ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 245

ตอนที่ 245 คำโกหกของคุณผมก็เชื่อ

ปรัณดึงไหล่ของเธอไว้ จนตัวเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ใช้หน้าอกเขาบังจากสายตาทั้งหมด และลงเสียงลง “ความซื่อสัตย์อยู่ที่นี่”

“แต่ว่า….”

“หยุดพูด!”

“.....”

เตชิตเบิกตากว้างและมองไปที่ชายตรงเบื้องหน้า ดวงตาที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตาหลงเหลือเพียงความโศกเศร้า “เตชิต ฉันไม่ได้ทำ คุณอย่าเป็นอย่างนี้เลยได้ไหม”

สองคำสุดท้ายเธอพูดด้วยความอ่อนโยน ถึงแม้จะเพื่อหว่านล้อมเขา แต่มันกลับฟังดูเหมือนคำอ้อนวอน

เธอหวังจริงๆ จริงๆ จริงๆว่าผู้ชายคนนี้จะเชื่อเธอ

“เธอไม่ได้ทำรึ” ในที่สุดเตชิตก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง ดวงตาที่เย็นชาทั้งสองมองไปที่เธอ เขาปล่อยผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัย เขาลุกขึ้นและชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณอธิบายให้ผมเข้าใจทีว่าทำไมภาพออกมาให้เห็นเป็นแบบนี้ ผมเลือกที่จะเชื่อในตัวคุณ”

นัชชาอ้าปาก แต่ไม่สามารถส่งเสียงออกมา เธอควรจะอธิบายอย่างไร

บอกว่าทีนาร์วางแผนสร้างสถานการณ์รึ

หรือจะบอกว่าทั้งหมดเป็นแผนการณ์ของทีนาร์รึ

นัชชาไม่รู้ว่าจะเล่ายังไง ได้แต่ยืนงงอยู่กับที่ ความหวังเดียวของผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆริบหรี่ลงตามความเงียบของเธอ กลับการเป็นเรื่องราวที่ทำให้หัวใจสั่นรัว

ใช่แล้ว ใจสั่น เพราะกลัวว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นด้วยน้ำมือของเธอเอง กลัวว่าเธอจะเลือกวิธีนี้เพื่อแก้แค้นเขาและทีนาร์

“ว่ายังไง พูดไม่ออกหรอ” เขายิ้ม ยิ้มแล้วก็เค้นถามอีกครั้ง “ทำไมไม่พูด! นัชชา คุณบอกว่าผมไม่เชื่อคุณหรอ คุณรู้มั๊ยว่าต่อให้คุณโกหกอย่างสมเหตุสมผล ผมเตชิตแม่งก็ยังเชื่อคุณเลย!”

เขากุมทั้งสองไหล่ของเธอ แรงอยู่เหนือการควบคุมเขย่าร่างกายเธอสั่นไปมา “คุณพูดสิ!”

นัชชามองดวงตาที่แดงก่ำทั้งสองข้างของเขาและค่อยๆหลับตาลงช้าๆ เธอหมดหวังที่จะอ้าปากพูด ตั้งแต่ที่รับสาย มาถึงโรงพยาบาล สวมใส่ชุดปลอดเชื้อซึ่ง “ซ่อนเร้นของลับ” เอาไว้ ถึงตอนที่หล่อนบอกว่าขวดยานั้นสามารถช่วยรักษาชีวิต นัชชาบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทั้งสิ้น

“คุณถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นหรอ” นัชชาแทบเปล่งเสียงออกมาไม่ได้ ทุกคำต้องใช้พละกำลังอันแข็งแกร่งมากที่พูดออกมา “คุณไม่ลองถามทีนาร์ดูล่ะ ถามดูทำไมเธอถึงทำเรื่องลึกลับซับซ้อน ถามดูว่าทำไมเธอถึงต้องยืมมือฉันฆ่าคน…”

ปรัณมองดูคนทั้งสองที่กำลังโศกเศร้า ขณะนี้สติของเตชิตมีเหลืออยู่ไม่มาก หากจะพึ่งเขาให้สืบหาความจริงในเรื่องนี้ดูจะเป็นไปได้ลำบาก “คุณบอกว่า คุณรับสายทีนาร์ที่ขอให้คุณมาที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นเธอก็วางแผนเรื่องนี้ทั้งหมดอย่างนั้นรึครับ”

“ใช่ หล่อน…”

นัชชายังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของปรัณก็ดังขึ้นอย่างกระทันหัน เสียงเรียกเข้าที่คมชัดฟังดูน่าอึดอัดมากในตอนนี้ เขาขมวดคิ้วแน่น เป็นศัลยแพทย์ของโศจิรัตน์ ปรัณรีบรับสายในทันที “ผ่าตัดเสร็จรึยัง สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ”

คำหนึ่งคำ สายตาของทุกคนในที่นั้นรวมกันมองไปที่จุดเดียว และเห็นใบหน้าของปรัณเริ่มไม่เป็นรูป เขาวางสายโดยไม่ได้พูดประโยคต่อไป

เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เตชิต คอนั้นแข็งและอึดอัดเหมือนกับถูกบีบเอาไว้ หลังจากทำการรักษาทางการแพทย์มาหลายปี เขาคุ้นเคยกับการเกิดการตายดี แต่กลับไม่เคยมีช่วงเวลาที่พูดไม่ออกเช่นตอนนี้

สุวีราเห็นท่าทีของเขา หัวใจจมดิ่งลง เธอจับชายเสื้อเขาไว้ “เป็นยังไงบ้างคะ”

“โศจิรัตน์…. การช่วยเหลือไม่ได้ผล”

หลังจากนั้นสองวินาที น้ำตาบนแก้มก็ถูกเช็ดจนแห้ง ประตูทางด้านหลังเปิดออก และปิดลงอีกครั้ง เขาไปแล้ว

ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายนัชชาดูเหมือนจะหมดลงในไม่ช้า เธอไหลตามโต๊ะลงไปที่พื้น และอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ปรัณตบบ่าของสุวีราอีกครั้ง “ปลอบใจเธอไปก่อนนะ ผมจะถามไปดูทางนั้นหน่อย”

“ค่ะ”

สุวีราเดินไปที่ข้างกายนัชชา กอดเธอไว้ ทุกข์ใจเหลือเกิน “นัชชาอย่าร้องเลย ฉันเชื่อเธอ พวกเราทุกคนเชื่อเธอ”

เธอเป็นคนที่ดีงามมาก จะทำเรื่องฆ่าคนได้อย่างไร

แม้ว่าหลักฐานจะแดงอยู่ตรงหน้า เธอก็ไม่เชื่อ

สุวีราคอยปลอยโยนเธอ “เตชิตก็เชื่อมันในตัวเธอ เพียงแต่เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างฉับพลันให้เวลาเขาปรับตัวหน่อย ไม่ต้องกังวลมากไป เรื่องราวจะต้องคลี่คลายในที่สุด”

นัชชากลับส่ายหัว “สุวีรา ฉันกลัว ไม่ใช่แค่กลัวเตชิตไม่เชื่อฉัน….”

สุวีรามองอย่างสงสัย “ถ้าอย่างนั้นเธอกลัวอะไร”

นัชชาหลับตาลง ไม่ได้ตอบอะไร

ความไม่เชื่อใจของเตชิต แน่นอนว่ากลัว แต่กลัวที่สุดคือไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได