีบตื่นเร็ว ฉันจะรอเธออยู่ที่บริษัทนะ”
ฟังเสียงของเขาแล้วความโกรธของนัชชาหายไปหมดแล้ว น้ำสียงของเธอก็อ่อนเหมือนสำลีที่ไร้น้ำหนัก “ได้”
พอคุยกันอีกสักแป๊บก็วางสายเลยจากนั้นเตชิตก็โทรไปหาปรัณ น้ำเสียงที่อ่อนโยนก็หายไปอย่างไร้วี่แวว “นายหาพยาบาลสองคนไปที่วิลลาเขตเหนือ เมื่อคืนทีนาร์บอกว่ามึนหัว ฉันกลัวว่าร่างกายของเธอจะมีปัญหา”
อีกด้านของโทรศัพท์ ปรัณพึ่งเข้าไปที่ห้องทำงานกระเป๋าทำงานก็ยังไม่ทันวางลงไป “มึนหัว?มีอาการอย่างอื่นอีกไหม ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้หนิ”
“ตอนนี้ยังไม่มี”เตชิตก็ยังเป็นห่วงอยู่ “เป็นเพราะนั่งเครื่องนานเกินไปไหม?”
“ก็อาจจะเป็นไปได้”ปรัณนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน บนโต๊ะมีชาร้อนๆหนึ่งแก้วเขาหยิบมาจิบคำนึง กลิ่นมะลิหอมเต็มปาก “ตอนเย็นฉันสั่งให้คนไป นายวางใจได้ถ้าไม่มีอาการอื่นก็ไม่เป็นไรเพราะโรคของทีนาร์ก็ไม่ได้มีมาวันสองวัน นายอย่าหลอกตัวเองเยอะ”
“อื่ม รบกวนหน่อยละ”
“เฮ้ย”ปรัณถอนหายใจ “เกรงใจกับฉันทำไม?”
ทั้งสองพูดคุยเรื่องสำคัญเสร็จก็ต้องถามเรื่องราวซึ่งกันและกันบ้าง ปรัณพูดมาเบาๆว่า “ทีนาร์กลับมาแล้ว นัชชาไม่รู้เหรอ”
“เมื่อคืนฉันพักอยู่ที่วิลลาเขตเหนือ เธอก็ต้องไม่พอใจนิดๆอยู่ก็ตอนนี้อ้อนเสร็จแล้ว”
“อ้อนเสร็จแล้ว?”
“อืม”
“เฮ้ย เอาฉันว่านะนัชชาเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ไม่กลับทั้งคืนอ้อนก็หายแล้ว พูดความจริงเลยนะในใจนายคงจะรู้สึกผิดมากเลยสินะ?”ปรัณเป็นเพื่อนที่ดีของเขามานานหลายปีจริงๆและยังรู้จักนิสัยเขาดีมาก
เตชิตไม่เพียงแต่รู้สึกผิดแถมยังรู้สึกผิดหวังกับตัวเองด้วย
“ฉันจะไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่ดีกับนัชชา”เขาพูดคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทุ่มๆเหมือนกำลังพูดให้ปรัณและตัวเองฟัง
นี่คือข้ออ้างอันเดียวที่เขาสามารถแก้ตัวให้ตัวเองได้
คำพูดของเตชิดไปปิดกั้นคำพูดทุกอย่างที่ปรัณอยากพูดไป ปรัณก็เลยด่าเขาไป “ทำไมแค่รักคนๆนึงมันยากแบบนี้?”
เมื่อก่อนคือไม่มี ตอนนี้คนๆนั้นมาแล้วแต่กลับมีทีนาร์มาขวางไง
ถ้าเป็นเขาๆคงไม่มีความอดทนมาก คงจะไปคิดทบทวนตั้งนานแล้ว
เตชิดยิ้มสุขุม “เรื่องความรักถ้าไม่กล้าก็อย่าไปยุ่ง ฉันรักนัชชาไปแล้วพูดคำพวกนี้ก็เสียเปล่าทั้งนั้น”
ปรัณถอนหายใจยาวๆไม่รู้จะพูดกับเพื่อนสนิทยังไง
……
อีกที่นึง คนขับรถไปรับนัชชาที่ไวโรจน์วิลล่าอย่างตรงเวลาแล้วส่งเธอไปที่บริษัท ระหว่างทางนัชชากำลังดูเมล์ของบริษัทก็ได้รับสายจากณัชชนม์
“ฮัลโหล แม่?”
“นัชชา เธออยู่ไหน?”
นัชชามองไปทางนอกหน้าต่าง “ฉันอยู่ระหว่างทางที่ไปทำงานไง”
เสียงกริ่งปนกับเสียงตบประตู พูดอย่างเร่งรีบ “แม่ เปิดประตูให้ฉัน”
ในห้อง มือของณัชชนม์ยังเปียกน้ำอยู่ไม่ทันเช็ดแล้ววิ่งมาเปิดประตูให้ “เธอรีบอะไร ฉันกับพ่อแกไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
ณัชชาพูดเบาๆ นัชชาเห็นสีหน้าแม่ไม่ผิดปกติก็โล่งใจไปแล้วมองเข้าไปในบ้าน
ในบ้าน จรรยากับทยาวีร์นั่งอยู่บนโซฟา ส่วนเมนทีนั่งอบู่บนเก้าอี้ ทั้งสามคนไม่มีการสนทนาใดๆเลย ถึงแม้ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะแย่มากที่สุดแล้ว ณัชชนม์ก็ยังยกชาให้ทั้งสอง
นัชชามองไปทางไอที่ลอยขึ้นมาจากน้ำชา เธอรู้สึกอึดอัดใจมากเห็นหน้าสองคนนี้แล้วเธอไม่รู้จะทิ้งความอึดอัดของตัวเองยัง ไงมีแต่ความทรงจำที่ไม่ดีกับความเครียด
เมทนีเห็นนัชชาเดินมาก็ลุกขึ้นมาเรียกเธอ “กลับมาแล้วเหรอ”
“พ่อ”นัชชาเรียกเขาแล้วหันไปมองทางสองคนที่ลุกขึ้นจากโซฟา น้ำเสียงของนัชชาแข็งๆ “มาทำไม?”
ทยาวีร์หน้าแข็งตึงหมดเลย จรรยายังพยายามยิ้มอยู่ “วันนี้มาเพราะมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
นัชชาพยักหน้าไม่ได้รีบตอบแต่กลับไปคุยกับเมทนีและณัชชนม์ “พ่อแม่ พวกฉันมีเรื่องจะคุยพ่อกับแม่เข้าไปในห้องก่อนเลย”
“นี่.....”ณัชชนม์ไม่ไว้ใจเธออยู่คนเดียวกำลังจะอ้าปากพูดก็ถูกนัชชาพูดแทรกก่อน
“แม่ นี่คือบ้านของเราแม่วางใจได้ เดี๋ยวคุยเสร็จฉันจะเรียกพ่อกับแม่เอง”
ณัชชนม์อยากจะพูดอะไรต่อแต่เมทนียกมือห้ามเธอไว้ “ได้ พวกเธอคุย ฉันกับแม่เธอเข้าไปในห้องก่อน”
ทั้งสอนเดินเข้าห้องทีละคน ณัชชนม์เดินหนึ่งก้าวหันหลังมองหลายรอบ หลังจากที่ปิดประตูห้องนอน นัชชาถึงจะไปนั่งโซฟาตรงหน้าของยาทวีร์
ขาสองข้างทับกัน ลักษณะการนั่งเต็มไปด้วยความมั่นใจ “พวกเธออยากจะคุยอะไรว่ามาเลย”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...